Asset 14

Van het ‘westelijk front’ geen nieuws

Hard//Talk: Depressie 1

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Dolf de Weijer probeerde te duiden wat Nederland bijdraagt aan de oorlog in Syrië, maar kwam vooral tegenstrijdige berichten tegen.

Bij een recentelijk bezoek van Kamerleden aan de anti-IS-coalitie, kwam naar buiten dat de Nederlandse F-16’s nauwelijks worden ingezet boven Syrië. De vliegtuigen hebben geen satellietcommunicatie en kunnen zonder grondtroepen niet goed bombarderen. De verraste Kamerleden –  voorgaand ‘detail’ kwam kennelijk niet eerder ter sprake – vragen minister Hennis van Defensie nu om uitleg. In januari gaf zij immers nog hoog op over de Nederlandse precisiebombardementen: “daarom zijn we door onze coalitiegenoten gevraagd ook in Syrië mee te doen.” Na het ontstane beeld van stofvangende F-16’s, bezocht onze koning de troepen en communiceerde Defensie dat Nederlandse piloten tientallen IS-strijders hebben gedood. Ondanks dit damage control-persbombardement blijft het onduidelijk wat ons leger precies doet in Syrië. Defensie spreekt in haar communicatie namelijk altijd over Irak en/of het oosten van Syrië.

In Nederland lijkt er sowieso meer debat te zijn over oorlogsdeelname, dan over het werkelijke missieverloop. Niet zelden gaan die vooraf-discussies met naïviteit en hypocrisie gepaard. Task Force Uruzgan (2006-2010) was geen vechtmissie, maar wederopbouw, en de getrainde Afghaanse agenten bij de politiemissie in Kunduz (2011-2013) moesten beloven niet op de Taliban te jagen. Een recenter voorbeeld is de ophef over Rutte’s uitspraak dat hij Nederlandse jihadgangers liever ziet omkomen dan terugkomen. Partijleiders, die voor het bombarderen van IS waren, bekritiseerden Rutte. Samsom “gunde geen moeder dat haar kind sterft in een zinloze oorlog” en Buma vond dat “een politicus echt nooit kan uitspreken dat het maar beter is als iemand doodgaat.” Nederland beschikt dan over kleine diameterbommen, ze zijn toch echt bedoeld om mee te doden.6141682210_09182b4bc1_bDit zijn de morele vraagstukken, maar wat zijn de feiten? Want in weerwil van het bericht over gedode IS-strijders, hult Defensie zich meestal in stilzwijgen. Onderzoeksorganisatie Airwars vergelijkt Nederland hiermee zelfs met Bahrein, dat alles geheim houdt. De Verenigde Staten bijvoorbeeld, zijn een stuk opener over hun gegooide bommen. Het Ministerie van Defensie deelt nauwelijks informatie omdat dat de vijand wijzer zou maken en aan zou zetten tot radicalisering. Maar juist door niet te zeggen waarom of wie er gebombardeerd wordt, krijgt IS alle ruimte voor propaganda over het Westen als de agressor die zomaar islamitische landen aanvalt. Dat zulke ideeën aanslaan, bleek uit het geen4meivoormij-pamflet van de 22-jarige Christa Noëlle. Ze schrijft: “Hoe kunnen wij het ermee eens zijn dat dit vreselijke verleden nooit meer mag gebeuren terwijl wij ondertussen bommen op Syrië gooien?” Alsof Nederland zonder aanleiding bommen gooit en erop uit is om Syrische burgers te doden in plaats van IS te bestrijden - een terreurgroep die moordt zoals de Einsatzgruppen in de Tweede Wereldoorlog.

Uiteraard kan bij een oorlog niet altijd in detail worden getreden, maar het zou een democratische plicht moeten zijn om burgers zo volledig mogelijk erover te informeren. Zeker over de strijd in Irak en Syrië, waarbij het Westen vaak afhankelijk is van allerlei strijdgroepen op de grond  – Koerdische strijders, Syrische opstandelingen, etc. – met elk hun eigen belang. Wie zegt dat een Nederlandse F-16 niet door verkeerde grondinlichtingen een bom gooit op een ziekenhuis of vluchtelingenkamp? Hoe wordt dat voorkomen? Meer transparantie over getroffen doelen kan zo zorgen voor het beperken van burgerslachtoffers.

Het is aan de politiek en defensie om rekenschap te geven over oorlogsmissies. Niet alleen hypothetisch vooraf, of jaren later bij de zoveelste commissie of parlementaire enquête.

Beeld: Flickr

Mail

Dolf de Weijer studeerde af aan de School voor Journalistiek, is copywriter en schrijft onafhankelijk buiten de baas zijn tijd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Eiland zonder eilandjes

Eiland zonder eilandjes

Bram de Ridder is vervangend psychiater op Bonaire. Maar hoe moet hij zich als witte zorgprofessional verhouden tot de mensen van het eiland? Lees meer

Huizen, omhulsels

Huizen, omhulsels

Anne Schepers had nooit gedacht dat ze een huis kon kopen. Tijdens de verbouwing denkt ze na over huizen als politiek middel, hoe het is om als sociale klimmer ruimte in te nemen en waarom dromen over een fantasiehuis een privilege is. Lees meer

:Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent is complex in een wereld gevormd door koloniaal geweld. Yousra Benfquih vraagt zich in haar eerste brief aan Alara Adilow af hoe consent een instrument kan worden van verzet. Lees meer

Iemand die in je gelooft

Iemand die in je gelooft

Jam van der Aa ontdekte pas laat dat ze autisme heeft. Toen ze jong was herkende jeugdzorg bovendien niet de rol van autisme in de onveilige situatie bij haar thuis. Ze was gedreven en nieuwsgierig, maar lange tijd op zichzelf aangewezen. Dit essay is een pleidooi voor betere jeugdzorg en gaat over veerkracht en jezelf leren begrijpen en vertrouwen. Lees meer

Automatische concepten 87

Van mijn spreekkamer tot aan Afghanistan

In haar behandelkamer zit Jihane Chaara als forensisch psycholoog niet alleen tegenover slachtoffers, maar ook tegenover daders van dwingende controle, een vorm van huiselijk geweld. Wat is het verband tussen deze psychologische, onderdrukkende machtstructuur van een individidu als meneer X in haar spreekkamer, en het regime van de Taliban in Afghanistan? Een essay over de verbinding tussen daderschap, ontkenning, grotere structuren van vrouwenonderdrukking en verzet. Lees meer

Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer