Word weer gelukkig, zoals vroeger, zo luidt de opdracht van deze rubriek. Dat klinkt sentimenteel. En dat is het ook.
Want vroeger, gelukkig, dat was met Lego spelen. Bakken gesorteerd op kleur – de kleine stukjes lagen altijd onderop. Of hutten bouwen op de hei. Fikkies stoken met natte takken. Tuintjes sluipen. Raketjes eten op de Brink.
En Raketjes eten, dat kan nog wel. Maar tuintjes sluipen? Hutten bouwen op de hei? Met Lego spelen?
No way.
Want vroeger is voorbij.
Maar vroeger, gelukkig, dat was ook naar de radio luisteren. Een kleine wereldontvanger met dikke batterijen en een dunne uitschuifantenne, met cijfers en plaatsnamen: Londen, Parijs, Rome. 747. De middengolf. 98.8. De korte golf. Vroeger, gelukkig, dat was Radio 1 – nos Langs de Lijn. Voetbalhelden. Joszef Kiprich, Arnold Scholten, Mike Obiku.
Gaston Taument, Regi Blinker – de onvolprezen Ulrich van Gobbel.
En als na Langs de Lijn en het elf uur journaal een paukenslagje klonk, gevolgd door een sequentie van vier nootjes, dan wist je wat er kwam:
Guten Nacht, Freunden,
Es wird Zeit für mich zu gehen.
Was ich noch zu sagen hätte,
Dauert eine Zigarette
Und ein letztes Glas im stehen.
Maar je verstond er niets van.
Wel van de volgende spreker, een diepe stem, die altijd het zelfde zei: ‘Dit is Met het oog op morgen, met een overzicht van actualiteiten van radio en TV, de krant van morgen, Den Haag vandaag, en de ontwikkelingen en achtergronden van het nieuws.’
Dat waren woorden om in te wonen. Een stem om mee in slaap te sukkelen.
‘Buiten is het dertien graden,’ zei de stem dan. Of veertien. Of vijfentwintig – soms. 'En binnen zit,’ zei de stem, ‘Frits Spits.’
Of ‘John Janssen van Galen.’
‘Hanneke Groenteman.’ ‘Joop van Zijl.’ ‘Mieke van der Weij.’
‘’t Was een typische overgangsdag vandaag,’ zei Mieke dan. ‘De herfst probeerde de zomer te verjagen. Ook rond de benen speelde zich een gevecht af. Ik zag nog blote voetjes in sandaaltjes. Maar de vestjes en de kousjes rukten massaal op.’
Word weer gelukkig, zoals vroeger, en luister ’s avonds dus naar Met het oog op morgen, of zet met http://feeds.nos.nl/MHOOM elk dag een verse podcast op je iPod.
Philip Huff (1984) studeerde filosofie en geschiedenis in Amsterdam. Tijdens zijn studententijd reed hij Martin Bril rond door het land. Hij publiceerde verhalen in De Gids, Hollands Maandblad en Hollands Diep. Op 1 oktober debuteerde hij met Dagen van Gras bij de Bezige Bij.
