Asset 14

Laat alles vallen

Tip: Laat alles vallen 1

Een boterham die van mijn bord afglijdt, op de pindakaaskant landt. Een volle pot mayonaise die tegen de grond kletst, breekt. Een fles olijfolie die omvalt, leegloopt naast de gaspit. Ik weet niet zo goed waarom, maar sinds kort sta ik stil bij alle gevallen dingen.

Misschien om me aan iets te herinneren. Bijvoorbeeld aan hoe ik met mijn eerste fiets de bosjes in reed. Ik had een snee in mijn nek van oor tot oor. Ik was plots een meisje dat getroost moest worden. Dat vond ik raar. Ik vond het ergens ook leuk (ik kreeg opeens een knuffeltje zonder er een zwemdiploma voor te hoeven halen). Maar die extra bezorgdheid maakte me vooral boos. Ik was namelijk degene die ervoor zorgde dat anderen niet vielen. Dat mensen mij opeens wilden opvangen was niet de bedoeling.

Het zesjarige meisje dat in mijn onderbuik woont, denkt er nog zo over. Ze denkt ervoor te kunnen zorgen dat alles heel blijft. En als een val niet tegen te houden is rekent ze alvast uit op welke manieren ze terecht komt. Zo kan ze de pijn alvast een beetje doorleven, zodat anderen daar straks minder van hoeven te zien. Ze fantaseert over het weggaan van een geliefde. Eet heel veel paprika’s als ze een verkoudheid voelt opkomen. Draagt een helm op dagen dat de kans groter lijkt om van haar racefiets te vallen.

Maar ja. Handelen naar wat het kind in je onderbuik wil, werkt niet.

Dat vond ook mijn tandarts aan wie ik het principe uitlegde. Ik vertelde dat ik alvast had voor-gevoeld hoe hij mijn onverdoofde gaatje vulde, zodat de realiteit wel mee zou vallen. Hij kent me al sinds mijn vierde en spreekt als een geleerd boeddhist. Hij zei: ‘Annelies, misschien is het goed als je stopt met het dubbel doorleven van een door ieder mens te aanvaarden lijden?’

We lachten hardop.

Het meisje in mijn onderbuik vond het minder leuk. Ze zette een boos gezicht op met een pruillip: ‘Dikke doei. Doe het lekker zelf. Ik zorg ervoor dat niemand lijdt, neem er een voorbeeld aan met je klote beroep.’

Tip: Laat alles vallen

Hoe leer je een kind dat het allemaal niet zo erg is, dat vallen, dat breken, iets dat zeer doet?

Ik wandelde naar huis en dacht: eten maken helpt. Pompoen en aardappels uit de oven. Helpt altijd. Vooral als er ketchup bij zit. Heel veel ketchup.

Als ik de fles uit de koelkast pak gebeurt het. Het valt uit mijn handen.
De dop schiet los. Mijn schoenenrekje besmeurd met saus.

Mijn onderbuik-kleuter staat er verstard bij. Ik probeer haar te vertellen: soms breekt iets dat valt, iets anders open. Iets dat valt doorbreekt de illusie van controle over gebeurtenissen, gedachtes of emoties en opent mogelijkheden die je helemaal niet had voorzien.

Het kind mort een beetje, maar weet dat ze vandaag weinig bereikt met haar samengeknepen vuisten. Ze haalt haar vinger door de ketchupklodders. Begint een klungelig moordverhaal te vertellen dat rond een kampvuur past.

Beeld: Annelies van Wijk

Mail

Annelies van Wijk (1993) is redacteur bij Hard//hoofd, maakt podcasts, wandelingen en kletst het liefst met vreemden over vogels en het leven. // annelies.van.wijk@hardhoofd.com

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer