Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'Wat maakt je blij?'
The Unbearable Lightness of Being: prachtig imperfect
✩✩✩✩✩
Jihane Chaara
'Ongeveer vijf jaar geleden besloot ik een aantal lievelingsdingen uit te kiezen: een lievelingsartiest, een lievelingsfilm en een lievelingsboek. Het was een lang proces met veel wikken en wegen, eliminatie en twijfel. Intussen kijk ik terug op deze keuzes en probeer ik kritisch te zijn: zijn dat nog steeds mijn lievelingsdingen? De film en artiest niet meer – die hebben ruimte gemaakt voor nieuwe dingen. Maar mijn lievelingsboek? Dat is nog steeds The Unbearable Lightness of Being van Milan Kundera. Als ik erdoorheen blader kan ik niet anders dan smelten: de ingewikkelde relaties tussen de prachtig imperfecte personages? De filosofische mijmeringen? De heerlijke verwoordingen? Dit boek heeft mij betoverd en dat doet het nog steeds. Duizend sterren.'
Zij: eenvoudig verdrietig
✩✩✩✩✩
Emma Stomp
'Misschien komt het omdat ik melancholisch van aard ben, maar altijd als ik een boek van Helle Helle lees moet ik een beetje huilen. Ook bij haar nieuwe boek Zij. Het gaat over een moeder en haar zestienjarige dochter die een heel warme band hebben. Gaandeweg blijkt de moeder ernstig ziek te zijn. Het mooie van Helle Helle is dat ze de situatie zo subtiel weet te omschrijven. Nergens wordt het dramatisch of vliegt ze uit de bocht. Alles blijft eenvoudig en dat maakte het voor mij juist extra verdrietig. Zoals die scène waarin de dochter een stevige verkoudheid krijgt, maar haar moeder niet naar huis kan komen omdat ze in het ziekenhuis ligt:
Nu valt haar moeder stil, de lijn kraakt.
‘Ben je nu verdrietig mam?’ vraagt ze.
‘Nee,’ zegt haar moeder.
‘Je moet niet verdrietig zijn mam, morgen gaat het vast weer beter met me.’
Ze spreken af dat ze niet eerder dan maandag op bezoek komt. Ze moet binnen blijven en helemaal opknappen. Haar moeder wordt trouwens misschien dinsdag ontslagen, het gaat beter, vandaag heeft ze lippenstift op.
Zo mooi en zo verdrietig. Echt lezen dus als je even wilt zwelgen.'
Het schrift van Perle: een rijk sprookje met amandelsmaak
✩✩✩✩✩
Roos Lambooij
'Mijn lievelingsboek heet Het schrift van Perle. Het is: het Parijs van de jaren dertig, grote liefde - zo allesomvattend dat je ervoor wil sterven, een sprookjesachtig meisje en een toverachtige jongen. Het gaat ook over de heerlijkste spekkies: met amandelsmaak, bramensmaak, rozensmaak, elastisch, kleverig en met poedersuiker. Ik las van Timothée de Fombelle al eerder twee heel fijne boeken over jonge strijdlustige mensen (Vango en Tobie Lolness). Hij schrijft vaak over personages die op de vlucht zijn én iemand zoeken. Het zijn rijke verhalen met interessante, lieve, grappige of droevige bijfiguren van wie je bijna evenveel houdt. Als ik dit boek lees wil ik voor het donker is nog een hut maken in het bos en daar in slaap vallen naast een hert en een wild zwijn. En wie zegt dat zoiets alleen voor kinderen is, weet niet wat ‘ie zichzelf te kort doet.'