Hard//hoofd heeft een nieuwe columnist! Vanaf nu doet onze highbrow glamour-reporter Tim Fraanje elke twee weken verslag van de rafelrandjes van zijn leven als polderdiva en bijna-doorgebroken rockster.

Soms krijg ik op straat een oude krant aangeboden van zo'n gladde sales-topper die ermee staat te leuren. Die neem ik dan altijd maar aan. Elke euro die je niet uitgeeft aan wc-papier kun je investeren in drank, sieraden en toekomstige schikkingen met zwangere ex-groupies. En hoewel mijn politieke interesse zich over het algemeen beperkt tot de regelgeving omtrent subsidie, lees ik wel eens per ongeluk iets in zo'n onverkoopbaar vod waar ik blij van word.

Zo ook afgelopen zaterdag. Ik zit met een kater op het kleinste kamertje. Terwijl ik een reepje van de krant afscheur, zie ik dat er steeds meer kans is dat er een kabinet komt dat het rock-'n-roll gehalte in de maatschappij drastisch gaat vergroten. En deze infusie van ruigheid komt uit een onverwachte hoek: van De ChristenUnie.

Geboorte, leven en dood zijn voor een goede rockster gebeurtenissen waar enorm veel wrijving en drama bij komt kijken. Mijn jeugd was bijvoorbeeld relatief beschermd en onbezorgd, wat ik nu merk aan het tempo waarmee mijn creatieve genie tot volle bloei komt. Binnenkort word ik 27 en hoewel een plotselinge flitscarrière natuurlijk nooit uitgesloten is, had een vleugje diepgeworteld verdriet er misschien wel voor gezorgd dat ik nu mijn anus kon koesteren met zijdezacht vijflaags in plaats van met oude, schurende kranten.

Als het aan humanistische gutmenschen als Alexander Pechtold ligt, gaat het aantal ongelukkige jeugden fors dalen. Zo willen ze dat een kind meer dan twee ouders mag hebben. Wat een saaie wereld zou dat opleveren: je hoeft niet meer wanhopig na te denken over vragen als “wie is zwanger van wie?”, “wie heeft het meeste recht op de baby” en “wie is het vrouwtje, wie het mannetje, en wie de draagmoeder?”. Er zouden veel minder rechtsgangen en huiselijke gewelddaden komen, minder overspelige of latent homoseksuele, vaders en moeders die bang zijn hun kinderen kwijt te raken en van pure ellende maar getrouwd blijven.. Gevolg: minder kinderen met krasjes op hun ziel. Terwijl die krasjes onmisbaar zijn bij het ontwikkelen van de, voor de kunst zo cruciale, live fast, die young mentaliteit.

Stel dat het toch nog lukt om die mentaliteit te ontwikkelen en je zelf een einde aan je leven wilt maken, dan moet dat van Pechtold netjes in overleg met een dokter. Als het lijden echt ondraaglijk is, pil erin, klaar. Niemand hoeft meer voor de trein te springen, zichzelf tot kotsen aan toe barbituraten toe te dienen of face-down in een zwembad te gaan drijven. Uiteindelijk komen er dus minder trauma's, minder ellende en minder lijden. Oftewel: minder voedingsbodem voor rock-'n-roll. Als het aan Pechtold ligt, wordt de muziek van de toekomst mierzoet boy- en girlbandgelispel.

Mocht ik het komende jaar die flitscarrière krijgen, en het middelmatige, lange leven dat daar op volgt niet aankunnen, dan weet ik al waar ik mijn zelfgekozen levenseinde ga vinden. Op de kasseien van het binnenhof, als eerbetoon aan de onwrikbare Gert-Jan Segers van De ChristenUnie, Ik spoel door. Zijn verkreukelde en besmeurde nieuwsfoto-hoofd draait nog een laatste spiraal en verdwijnt in de krochten van het riool.