Asset 14

Vind je eigen pantser

Tip: Vind je eigen pantser

Nu de muren van mijn appartement steeds sneller op me afkomen, ontsnap ik maar al te graag naar herinneringen aan de buitenwereld. Oeganda in februari: wat me van de tiendaagse expeditie langs de fonkelende kratermeren en vruchtbare groene heuvels het meest bijblijft, is mijn privéchauffeur Elliot. Aanvankelijk viel me weinig speciaals aan hem op. Zijn maskerachtige gezicht kwam me bij de eerste ontmoeting al bekend voor, en zijn compacte postuur dat zelfs niets meegaf als we plotseling een diepe kuil in reden, oogde slechts wat ongewoon met die grote handen eraan.

Die handen, daar was wel iets mee aan de hand. Om te beginnen was er de toewijding aan de lelijke nepvacht op het dashboard van de huurauto. Bij de kleinste onregelmatigheid van de weg schoot het pluche naar voren, waarop Elliots handen het geduldig terug schoven. Met een bemoedigende aai geboden ze het vachtje ook na de honderdste irritante val te blijven liggen. De onvoorwaardelijke zachtheid die uit zijn handen kwam, was waar de rest van Elliot naar leek te snakken.

Zolang hij in de Toyota zat, omringde het blik hem als een onaantastbaar pantser. Op een middag daagde een baviaan zijn ‘territorium’ uit. Het dier sprong van de motorkap naar de zijspiegel aan de bestuurderskant. Elliot deed alsof hij iets uit zijn broekzak pakte wat hij vervolgens in zijn mond stopte. Kauwend op het denkbeeldige voedsel keek hij de baviaan fel aan, tot deze zijn achterpoten spreidde en een plasstraal op hem richtte. Achter de besproeide autoruit klapte Elliot dubbel van plezier.

De laatste dag van mijn reis vond ik Elliot ’s ochtends weggekropen in de bestuurdersstoel. Ik vermoedde dat hij er ‘s nachts had geslapen, want uit de portier welde een zure geur op. Hij wees naar zijn gezwollen duim waarvan de nagelriem was ontstoken. Nadat we pijnstillers hadden gekocht konden we op huis aan, zei hij verontschuldigend. Hij legde de hand, die zijn vermogen tot liefde bevatte, op het stuur. De verfomfaaide duim stak afgespleten van het geheel omhoog.

Toen onderweg naar de apotheek plotseling een verkeersagente met een opgeheven arm de straat op liep, wilde hij niet remmen. Ik gilde. Hij schepte de agente bijna, op het nippertje kon ze nog een stap opzij doen. Het idee dat hij de vrouw zou hebben aangereden maakte me misselijk. Alles werd stil. Ik hoorde alleen mijn eigen hartslag nog door mijn borstkast en oren gonzen.

Hoe moest ik begrijpen waarom Elliot zoiets deed? Mijn vriendin die me in Kampala aan hem had voorgesteld, vertelde achteraf dat de verkeerspolitie in Oeganda om onzinnige redenen geld aftroggelt en Elliot kortgeleden al zijn spaargeld was kwijtgeraakt. Het gebeurde toen hij op weg ging naar een autodealer om eindelijk zijn eigen auto te kopen. Met het bedrag dat hij na jaren chauffeuren bij elkaar had gesprokkeld stapte hij op een taxibusje, waar twee mannen hem met geweld beroofden.

Verslagen denk ik terug aan Elliot en zijn onschuldige apen-pesterijen. Ik zie opeens het knaloranje T-shirt dat hij de hele week aan had voor me: ‘3, 2, 1, unstoppable’, stond erop. Hij liet zich inderdaad tot op het roekeloze af niet tegenhouden om zijn droom, een veilige binnenwereld voor hemzelf, te bemachtigen. Zou hij zich houden aan het verkeersverbod dat deze week in Oeganda is afgekondigd? Vanuit mijn appartement verlang ik naar een eigen pantser: een isolatielaag die je de beschutting geeft van een huis, en tegelijkertijd de vrijheidsgevoelens van een blote huid in de open lucht.

Beeld: David Casteel via Flickr

Mail

Iris Blaak redigeert en schrijft. Ze behaalde de researchmaster Cultural Analysis in Amsterdam. Ze schrijft en filosofeert over het lichaam tot de woorden op zijn en ze vanzelf begint te dansen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer