Asset 14

Langzaam fietsen

Ooit was ik een snelle fietser. Zonder omkijken denderde ik over hoofdstedelijke fietspaden – altijd aan de linkerkant, de kant van de jakkeraars. Ik werd niet ingehaald, ik haalde in. Bellend, zuchtend en vloekend zocht ik mijn weg door de stad. Gevolg: een volledig opgefokt begin van mijn dag, zweetplekken in mijn overhemd en altijd de vraag: waarom doe ik dit?
Een paar maanden geleden besloot ik ermee te stoppen.
Ik bekeerde mij tot het Langzame Fietsen.

Langzaam fietsen stelt één voorwaarde aan haar volgelingen: verlaat op tijd je huis.
Het zal je in staat stellen daadwerkelijk langzaam te fietsen - een beentempo van maximaal dertig omwentelingen per minuut. Gehoorzaam dit tempo en de beloning zal jouw deel zijn.
In de eerste plaats, praktisch: je fiets gaat langer mee. Langzame fietsers verslijten minder banden, hun ketting behoeft minder vaak een smeerbeurt. Dit is een feit. Ik heb het nagevraagd bij mijn vriend V. - een fietsenbouwer die ik ervan verdenk dat hij geregeld zijn favoriete frame mee naar bed neemt om samen te dromen over Parijs-Roubaix.
Ten tweede, en hierin ligt de essentie van je bekering: langzaam fietsen balsemt de ziel. Geen haast, geen race; je hebt de tijd om rustig je omgeving in je op te nemen. Het zal je verbazen hoeveel schoons je tot nu toe over het hoofd hebt gezien.
Verlies vanzelfsprekend nooit de verkeerssituatie uit het oog – langzaam fietsen mag niet tot ongelukken leiden.

Foto: Jan Postma

Wat betreft je medeweggebruikers: een langzame fietser offert nooit emoties op aan de scooters van deze stad, noch aan de Satanskinderen die hen berijden. Het was een regelrechte misdaad ze op de fietspaden toe te laten. Maar sommige misdaden raken ingeburgerd. Slechts een helmplicht en de daarop volgende rituele terugverbanning naar de openbare weg, kan ons redden.
Bedenk: wie in Amsterdam op een scooter rijdt is te lui om te fietsen. Dat geldt niet voor jou en dat siert je. Het zal niet onopgemerkt blijven.
Het kan gebeuren dat een achteropkomende fietser je wil inhalen, maar daarvoor even geen ruimte ziet en derhalve de woorden "Sjonge jonge jonge" sputtert.
Kijk hem of haar dan aan, open je gezicht en vraag minzaam:
"Wat is er?"
Drie eenvoudige woorden, tezamen een eenvoudige vraag. Maar de geïrriteerde in kwestie zal het antwoord altijd schuldig blijven. Want wat kan hij antwoorden?
"Fiets nou godverdomme eens dóór man!" Of: "Ik wil er langs! Ik wil er langs!"
Neen. Het enige ware antwoord op jouw vraag is:
"Niets. Er is he-le-maal niets. Ik ben chagrijnig en dat reageer ik af op jou."
Geen mens wil dat toegeven. Een ochtendhumeur is een keuze.
Maar voor jou geldt: je bent verheven. Jij maakt voor de duur van deze fietstocht geen deel uit van de chaos. Je bent superieur. Jij bent de superieure, langzame fietser.

Nog een paar korte suggesties om je langzame fietstocht nóg aangenamer te maken.
Passeer je een koffietent of een bakkerij? Inhaleer dan diep en vraag je af wanneer iemand jou voor het laatst ontbijt op bed heeft gebracht. Dat zal een zoet moment in herinnering brengen en geeft tegelijkertijd iets om naar uit te kijken.
Bepaalde gebouwen laten ruimte voor verbeelding. Neem een brandweerkazerne. Zouden die kerels allemaal al wakker zijn? En dragen ze rode pyjama’s? En wat doen ze op zo’n ochtend? Loopt er wel eens één met z’n ochtenderectie de ontbijtzaal in om te vragen bij welke spuitwagen hij vandaag is ingedeeld? Of kijken ze met z’n allen voor de vierhonderdste keer naar Backdraft?
Je weet het niet. Het is een verborgen wereld die alleen een langzame fietser kan proberen te zien.

De slotsom. Op Amsterdamse fietspaden floreren opgekropte woede, verongelijktheid en authentiek schofterig gedrag. Ieder mens wil van A naar B – vanwaar die angst er niet te komen? Vraag je dat niet meer af. Doe er niet meer aan mee.
Bekeer je tot het langzame fietsen.

Dit is een gastbijdrage van Koen Alfons.

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

Auto Draft

Rooilijnen

Rik Sprenkels schrijft (als dichter en medewerker bij het Kadaster) over de beleidsregels achter de openbare ruimte: voor de gewone sterveling zijn ze onzichtbaar, terwijl ze wel veel invloed hebben op hoe hun wereld werkt en eruitziet. Lees meer

Barcelona’s verboden kunstkabinet

Barcelona’s verboden kunstkabinet

Zoals dagtoeristen in Amsterdam naar het grachtenmuseum, het microbenmuseum en het hennepmuseum kunnen, heeft Barcelona een chocolademuseum, mummiemuseum en sinds vorig jaar ook: het Museum voor Verboden Kunst. Ferenz Jacobs bracht een bezoek en ontdekte al snel dat de werken uit deze privécollectie, afkomstig uit verschillende gebieden en tijdsperiodes, allen een gemeenschappelijke deler hebben: controverse. Lees meer

Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Herkauwen

Herkauwen

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tussen ongemak en walging in dicht Moni Zwitserloot over zowel baren als geboren worden: 'je kruipt uit je dode vel / naar buiten / de broeierige nacht in'. Lees meer

Podiumgeil

Podiumgeil

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Birsu Tamer schreef een tekst voor een acteur die als het monster van Frankenstein diens publiek bespeelt. Lees meer

Handleiding

Handleiding

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In 'Handleiding' schrijft Ettie Edens over eenzaamheid, identiteit en gezien willen worden - en over iemand die een muur van haar kamer verft en daar zo in doorslaat dat ze in de kamer verdwijnt. Lees meer

Pokon

Pokon

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Melanie Neeleman onderzoekt in haar poëzie de selectieve empathie die ze ervaart bij een bezoek aan een expositie van opgezette dieren, die allemaal op absurde wijze stierven.  Lees meer

De serre

De serre

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Johanna Loman schreef een verhaal over een jonge vrouw op een klimaatprotest: Wat als je wel moreel besef hebt, maar liever je kop in het zand steekt? Lees meer

Hertenkalf 2

Hertenkalf

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tessa van Rooijen dicht in dit vierluik over het aangaan van verbindingen en het dragen van een dood hertenkalf: 'jongens is het sexy om een dood hertenkalf in je lichaam te hebben?' Lees meer

De tondeuse

De tondeuse

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Jana Flekken legt in fragmenten de band en rolverdeling tussen ouders en hun kind vast, en hoe die verandert wanneer een van de ouders ziek wordt. Lees meer

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Lief kutland // Lancering 1

Kijk de lancering van 'Lief kutland' terug

Tijdens de lancering van het vijfde Hard//hoofd magazine, 'Lief kutland', plozen we dit neokoloniale stipje op de aardbol uit. Bekijk de registratie. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al veertien jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 januari aan als kunstverzamelaar en ontvang in januari je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar