Asset 14

Welkom in mijn raamkozijn

Tip: Blijf even kijken

Over het smalle trottoir langs mijn woonkamer slentert elke dag een eindeloze stoet voetgangers voorbij. Mijn blik volgt iedere passant aandachtig: vanaf het moment dat hij in het eerste kozijn verschijnt, tot het moment dat hij in het tweede kozijn afgaat. Zodra hij uit zicht is, sluit ik mijn ogen en zet in gedachten een streepje.

Vandaag telde ik zesenveertig dagjesmensen en twaalf schrikbarend expressieloze buren. Een anoniem figuur verborg zijn gezicht achter een grote bos rozen. Ik registreerde hetzelfde bloempotkapsel bij een deftige dame en een baldadig jongetje. Een duo bejaarde vriendinnen (of waren het geliefden?) steunde op een met vlaggetjes versierde rollator, terwijl een jong koppel (of was het net uit?) op minstens anderhalve meter afstand van elkaar voorbij sjokte. Vele ruggengraten met cervicaal houdingssyndroom passeerden. In de langskomende neusbruggen ontwaarde ik exponentiële curven, cumulatieve curven, onregelmatige curven, etcetera etcetera.

Waarom ik dit ziekelijke obsessieve turfwerk verricht? Ik heb wel geprobeerd om de voorbijgangers met rust te laten, maar mijn zwak voor hun simpele aanwezigheid in de wereld is te groot. Iets in mij gelooft dat ook het kleinste ouderdomswratje en nerveuze oorkrabbeltje het verdienen om gezien te worden. Plichtsgetrouw vervul ik deze taak. Al spionerend stop ik de mensen in zelfbedachte hokjes, alleen maar om vast te stellen hoe ze er nooit inpassen, hoe hun vijfvoudige fronsrimplels en aritmische armzwaaien iedere categorie doorbreken.

De stoeptegels beven. Een rennende schoolklas kondigt zich aan. ‘Hebben jullie het ook zo warm?’ roept een kinderstemmetje. ‘Ik heb het kaulo warm ja’ antwoordt het slungelige meisje dat net boven mijn vensterbank uitsteekt. Ze gluurt naar binnen, waarop de juf haar een corrigerende schouderduw geeft, maar ondertussen geniet ook zij een stiekeme sneak peek van mijn woonkamer.

Dat 'stiekeme' is het enige wat al die duizelingwekkend verschillende voorbijgangers gemeenschappelijk hebben. Stuk voor stuk draaien ze hun nek richting mijn raam, totdat ze mij terug zien staren. Nog voordat ik mijn lippen bemoedigend kan opkrullen, wenden ze hun hoofd af alsof ze zich schamen voor hun onbedwingbare nieuwsgierigheid. Een ander privacy gunnen is een reflex die blijkbaar zo diep in ons lichaam verankert ligt dat zelfs Xi Jinping er niet aan zou ontkomen, mocht hij je huis voorbij wandelen. Ik heb vrijbrief om naar buiten te kijken. Zij schenden een mensenrecht door naar binnen te kijken. Betrapt op hun sociale misdaad, poetsen ze zichzelf als schandvlekjes uit mijn vergezicht. Alleen de kat die op de container springt, boort haar flikkerende pupillen bruut mijn ziel in.

Het duister valt. De laatste schim trekt voorbij. Een glasheldere metafoor voor de vergankelijkheid van het leven. Scheel en met een brok in mijn keel denk ik: leuk dat we het recht bezitten om met rust gelaten te worden, maar juist in een anderhalvemetersamenleving is het tegenovergestelde belangrijk: het verlangen naar contact. Naar ogen die het erop wagen te blijven kleven. Die je even vasthouden, en hun belangstellende blik als een fleecedekentje naar je toewerpen. Dat gevoel van bescherming wens ik iedere gluurder.

Mail

Iris Blaak redigeert en schrijft. Ze behaalde de researchmaster Cultural Analysis in Amsterdam. Ze schrijft en filosofeert over het lichaam tot de woorden op zijn en ze vanzelf begint te dansen.

Melissa Schriek

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Tot morgen

Tot morgen

Na bijna vier jaar als columnist voor Hard//hoofd is het voor Eva tijd voor iets nieuws, maar afscheid nemen is niet haar ding. 'Dus lieve lezers: voor jullie nu een kus op de wang, en tot morgen!' Lees meer

Wat je niet zult zien op het nieuws

Wat je niet zult zien op het nieuws

Marthe van Bronkhorst beschrijft dat wat ongezien blijft op het nieuws over de demonstaties bij de UvA. 'Maar het is wel gezien. Het is niet onopgemerkt gebleven.' Lees meer

Mooi weer spelen

Mooi weer spelen

Als Aisha’s eerste therapiesessie niet voelt als de warme deken waar ze op hoopte, mist ze groepsgenoot S., die haar een spiegel voorhield. Lees meer

Verdomme, ik heb wel geleefd

Maar verdomme, we hebben wel gelééfd

Marthe van Bronkhorst schreef in 2019 een toneelstuk dat bijna volledig werkelijkheid is geworden. Kan ze de slotscène nog weren uit de realiteit? Lees meer

Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb

Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb

Wanneer Eva op bezoek is bij haar zus, vraagt die of Eva haar eicellen al in heeft laten vriezen. Het laat Eva nadenken over hoe ze de vraag 'Wil ik een kind?' überhaupt kan beantwoorden. 'De vraag omtrent het ouderschap is bij uitstek een gevoelskwestie, en mijn gevoel volgen is nooit mijn sterkste punt geweest.' Lees meer

Niet

Niet

'Naarmate die vakantie vorderde, begon ik die ‘niet’ te bezien in het licht van een oude angst die soms omhoogkomt. Wanneer namelijk mijn vriendin zei: ‘dat is een lantaarnpaal’ en ik zei ‘niet’, begon ik me af te vragen of we inderdaad wel dezelfde lantaarnpaal zagen.' In deze column schrijft Anne Schepers over het woord 'niet' en de gevolgen die het kan hebben voor een discussie. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Mijn week met morele ambitie: wat ik leerde ondanks Rutger Bregman

Marthe van Bronkhorst probeerde morele ambitie een week uit en leerde ervan - ondanks Rutger Bregman. Lees meer

Eva heeft u toegevoegd aan een nieuwe groepschat

Eva heeft u toegevoegd aan een nieuwe groepschat

Eva nodigt twee vrienden uit om bij haar te komen eten. Ze hoopt dat dit het begin zal zijn van een nieuwe vriendengroep. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer