In:
Witte blouse lang
Rood met paars gehaakt topje
Rood wikkelvestje
Leren wikkeljasje
Cropped blazer wol
Shirt lange mouw blauw
Bergwandelschoenen
SPF shirt zwart
Wijd sportshirt zwart
AIRism legging zwart
AIRism t-shirt zwart
Zwarte coltrui lange mouw, wijd
Poncho jas bruin
Blouse korte mouw + top zachtgeel
Zwart jasje gekreukeld
Zachtgeel t-shirt
Broek zwart met overslag
Hoodie bruin
AIRism shirt lange mouw
Heattech lange mouw zwart 2x, wit 1x
Jurk satijn zwart
Shirt wit lange mouw
Heattech legging zwart
Wit fleece jas winddicht
Shirt wit met print
Uit:
Grijze spijkerbroek
Spijkerbroek met zakken
Rode trui met v-hals
Bruine hakjes slangenprintje
Begin 2020 zag ik een video van een influencer waarin ze haar kleding aankopen van 2019 langsging. Haar video was geen diepgaande analyse, maar het was voor mij genoeg op linea recta m’n laptop open te klappen en een Excel bestand met de titel ‘Closet’ aan te maken. Sindsdien zet ik alles wat in aanschaf netjes in mijn Excel-lijstje, inclusief de prijs en waar ik het kocht. Alles wat ik wegdoe, zet ik ook keurig in mijn lijstje met daarbij waarom het weggaat en waar het naartoe gaat: ‘zusje blij mee gemaakt’, ‘aan vriendin gegeven’, ‘kapot’ of ‘in kledingcontainer gegooid’.
Zie hierboven dus mijn ‘Fashion Wrapped 2024’ – niet in zulke flitsende kleurtjes als Spotify Wrapped. Maar waar Spotity vooral probeert met Wrapped een analyse van de diepste lagen van de ziel van haar muziekluisteraars te maken, zorgt mijn jaarlijkse Fashion Wrapped ervoor dat ik mezelf als consument steeds beter leer kennen.
En nu het nieuwe jaar net van start is, is het dus de hoogste tijd om dit kapitalistische deel van mijn ziel weer eens onder de loep te nemen.
In 2024 kwamen er 28 items mijn kast binnen, waarvan ik er 26 kocht. Uit onderzoek van Statista blijkt dat de gemiddelde Europeaan 42 kledingitems kocht in 2023, daar zit ik dus best flink onder. Twee items haalde ik in 2024 uit een kledingtas van The Clothing Loop, waar ik toen aan meedeed – een mini hybride ‘kringloop’ door tassen aan elkaar door te geven. (Voelt het oerhollands kneuterig om met een blauwe IKEA-tas vol gratis kleding van je eigen huis naar de volgende op de lijst te lopen? Ja, maar het is oprecht heel leuk.) Van de 26 items die ik vorig jaar kocht, kocht ik er 16 tweedehands: 62 procent. Dat is voor mij een zeer lage score, want in 2022 en 2023 kwamen er alleen maar tweedehands items mijn kast binnen. Overigens kwamen er dit jaar wel minder items bij: in 2023 kwamen 30 items mijn kast binnen – waarvan ik er 9 kocht en de rest uit de kledingtassen haalde – en in 2022 verrijkte ik mijn garderobe met maar liefst 41 pareltjes. Ik woonde dat jaar voor 6 maanden in Italië, also known as thrift valhalla. Fun fact: ondanks dat 2022 tot nu toe het jaar is waarin ik de meeste items kocht, gaf ik dat jaar bijna 300 euro minder aan kleding uit dan in 2021. (De thrift prijsjes in Italië zijn ook erg leuk en mijn ruggengraat als modeliefhebber dan satijnzacht.)
Terug naar 2024: ik kocht dus voor het eerst in lange tijd iets nieuws. Ik wist diep vanbinnen dat dat ooit weer ging gebeuren, want alleen maar tweedehands kopen is voor sommige items een uitdaging. (Gratis uitmuntend business idee: een tweedehands winkel die juíst basics verkoopt.) Wat nekte mijn vintage streak? De bergen. Ze riepen me vanuit Oostenrijk, waardoor ik thuis in Amsterdam zachtjes hoorde: ‘Kom ons beklimmen, lieverd. Ga nou eens weg uit die stad, die je soms overprikkeld. Kom wandelen over onze idyllische paden en kom kaiserschmarrn eten in de hutten die jullie kleine mensenpoppetje op ons bouwen.’
Je begrijpt, ik ben gezwicht. En toen heb ik dus nieuwe(!) bergwandelschoenen gekocht bij de Bever. Schoenen waarin mensen bij uitstek veel zweten en die qua vorm goed bij je voeten moeten passen, wilde ik toch echt liever nieuw kopen. Verder heb ik voor die vakantie een spf shirt gekocht bij Decathlon, en uit de Uniqlo AIRism lijn een legging en t-shirt.
Ergens hoopte ik dat de nieuwe items, behalve de bergschoenen, zouden tegenvallen. Dat ik zou denken: zie je nou wel, geen enkele reden om nieuwe kleding te kopen en alle reden om al het nieuwe af te zweren. Maar de Uniqlo legging zit heerlijk en het shirt ook. Zo lekker dat ik dat shirt later ook met lange mouwen heb gekocht en toen ik er toch was, ook naar huis ging met een satijnen jurk uit de sale. Een paar maanden later werd het kouder buiten. Na het succes van AIRism, ben ik toen gevallen voor wat – ook onder veel modemensen – bekend staat als de crème de la crème qua thermokleding: Uniqlo heattech. Ik denk dat dit de eerste winter is in jaren waarin ik het niet continu koud heb. Ik dacht altijd dat mijn temperatuurregeling gewoon niet helemaal top was. Nu blijkt dat er in mijn toch redelijk grote kledingkast, weinig hangt dat echt warm is. Als modemeid vond ik dat niet vreemd, er zijn genoeg items in mijn kast die niet heel lekker zitten, of schoenen die niet zo comfortabel lopen. Leven voor de look: ‘Fashion victims: they don’t die, but they suffer’, zei mijn docent Fashion and Industrial Design in Italië daarover.
Mijn streak om elk jaar minder items aan mijn kledingkast toe te voegen is nog gaande. Mijn vintage streak heb ik afgelopen jaar verbroken. Als je me een jaar geleden had gevraagd of ik weer iets nieuws zou gaan kopen, had ik iets gezegd als: alleen als het niet anders kan, wat – laten we eerlijk zijn – zelden het geval is. Toch voel ik geen koopschaamte over mijn nieuwe aankopen van 2024. Mijn geheim? Dat lijstje waarvan jij misschien denkt: ‘Meid, waarom houd je dat bij?’ Het zit zo. Mijn kneuterige Excel-lijstje is een zelfopgelegde consumeervertraging. Het zorgt ervoor dat ik altijd thuis nog een keer stilsta bij de aankoop, wanneer ik het item in de lijst zet. Van ieder item zie ik dan ook de hoeveelste het dit jaar is en hoe ik er op dat moment voor sta. En voor ieder item dat uit mijn kast gaat, kan ik terugzien hoe lang het onderdeel is geweest van mijn garderobe. Daarnaast verhoogt het lijstje de drempel om überhaupt kleding te kopen. En daarmee is dat simpele lijstje der gekochte dingen subversief: waar het kapitalisme probeert de drempel om te consumeren met de grond gelijk te maken, gaat mijn lijstje de hoogte in.
Loïs Blank Loïs Blank (zij/haar, 1998) is modefilosoof en beschrijft zichzelf in één woord als interdisciplinair. Ze studeerde zowel natuurkunde als filosofie in Amsterdam en mode in Italië. Ze werkt als journalist en eindredacteur en is adjunct-uitgever van Hard//hoofd.
Bastiaan de Kramer (1993) is een tekenaar en tatoeëerder. Langzaam werkend creëert hij een droomachtige wereld die doorspekt is met persoonlijk symbolisme, folkloristische verwijzingen en een absurd gevoel voor humor.
