Suzanne Reedijk (1997) schrijft proza, poëzie, scenario en meer. Haar doel is in taal een ruimte creëren om adem te halen. In 2021 studeerde ze af aan Creative Writing met een tweeledige novelle over de zee, het leven dat soms vastloopt, en een reuzenkind dat in een veld verschijnt, en dat ook weer verdwijnt. Ze dwingt de lezer op een organische manier deel te nemen aan haar belevingswereld. Met kwetsbaarheid als grootste wapen belicht ze de realiteit waarin we leven zonder het rauwe randje uit de weg te gaan.