entrée
Entrée
Gedurende het hele jaar zal hard//hoofd in het kader van zogenoemde Late Night Café's wederom samenwerken met Entrée. De zes edities van het Late Night Café zijn elk gekoppeld aan een eigen thema. Elke editie wordt aan redactieleden de opdracht gegeven een bijdrage te leveren, geïnspireerd op het thema van de betreffende avond. Het resultaat hiervan verschijnt op onze website en zal op de Late Nights eveneens onderdeel uitmaken van het programma. Dit keer is het thema 'Layers'.
Een mens is op zoek naar diepgang. We willen interessante levens leiden en anderen intrigeren. We willen mysterieus en ondoorgrondelijk zijn. Het is saai als je iemand bij de eerste ontmoeting al door hebt, het gevoel hebt door zijn ogen recht in zijn ziel te kunnen kijken, zonder dat er daar nog iets achter schuil gaat. Zonder dat er nog iets te ontdekken valt. We verlangen naar een soort gelaagdheid. En dat is soms best lastig in het nuchtere Nederland, waar mensen plachten te zeggen wat ze vinden en niet zo om de hete brij heen draaien als bijvoorbeeld onze buren aan de overkant van het Kanaal gewend zijn te doen.
Ik kan u geruststellen: u bent gelaagd. Jazeker wel. Hoe direct en plompverloren u uw hartenroerselen ook de buitenwereld in kwakt. Hoe jammerlijk rechtdoorzee uw politieke overtuigingen ook zijn. Hoe graag u ook uw weekendavonden zittend op de bank doorbrengt, SBS 6 kijkend en gehuld in lichaamsbedekkende kledij bestaande uit één stuk stof als de onesie. U bent gelaagd, want u bestaat uit laagjes.
De hersens van zoogdieren zijn in de loop van de evolutie steeds verder opgestapeld. Letterlijk. Het zou natuurlijk handig geweest kunnen zijn om ons te ontdoen van de inefficiënte breininrichting van onze voorouders, en helemaal opnieuw te beginnen. Dan zou elke stap richting voor(ui)tgang eerst een periode van grove leegverkoop betekenen, zodat we onze nieuwe ingenieus vormgegeven hersens onder een kleiner schedeldak konden huisvesten, net zoals elektronische apparaten ook steeds kleiner worden naarmate de technologie vordert. Maar zo praktisch hebben wij natuurschepsels dat niet aangepakt.
De hersens van mensen zijn ruwweg de hersens van reptielen met daaromheen die van knaagdieren en daaromheen die van aapachtigen. Oftewel, we dragen de overblijfselen van de evolutie mee in ons hoofd, waarbij er telkens een nieuwe schil om de voorouderlijke hersenkernen is gegroeid. We gebruiken nog steeds biologisch materiaal waarvan de structuur en werking al miljoenen jaren geleden ontwikkeld is. Al die geschiedenis zingt door in ons dagelijkse handelen. We kunnen geen geur ruiken zonder daarbij impliciet de reukzintuigen van de meest primitieve wezentjes na te bootsen. Je brein is op zichzelf dus al een enorm gelaagd stuk materie met een historie van jewelste.
En of dat nog niet genoeg is, bestaan er binnen die hersenstructuren ook nog laagjes. De buitenste schil van de mensenhersens, de neocortex, bestaat uit wel zes horizontale lagen. Elke laag bestaat uit een verschillende samenstelling van neuronen, met elk een karakteristieke vorm en functie, die verbonden zijn met specifieke hersengebieden. De neuronen uit verschillende lagen staan verticaal met elkaar in contact en vormen zo microcircuits (mininetwerkjes). Deze zorgen voor informatie-uitwisseling tussen hersengebieden. Zo kan informatie uit je zintuigen bijvoorbeeld snel en gestructureerd doorgestuurd worden naar dieper gelegen hersencentra, die dit vervolgens weer evalueren en opdrachten terugsturen. Een geoliede laagjesmachine is het gevolg.
Bedenkt u zich dit maar als u zich weer pijnlijk bewust dreigt te worden van het eendimensionale bestaan dat u leidt. Die gedachte kan alleen bestaan bij gratie van uw gelaagdheid.