Asset 14

Met je moeder op vakantie

Het paswoord van de simkaart – geleend van een vriendin – waarmee ik in het buitenland goedkoper kan surfen, is ‘jemoeder202’. Mijn eigen moeder heeft me ooit verboden ook maar één letter over haar te schrijven. ‘Doe dat maar als ik dood ben’, zegt ze. ‘Jemoeder202’, tik ik in, waarop het verbond voor de komende vier dagen begint.

Je moeder en ik zitten die vier dagen op een eiland. Het is een vakantie-eiland dat zijn voorvoegsel anders invult dan je zou vermoeden. De bars zijn gesloten, de restaurants (behalve één) zijn gesloten, de winkels (behalve één, waar er weinig van nut wordt aangeboden – potten Nutella, gedroogde abrikozen, zakken chips, we kochten een zak chips) zijn gesloten. Op straat geen ziel te bekennen en ook de lucht is afgesloten door zware, donkere wolken. Is het de crisis? Is het de dreiging van de kale berg achter ons huis, waarvan de top verborgen blijft onder een gigantische pikzwarte wolk, die alles en iedereen achter slot en grendel houdt?
Het is een eiland, en wij zijn er op vakantie.

Het huis is ingesteld op hitte. De airco kan warme lucht blazen, maar als je wifi wilt, moet je buiten zitten, dicht bij de wifibron aan de bar bij het zwembad, die ook gesloten is. Daar zitten je moeder en ik dan soms, op het terras achter een plastic wering, met onze jassen aan, zodat we de krant kunnen lezen of het weerbericht checken.
Je moeder geeft het internet als eerste op. Gezeten in bed, de warmste plek van het verder kale vertrek, verslindt zij achter elkaar de twee boeken die ze bij zich heeft. Daarna neemt ze het boek waarin ik halfweg was geraakt tot zich, genoeglijk nippend aan de lokale wijn.
Nadat ik in één dag tijd 25 euro over de internationale roamingkling heb gejaagd (jemoeder202 belooft veel maar geeft weinig), en mijn handen te verkleumd zijn geraakt door de wifibron, volg ik.

 

Je moeder en ik hebben het natuurlijk niet altijd makkelijk gehad. Dat ik geen dreadlocks mocht, dat ik lang nadat ik mijn rijbewijs had gehaald nog ongeschikt werd geacht om een auto te besturen, dat de vriendjes die ik meebracht niet voldeden aan de eisen, die dingen waren ooit grond voor ernstige conflicten. Dat ik op een dag al mijn spaargeld had geïnvesteerd in een Afrikaanse kapperszaak in Brussel-Noord om mijn haar in duizend vlechtjes te laten leggen, vond je moeder hoogverraad. Hier op dit eiland ben ik allang voorbij het besef dat ook ik aan dodelijke bezorgdheid en een onaantastbare set principes lijd.

Je moeder vindt het best als ik ’s morgens weinig te vertellen heb. Ik hoef geen moeite te doen een beeld van mij op te hangen, het beeld van de toffe reisgezel. Ze kookt spaghetti die door snobs afgekeurd zou worden: on-Italiaans veel grofgesneden groenten in on-Italiaans veel tomatensaus. Er is een tijd geweest dat ook ik commentaar had op de on-Italiaansheid van deze spaghetti, maar intussen heb ik geen manier bedacht om het anders te doen.
Ik zeg: vroeger mocht ik zo niet eten (elleboog op tafel), en nu mag ik alles. Gek is dat toch? Je moeder zegt: "Nu mag je alles." Later op de dag spreek ik haar vermanend toe dat ze haar rugoefeningen nog niet heeft gedaan.

We cruisen wat in ons rode huurautootje over het eiland (ik achter het stuur, je moeder trapt op een denkbeeldig rempedaal, maar houdt zich verder gedeisd), en wandelen door doodse dorpjes. Ook hier is alles potdicht en je moeder krijgt de slappe lach.

Ik bekijk je moeders profiel, terwijl ze op blote voeten het gaspedaal ingeduwd houdt, en vind het opeens onrechtvaardig dat ze geen beroemdheid is geworden.

Op de dag van ons vertrek breekt de zon door. De zwarte wolk rond de kale berg wordt eerst wit, om vervolgens te verdampen. We rijden naar de luchthaven (je moeder had gezegd dat ik heel goed kon rijden, maar wilde nu toch liever zelf) en raken klem te zitten in een steil hellend, claustrofobisch dorp dat onze gps niet kent. Aan weerszijden van de auto hebben we ongeveer twee centimeter speling. Voor ons een scherpe bocht, vlak achter ons ligt het miniatuurdorpsplein, met in het midden een boom van normale proporties.
Hier staan je moeder en ik. Immobiel tussen twee witgekalkte muren. Ze zegt: zullen we volgend jaar weer op vakantie gaan, wij samen? Ik knik.
Voor onze auto doemt een man op, met lang grijs haar. Hij wijst naar boven, gebaart dat vlak achter de bocht het dorp eindigt.

Mail

Joyce de Badts is Hard//hoofd-redactielid.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

een interview met Abel Kamps

Interview met Abel Kamps: 'Ik hou ervan als mijn werk meer een ervaring wordt en minder een object.'

Aucke Paulusma gaat in gesprek met kunstenaar Abel Kamps: Hoe verweef je absurditeit of humor in je kunst, en welke rol spelen deze elementen in het creëren van de impact die je werk op de toeschouwer heeft? Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Oproep: Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een getalenteerde beelddenker (x/v/m) die visuele sturing geeft en die de redactie wil komen versterken! Lees meer

Oproep: Stouten Stift en het Rode Oor 2025 1

Oproep: De Stoute Stift en Het Rode Oor 2025

De jaarlijkse erotische schrijfwedstrijd Het Rode Oor en de daaraan gekoppelde illustratiewedstrijd De Stoute Stift staan weer open voor inzendingen! We zijn op zoek naar de beste erotische verhalen om naar te luisteren en vier Nederlandse en vier Vlaamse illustratoren die een beeld willen maken bij de beste verhalen van de erotische schrijfwedstrijd. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer