Asset 14

Wolven in schaapshesjes

 1

Marthe van Bronkhorst houdt deze periode de stoel warm van Weerwoord-redacteur Julius Koetsier, die geblesseerd is. Zij vraagt zich af: hoe verhoud je je als jonge schrijver tot de wereld om je heen? Van Bronkhorst onderzoekt haar eigen engagement en dat van anderen. Vandaag deel 2 van 3.

Rode rook. Ze hebben zich verzameld op het plein. Thermoskannen gaan van hand tot hand. Als een blonde protestante een slok neemt, zegt een protestant met een stoppelbaard: ‘Liever nog niet drinken. Dit is voor de mensen die het echt nodig hebben.’ Ze knikt instemmend.

Alles ademt: hier worden de middelen wél democratisch verdeeld. En besluiten worden genomen via referenda. Zij zegt tegen een jongen met laptop: ‘Die nieuwsbrief kan er nog niet uit. Dat moet nog voorgelegd worden op de vergadering.’

Maar er trilt woede in de lucht. Ik word weggestuurd: ‘Dit is de no-media zone.’ Maskers. Gefluit. Geklap. Gejoel. ‘VVD, VVD, hier krijg je problemen mee,’ vlamt het op. Spandoeken schreeuwen GENOEG=GENOEG.

Ik krijg een stapel flyers in mijn handen gedrukt. Greenpeace NL, Anonymous, Solidarity with Tibetian freedom activists.

Ik sta niet bij de gelehesjesprotesten, Dam, 2018. Ik sta bij de studentenprotesten die het Maagdenhuis bezetten, april 2015, waar ik, sympathiserende buitenstaander, voor mijn studentenblaadje verslag van doe. Het verhaal van hierboven komt uit dat verslag. Eén dag later is alles ontruimd.

 

Waar ik op het nieuws gele hesjes zie, kijk ik terug in de tijd.

Flashback. Ik sta op het Beursplein, 6 november 2011, fotografeer de Occupy-beweging. Het plein is versnipperd. Links is een gay & lesbian rights-hoekje. Daarnaast een spandoek dat vrije liefde verkondigt, Bob Marley wordt gezongen. Daarlangs struint een dakloze, klagend over het feit dat de andere daklozen alleen komen voor het gratis eten, maar het echte probleem niet onder ogen zien. Wat dat is, vertelt hij me niet. Ik krijg een stapel flyers in mijn handen gedrukt. Greenpeace NL, Anonymous, Solidarity with Tibetian freedom activists.

Flashforward. Nederlandse gele hesjes bij de NOS worden geïnterviewd. Waarom protesteren ze? ‘De lage lonen,’ wordt er genoemd. Gerda Dekker uit Tiel werkt naar eigen zeggen voor een minimumloon. Woede over de bestempeling van critici als extreemrechts en populistisch, noemt Pascal Jacobs (25, ICT’er). De stijgende zorgpremies. Zorgen om de eigen kinderen. ‘Kinderen hebben totaal geen kans om te slagen in de maatschappij,’ zegt Jacqueline van Dongen. Ronald Brok protesteert voor anderen. ‘Ik steun mensen die in armoede zitten. Ikzelf heb een goed pensioen en AOW.’ Werkloosheid en migranten baren Wil (78) zorgen. ‘Waarom sturen we werklozen niet de ziekenhuizen of scholen in om schoon te maken?’

Hoeveel van deze mensen hebben gewoon een ING-bankrekening, ondanks de woede op het kapitaal?

Flashback. ‘Maar over de grote lijnen zijn jullie het wel eens toch?’ vraag ik een studente tijdens de studentenprotesten. ‘Jullie willen een democratisch gekozen Universiteitsbestuur?
Ze kijkt me aan. ‘Ik denk persoonlijk dat een gekozen College van Bestuur niet helpt.’
Een leider willen ze niet. ‘Een woordvoerder dan?’ Ook niet. ‘En we zijn apolitiek.’

Flashforward. In Frankrijk vinden gele hesjes-afsplitsingen plaats: de ene woordvoerder (Mouraud) richt een politieke partij op, de ander (Ludosky) blijft op straat protesteren. Ook in Nederland hebben subtypes gele hesjes zich afgesplitst (o.a. de ‘Geweldlozen’). Ik zie een nieuw soort saamhorigheid: het verenigde tegen-zijn. De studenten tegen het universiteitsbestuur. De Occupiers tegen de banken. De hesjes tegen de regering. Maar wat ik vooral niet zie, is een kudde. Een richting. Eén schaap over de dam. Eén kleur. Wel lege portemonnees: niet die van het land, maar de eigen.

Ik vraag me af: hoeveel van deze mensen hebben gewoon een ING-bankrekening, ondanks de woede op het kapitaal? Stemden in goede tijden op de Vroempartij? Gaan zodra er weer geld is weer op vakantie naar Griekenland? De zakken zijn nu leeg. Maar zijn wij niet stiekem allemaal hongerige lone wolves in schaapshesjes?

Beeld: Patrice CALATAYU via Flickr.

Mail

Marthe van Bronkhorst (zij/haar) is schrijver, theatermaker en psycholoog en studeerde aan de VU Amsterdam en Harvard Medical School. Ze schreef voor onder meer Theater Ins Blau, Sonnevanck, Over het IJ festival, Kluger Hans, Meander, De Revisor en werkt aan een roman over duikers bij uitgeverij De Geus.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer 1

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

:Voorpublicatie Magazine Aaah: Mijn vader de eendenmosseljager

🎧 Mijn vader de eendenmosseljager

‘Dat zijn de zenuwen, die horen erbij. Een goede percebeiro is altijd bang.’ Een voorpublicatie uit Aaah!, het nieuwe magazine van Hard//hoofd. Lees meer

Notes on Ken

Notes on Ken

‘Camp is de organisator van het feestje, en strooit nog wat extra glitter over je heen wanneer je arriveert.’ In Notes on Ken analyseert Caecilia Rasch Earring Magic Ken, neonkleurige beenwarmers, Barbiecore fitc checks en de kenmerkende campy esthetiek. Lees meer

Ik kan u nergens vinden

Ik kan u nergens vinden

In dit verhaal van Werner de Valk, praten twee huisgenoten onder het genot van een glas wijn over het bestaan van God. Nooit een goed idee als je je ergert aan elkaar. Lees meer

Biecht

Biecht

‘Ik ben buschauffeur en ik rijd altijd expres de halte een paar meter voorbij zodat alle wachtende mensen een drafje moeten inzetten om de bus toch te halen.’ Een verhaal van Hanne Craye dat je leidt langs zonden, intieme geheimen en de juridische voorwaarden van een biecht. Lees meer

Een bui

Een bui

In dit verhaal neemt Tessel Veneboer je mee naar hartje Parijs. Een jonge vrouw en een oudere man treffen elkaar. Terwijl ze praten over films, de wijn en ‘de meertaligheid van zijn twee dochters’, verschuift haar blik op de stad om haar heen en op zichzelf. Lees meer

Nooit meer vliegen

Nooit meer vliegen

‘Het is een gedoe om je van de dode vogels te ontdoen. Je weet ook niet goed hoe dat moet, lichamen bergen.’ In dit verhaal van Esther de Soomer vliegen de vogels moedwillig tegen je raam, scroll je door artikelen over te vroeg bottende bomen en komt je buurvrouw langs met haar kat die gek wordt van je roofvogelgeluiden. Lees meer

:‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’ : Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’: Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Er is een reden waarom de meeste dichters niet kunnen autorijden.’ Julia de Dreu interviewde Ester Naomi Perquin over haar nieuwste bundel, geloven, chagrijnige kippen en porseleinkastjes. Lees meer

:Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2) 5

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2)

Deel twee van de samenwerking tussen Poetry International en Willem de Kooning Academy. Achttien studenten lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival. Alle illustraties zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Eén tarotlezing verwijderd van

Eén tarotlezing verwijderd van

‘Mijn navel is een portaal / Ik smeer hem in / met etherische oliën / in de hoop dat het ruimte creëert / om mijzelf in te kunnen verbergen.’ Sander Ausems schreef een gedichtenreeks over het verlangen om grip te houden op een steeds sneller veranderende wereld. Lees meer

Gedicht zoekt beeld (deel 1) 2

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 1)

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival (9 – 11 juni Rotterdam). Hard//hoofd presenteert een selectie van hun illustraties in combinatie met de gedichten. Alle achttien zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer