Foto: Mees List Mees is terug in Amsterdam en zit opeens achter een tafeltje met daarop een schaaltje met kleingeld, een bakje met snoepjes en een luchtverfrisser. Gelukkig houdt MC Worst haar gezelschap." /> Foto: Mees List Mees is terug in Amsterdam en zit opeens achter een tafeltje met daarop een schaaltje met kleingeld, een bakje met snoepjes en een luchtverfrisser. Gelukkig houdt MC Worst haar gezelschap." />
Asset 14

Toiletjuffrouw

Schoteltje

Foto: Mees List

We bevinden ons in het Amsterdamse Vondelpark, gelegen tussen de kouwe kak van oud Zuid en de hectiek van de Overtoom. Het is een mooie nazomerse zaterdag om 5 uur 's middags. En ik? Ik ben toiletjuffrouw. Elke dag kom ik aan, zet mijn tafeltje buiten compleet met parasol, stort wat snoepjes op een schaaltje en dan begint het grote wachten. Na vijf uur wordt de boel weer ingeklapt en opgeborgen en schrob ik de potten. In de tussentijd mag iedereen die twee kwartjes neerlegt zijn behoefte doen. Nadat men de cabines uitloopt spuit ik wat lavendelspray naar binnen en rook nog een sigaret aan tafel, tegen de geur.

Ik zit een beetje voor me uit te staren als er een opeens jongen voor mijn neus staat. Ik heb hem niet aan zien komen. Of hij een winegum mag, vraagt hij, waarna de twee meisjes die me (semi-ongevraagd) al een uur gezelschap houden in lachen uitbarsten. “Mevrouw,” zeggen ze. Dat ben ik dus. “Weet je hoe hij heet? MC Worst. Kom op MC Worst, doe een rap dan!” MC Worst antwoordt dat hij stoned is. Volgende keer krijgen we een concert, hij belooft het. Hij steekt drie winegums tegelijkertijd in zijn mond.

MC Worst is een beetje dik. En Marokkaans. Hij heeft zo'n klein tasje om zijn schouder, en hij kijkt me een beetje schuchter aan. Hij zit op de bagagedrager van zijn fiets met de handen aan het stuur waardoor hij er uitziet als een onbeholpen gangster op een nep lowrider. De meisjes zijn strak in Tark kleding gehuld, een merk waarvan ik niet eens wist dat het überhaupt nog bestond. Ze zullen niet ouder zijn dan vijftien, en ze komen uit Osdorp. Om de tien minuten loopt er eentje naar de spiegel om het geblondeerde haar met lak te besproeien. Ze kletsen ze me de oren van het hoofd, onderwijl alle lidwoorden door elkaar halend.

De meisjes zijn een poos geleden aan komen lopen. Ze hadden afgesproken met een stel jongens, maar die laten flink op zich wachten. Ze schuiven aan en ik kan moeilijk weigeren. Zonder gezelschap is deze baan namelijk niet te doen zo saai. Ik bedel mijn vrienden al een maand om me te vergezellen in het mensen kijken, met beloftes van sapjes, kopjes thee en snoep. Meestal lukt het me, vandaag ben ik een beetje eenzaam. Dus richt ik me op de meisjes. “Je moet nooit op jongens wachten hè, altijd omgekeerd!” geef ik ze wat zusterlijk advies, en ze knikken braaf. Ze kijken toe hoe ik mijn nagels lak en vertellen me over zichzelf. Hoe ze begonnen met roken op hun achtste, dat ze normaal nooit op jongens wachten, dat het uitgaansleven in Amsterdam helemaal niet leuk is en dat je daarvoor naar Den Haag of Rotterdam moet. In Rotterdam is de Hollywood, dat is echt vet. MC Worst is nog steeds stil. Hij eet één voor één het hele schaaltje leeg en speelt met zijn telefoon. Een uur later is het tijd voor mij om de latex handschoenen aan te trekken en ik stuur de dames op pad met ieder een pakje Roosvicee Bosvruchten. Als ik weg fiets zitten ze met zijn allen op het podium van het Openluchttheater: twee meisjes, tien jongens, dollend. Ze zwaaien enthousiast naar me.

De volgende dag zit ik er weer. Een groepje jongens komt langsgelopen. Ze maken ruzie over wie er op de scooter mag rijden. Achteraan zie ik hem. “MC Worst!” Hij kijkt vrolijk op. “Dag mevrouw, alles goed? Mag ik een winegum?” Zijn vrienden lachen hem uit, maar ik krijg een knipoog. Natuurlijk jongen. Ik lees verder in mijn NRC en de septemberzon schijnt op mijn gezicht. Het leven van een toiletjuf is zo slecht nog niet.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer