Asset 14

Wolven in schaapshesjes

 1

Marthe van Bronkhorst houdt deze periode de stoel warm van Weerwoord-redacteur Julius Koetsier, die geblesseerd is. Zij vraagt zich af: hoe verhoud je je als jonge schrijver tot de wereld om je heen? Van Bronkhorst onderzoekt haar eigen engagement en dat van anderen. Vandaag deel 2 van 3.

Rode rook. Ze hebben zich verzameld op het plein. Thermoskannen gaan van hand tot hand. Als een blonde protestante een slok neemt, zegt een protestant met een stoppelbaard: ‘Liever nog niet drinken. Dit is voor de mensen die het echt nodig hebben.’ Ze knikt instemmend.

Alles ademt: hier worden de middelen wél democratisch verdeeld. En besluiten worden genomen via referenda. Zij zegt tegen een jongen met laptop: ‘Die nieuwsbrief kan er nog niet uit. Dat moet nog voorgelegd worden op de vergadering.’

Maar er trilt woede in de lucht. Ik word weggestuurd: ‘Dit is de no-media zone.’ Maskers. Gefluit. Geklap. Gejoel. ‘VVD, VVD, hier krijg je problemen mee,’ vlamt het op. Spandoeken schreeuwen GENOEG=GENOEG.

Ik krijg een stapel flyers in mijn handen gedrukt. Greenpeace NL, Anonymous, Solidarity with Tibetian freedom activists.

Ik sta niet bij de gelehesjesprotesten, Dam, 2018. Ik sta bij de studentenprotesten die het Maagdenhuis bezetten, april 2015, waar ik, sympathiserende buitenstaander, voor mijn studentenblaadje verslag van doe. Het verhaal van hierboven komt uit dat verslag. Eén dag later is alles ontruimd.

 

Waar ik op het nieuws gele hesjes zie, kijk ik terug in de tijd.

Flashback. Ik sta op het Beursplein, 6 november 2011, fotografeer de Occupy-beweging. Het plein is versnipperd. Links is een gay & lesbian rights-hoekje. Daarnaast een spandoek dat vrije liefde verkondigt, Bob Marley wordt gezongen. Daarlangs struint een dakloze, klagend over het feit dat de andere daklozen alleen komen voor het gratis eten, maar het echte probleem niet onder ogen zien. Wat dat is, vertelt hij me niet. Ik krijg een stapel flyers in mijn handen gedrukt. Greenpeace NL, Anonymous, Solidarity with Tibetian freedom activists.

Flashforward. Nederlandse gele hesjes bij de NOS worden geïnterviewd. Waarom protesteren ze? ‘De lage lonen,’ wordt er genoemd. Gerda Dekker uit Tiel werkt naar eigen zeggen voor een minimumloon. Woede over de bestempeling van critici als extreemrechts en populistisch, noemt Pascal Jacobs (25, ICT’er). De stijgende zorgpremies. Zorgen om de eigen kinderen. ‘Kinderen hebben totaal geen kans om te slagen in de maatschappij,’ zegt Jacqueline van Dongen. Ronald Brok protesteert voor anderen. ‘Ik steun mensen die in armoede zitten. Ikzelf heb een goed pensioen en AOW.’ Werkloosheid en migranten baren Wil (78) zorgen. ‘Waarom sturen we werklozen niet de ziekenhuizen of scholen in om schoon te maken?’

Hoeveel van deze mensen hebben gewoon een ING-bankrekening, ondanks de woede op het kapitaal?

Flashback. ‘Maar over de grote lijnen zijn jullie het wel eens toch?’ vraag ik een studente tijdens de studentenprotesten. ‘Jullie willen een democratisch gekozen Universiteitsbestuur?
Ze kijkt me aan. ‘Ik denk persoonlijk dat een gekozen College van Bestuur niet helpt.’
Een leider willen ze niet. ‘Een woordvoerder dan?’ Ook niet. ‘En we zijn apolitiek.’

Flashforward. In Frankrijk vinden gele hesjes-afsplitsingen plaats: de ene woordvoerder (Mouraud) richt een politieke partij op, de ander (Ludosky) blijft op straat protesteren. Ook in Nederland hebben subtypes gele hesjes zich afgesplitst (o.a. de ‘Geweldlozen’). Ik zie een nieuw soort saamhorigheid: het verenigde tegen-zijn. De studenten tegen het universiteitsbestuur. De Occupiers tegen de banken. De hesjes tegen de regering. Maar wat ik vooral niet zie, is een kudde. Een richting. Eén schaap over de dam. Eén kleur. Wel lege portemonnees: niet die van het land, maar de eigen.

Ik vraag me af: hoeveel van deze mensen hebben gewoon een ING-bankrekening, ondanks de woede op het kapitaal? Stemden in goede tijden op de Vroempartij? Gaan zodra er weer geld is weer op vakantie naar Griekenland? De zakken zijn nu leeg. Maar zijn wij niet stiekem allemaal hongerige lone wolves in schaapshesjes?

Beeld: Patrice CALATAYU via Flickr.

Mail

Marthe van Bronkhorst (zij/haar) is schrijver, theatermaker en psycholoog en studeerde aan de VU Amsterdam en Harvard Medical School. Ze schreef voor onder meer Theater Ins Blau, Sonnevanck, Over het IJ festival, Kluger Hans, Meander, De Revisor en werkt aan een roman over duikers bij uitgeverij De Geus.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
Lees meer
het laatste
illustratie van een meisje in een tent waarin ze leest en veel spullen om zich heen heeft staan, in contrast met de paarse lucht buiten

De magen zagen bleek in dit licht

'Ik heb een onstilbare behoefte mensen van hier te ontmoeten / op zoek naar een bewoonbare waarheid.' De gedichten van Angelika Geronymaki worden bevolkt door bietjes, bralhonden en bulderende koeien: lijfelijke poëzie die je voelt en proeft. Lees meer

Illustratie van een vrouw die een deur opent en daarachter een wereld van verschillende kleuren ziet

Rust Roest

Met dit verhaal waarin surrealisme en de werkelijkheid op een poëtische manier in elkaar overlopen, won Chris Kok de Debutantenschrijfwedstrijd van Editio. Lees meer

Kamer aan zee

Kamer aan zee

Twee mensen ontmoeten elkaar: de een werkt in een hotel en de ander wordt niet vaak tegengesproken. Wat volgt zijn een strandopgang, cocktails en een gedeelde sigaret. Lees meer

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Vivian Mac Gillavry schreef een reeks korte verhalen over de vragen waarmee we achterblijven vlak na de dood van een dierbare, van 'Wanneer besloot hij dat hij gecremeerd wilde worden?' tot 'Welke schoenen zijn gepast voor de uitvaart?'. Lees meer

Mijn buurjongen 1

Mijn buurjongen

"In hun vriendschap waren ze onaantastbaar, als een groep soldaten voor een veldslag." Een kwetsbaar kort verhaal van Lars Meijer waarin tractors worden opgegeten, kleedkamers vol stoom hangen en geheimen worden ontdekt. Lees meer

Een ongelukje in Niemandsland 3

Een ongelukje in Niemandsland

Hoe weet je of dat wat je kiest het juiste is? Een kort verhaal van Stefanie Gordin over liefde, zwangerschap en autonomie. Lees meer

Rode sloffen

Rode sloffen

Soms begint het afscheid nemen al voordat het verlies er is. Een kort verhaal van Werner de Valk over het afscheid nemen, het gesprek daarover aangaan, en wat te doen met alles dat achterblijft. Lees meer

Meander (maar ook weer wel)

Meander (maar ook weer wel)

In het park achter het huis van haar ouders staat een plakkaatje met een gedicht van Marte Hoogenboom, dat ze schreef toen ze nog anders heette. Zo nu en dan gaat ze erlangs om het te herlezen, maar of ze er ooit écht naar terug kan? Lees meer

Stemvorken

Stemvorken

Hoe onderzoek je lesbische aantrekking als je eerste kennismaking daarmee porno is, gericht op een mannelijke fantasie? Met ‘Stemvorken’ won Leonore Spee Het Rode Oor 2022, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Ongewerveld

Ongewerveld

Kan erotiek ook schuilen in pijn, verdriet en kwetsbaarheid? Met ‘Ongewerveld’ won Jori(k) Amit Galama de juryprijs van Het Rode Oor 2022, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos 2

De bomen in Roemenië zijn ook vaderloos

'ik miste collectieve haast / treinen waar de airco nooit gewerkt heeft / de eenheid die in eenzaamheid zit'. In gedichten die geuren naar 'oostblokstank' onderzoekt Francesca Birlogeanu vervreemding en verdwenen vaders. Lees meer

Dit is ook mijn vakantie

Dit is ook mijn vakantie

"Dit ben ik, met mijn nieuwe wandelschoenen, helemaal uitgerust en braaf nog." Hij hoogtevrees. Zij onverschrokken. In dit korte verhaal van Werner de Valk pakt een hike door de bergen wel heel anders uit dan verwacht. Na afloop zijn daar gelukkig altijd nog de foto's. Lees meer

Bloed en havermout

Bloed en havermout

Een verhaal van Jan Wester over twee zussen, onvoorwaardelijke liefde, klauwende vingers, mantelzorg en Teletubbies. Lees meer

De draad

De draad

Sumai Yahya schreef een kort, poëtisch verhaal over menselijke vleermuizen slingerend aan een draad. Een korte versie verscheen in het papieren magazine, maar lees hier de volledige versie, vol symboliek, donkere massa's, naalden, konijnen met rode ogen en aangeslepen ruggengraten. Lees meer

Iets wat van zijn vader is geweest

Iets wat van zijn vader is geweest

Het is zwarte zaterdag en de tankstations zijn druk. Sigarettenrook en uitlaatgassen blijven "in de windstilte boven het asfalt verstikkend en bewegingsloos hangen." Tristan is, in dit korte verhaal, op weg naar het huis van wijlen zijn vader, een man op wie hij nooit heeft kunnen rekenen. Kan hij het opbrengen om door te rijden? Lees meer

Gedichten Alara Adilow (titel volgt) 2

Straatliedjes

Wat is een huis? 'Iets dat de wraak van de nacht buiten houdt. / Iets waar je naar terugkeert na een lange reis.' In deze nieuwe gedichten van Alara Adilow worden vaders ontvlucht, tijdelijke verblijfplaatsen gevonden en nieuwe relaties op zee aangegaan. Lees meer

Koeman

Koeman

Een kort verhaal van Jan Wester over een veeboer die op papier alles bezit, maar zich niet thuisvoelt in zijn eigen kudde en op zoek is naar een eenheid. Koeman was niet van land, niet van gras. Door de zolen van zijn laarzen was hij afgescheiden van zijn aarde. Hij had ze weleens uitgeschopt, op... Lees meer

 1

"En opeens denk je aan hun lichamen" vertaalde gedichten in samenwerking met Poetry International

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via een bundel of op een podium? Achttien studenten
illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van
de achttien dichters van het 52 ste  Poetry International Festival dat vandaag van start gaat. De studenten komen
net als de dichters uit de hele wereld. Uit Vietnam, Oekraïne, Moldavië of Mexico, Polen, de
Verenigde Staten of hier uit Nederland. Lees meer

Meer dan een werkwoord

Meer dan een werkwoord

De stem in Nora’s hoofd laat zich niet zomaar het zwijgen opleggen. “Ik vraag me af of het haar bedoeling was dat ik nu zo weinig lichaamsvet over heb dat zelfs een kussen de pijn van het zitten niet verzacht.” Als verdoving en controle ten koste gaan van haar relaties en gezondheid, stelt Nora zich die ene belangrijke vraag: is dit het waard? Lees meer

Dit is geen ode 2

Dit is geen ode

'In dit land word je aan stukken gescheurd. / Ik verzamel jouw gescheurde stukken vlees. / Ik bak je op 200 graden. / Ik deel je uit.' In harde dichtregels verkent Shabnam Baqhiri hoe het is om je echt aan te passen en waarom dit soms noodzakelijk en juist goed is. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel