Asset 14

Mijn huid een rekbare grens

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme?

Met het blote oog zichtbaar

er licht een groene kaslamp op en ergens onder het glas ontstaat een kiemplant
voor de ochtenddauw gevallen voor het hars verhard is voor er ook maar
een blik op geworpen is heeft de stickerlijm zich al in de plastic pot gedrongen

fytosanitaire eisen hangen af van waar een plant naartoe gaat
elk seizoen wordt een veldcontrole uitgevoerd
er wordt gekeken welke ziektes een plant heeft, tot welke familie een plant behoort,
welke schimmels, mossen, insecten, onkruid er op een plant leven
een bio-samenvatting van een koolstof-zuchtend lichaam

ik vraag me af hoeveel van mijn microbioom ingescand is
als ik onder een printer ga liggen kan ik de route van mijn poriën aflezen

geen plant kan verdwalen elke grenscontrole een excuus
om het gigabestand van plantpaspoorten uit de voegen te laten barsten
hoarding als bescherming tegen ziektes, ongeluk, onverhoopte dood
eigenlijk een biometrische emotieherkenning, eigenlijk een gezichtscancamera,
een identiteit aan elkaar gehaakt die makkelijk vervoerbaar is

hoeveel je ook in zwarte letters op een flank schrijft myceliumdraden
blijven zich in basten etsen, mossen groetend fikt bacterievuur
de hele boel wel af er bestaan geen grenzen als je een allesverzengende cel bent
of een glimworm die zich hardhandig door mosknoppen heen bijt.

 

Ik weet niet hoe lang mijn pissebedden nog hebben

het terrarium dat een bijzettafel is geworden en komt licht tekort
de pissebedden zijn al een aantal maanden ongevoerd gebleven
voor kevers is dit niet bepaald de ideale plek om te scharrelen
hun ouder is een ADHD’er die vergeet dat ze bestaan

zelfs de aaseters blijven ongegeten in deze afgesloten glazen wereld
geen wezen dat hun lijfjes overneemt geen verzadigd wezen te bekennen
een theekopje wordt met een klap op het glas gezet en een cyclus vervalt

ik vertelde mezelf:
als je de zaadomhulsels van springbalsemien
voorzichtig tussen je vingers schommelt
ze met zorg laat knappen
is dat een sensory heaven
ik zou dit elke zomer even doen misschien
onthoud je dan wel dat je gedroogde bladeren als
sesamzaadjes over de potgrond
hoort te verspreiden.

 

Ik bezaai de vloer met buigzame segmenten

er ligt een tak in de vorm van een geraamte
een libelle zit op een zwevende rib en glinstert
als een krasvast kilometerbord
aan het begin van het wandelpaadje
het hekje is opengeklapt

als ik glinster word ik waargenomen
met een stomp aardappelmesje snijd ik de groene bodembeschermer
van mycelium en leg ik het over mijn gevlekte huid
het is nog droog maar het vocht slijt over mijn lichaam
als mijn benen over een plastic glijbaan

de skeletstructuur van moleculen wordt uitgerekt tot waslijn
tot ze in het mos worteltrekken
je kan de slierten niet elektrocuteren ze blijven slijmerig
de plakkerige aarde baant zich een weg tussen
mijn opgekrulde haarvaten de groene spiraalsprieten
schudden als ik mezelf erin oprol
sijpelt een ruwe lijm langs mijn neusflank
voorouder van kunststof het is nog warm
van het ondergronds fornuis het heeft genoeg geprutteld

mijn borst wordt een damp die opstijgt en op 220 graden
bijten een paar honderd moleculen zich in mijn longen vast
wachtend tot ik bedekt of opgegeten word
er zit mos tussen de groeven van mijn tanden

mos gedijt bij watervolle klimaten
mijn mond is vochtig hoeveel ik ook kauw en slik
ik wil mijn huid als dakraam openzwaaien
elke dag ontmos ik mezelf een beetje meer
het zweet tikt van mijn huid naar de grond

en ik zie het; er ligt een blauw beschilderd yoghurtbakje in het mos
ziltig havermout lekt op de kleine dauwdruppels
ik kan mezelf niet uitwringen mijn water blijft tegenspartelen
de olie plakt de lucht tegen mijn huid
daar waar de wilgbladeren de libellen opvangen
ik zie alleen maar samengeperste vleugels ze lekken
hun buikjes uit op een boomtak
ze laten zichzelf tillen door de spierloze wind.

Hertenkalf 10

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sara Mertens maakte het beeld bij deze teksten en gaf ze allemaal een plekje in een zachte, groene zoekplaat.

Mail

Isa/Isa Bob van Rooy (die/diens/hen/hun) is dichter, schrijver en performer die zich in hun teksten bezig houdt met klimaatcrisis, queertrans liefde en de verwevenheid van technologisering. Diens taal voelt als een surrealistische inkapseling van kwetsbaarheid. Isa heeft opgetreden bij Perdu, Viva La Vulva Festival en de Klimaatmars. Hun teksten verschenen bij Notulen van Het Onzichtbare en Vuurland. Die studeert Literatuurwetenschap aan de Universiteit Utrecht.

Sara Mertens (1994) is illustrator en striptekenaar. In de beelden die ze maakt lopen droom en werkelijkheid door elkaar. In een heldere lijn verbeeldt ze de meest onopvallende gebeurtenissen. Centraal in haar werk staat de relatie die we aangaan met elkaar en onze omgeving.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer