Asset 14

Gluren

"Doe normaal! Ik schaam me voor je."
Met die woorden trok toenmalig vriendlief mij aan mijn capuchon mee en ik begreep dat mijn nieuwsgierigheid excessieve vormen had aangenomen. Hoewel ik alleen maar een beetje had staan springen voor het raam van een woning. Goed, om over de rand van de vitrage naar binnen te kunnen gluren, maar zeg nou zelf: op een donkere avond kun je toch haast niet anders? Overal zijn lampjes aan, mensen vergeten hun gordijnen dicht te trekken en de idioot voor het raam ziet niemand staan.

Ik kan het niet laten, overal waar ook maar een klein spleetje tussen de gordijnen oplicht móet ik gluren. Zo is mijn grote favoriet een oudroze spookhuis van een mevrouw (dat moet wel) die ik nog nooit heb kunnen ontwaren tussen haar hoogpolige interieur. Alles is oudroze: het gigantische bed midden in de woonkamer; de geplooide gordijnen; het tapijt; de jurkjes van de poppen die voor de ramen hangen, in de vensterbank staan, met legioenen op het monsterlijke bed zitten. Zó onbedwingbaar graag zou ik hier aanbellen om even binnen te mogen kijken. Gewoon om te zien hoe ze het doet, haar leven leiden hier.
"Je bent gek!" Hoofdschuddend deed de vriend een paar meter verderop of hij mij niet kende.

Foto: gnosis / john r.

Iets later gingen we als onwennige volwassen voor het eerst naar een mogelijk koophuis kijken. De vrouw des huizes was niet thuis en terwijl de makelaar de vriend inlichtte over de kruipruimte, zag ik mijn kans schoon.
"Ik maak nog even wat foto’s boven!" Ik zwaaide mijn telefoon door de lucht ten teken van vertrek en sloop de trap op. Een studeerkamer, precies zoals die van mijn opa vroeger. Zware donkerhouten meubels. Boekenplanken tot aan het plafond, zonder stof. Een briefopener, een grote glazen presse papier. Een ‘Mind the Gap’-mok gevuld met balpennen. Drie grote veren aan de muur, geen planten. Verderop in de hal was de slaapkamer. Gele vetvlekken tegen de muur boven het hoofdeinde, net iets zwaarder aangezet bij het linkerhoofdkussen. Een walhalla!
Zo werd mijn nieuwe hobby geïntroduceerd — dit bleek de dorstlesser voor mijn haast ziekelijke nieuwsgierigheid, zo simpel had ik het zelf niet kunnen bedenken. Driftig struinde ik diezelfde middag nog Funda af voor een volgende bezichtiging, een gewoonte die zich in de maanden daarop zou ontwikkelen tot een regelrechte verslaving.
"Hier, kijk, een heel oud opknappertje op de dijk, met gouden kranen en hoogpolig tapijt! Páárs hóógpolig tapijt! Zullen we een bezichtiging aanvragen?" Als ik een staartje had gehad zou ik kwispelen, maar (ex-)vriendlief schudde van nee.
"Of dit! Deze lui hebben door hun hele woonkamer een Grieks haventafereel geschilderd! Hahaha zullen we kijken?"
Nee, werd er geschud.
Een kattenkrabmuur! Een verzamelkelder! Zwartleren gordijnen! Al gauw wilden we helemaal geen koophuis meer en inmiddels is de relatie voorbij. Ik zoek dus geenszins met een reële woonwens maar ga puur op de inrichting af. Wanneer het gehele huis bijvoorbeeld in dezelfde kleurstelling (zwart-rood-paars) is ingericht, vraag ik onmiddellijk een bezichtiging aan. Knik afwezig wanneer de 22-jarige ARMT-makelaar zijn riedeltje over erfpacht en mogelijkheden voor een dakterras afsteekt en laaf me onderwijl aan de omgeving. De boeken naast de fles Euroshoppercola op het nachtkastje. De dennenappels en foto’s in de vensterbank. Dit is de uitgelezen manier om schaamteloos rond te neuzen.

Ik ben trouwens nog een tijdje opgeschaald naar een prijscategorie waarin ik nooit maar dan ook werkelijk nooit zou kunnen kopen, maar ontdekte al gauw dat de goedkoopste huizen, juist beneden mijn oorspronkelijke zoekprijs, het meest bevredigend zijn voor mijn gluurdrang. Daar gebeurt het. Daar liggen vloerkleedjes op tafel. Daar staan de sigarettendraaimachines naast porseleinen katjes in de vensterbank. Glazen schedels vol kleingeld in een vitrinekast, een zware koptelefoon op. Punaises in IKEA-posters.

Binnenkort ga ik trouwens eens de stad uit. Een boerderijtje misschien, of een huis in het bos.

Mail

Laura van der Haar is archeoloog en schrijver.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

een interview met Abel Kamps

Interview met Abel Kamps: 'Ik hou ervan als mijn werk meer een ervaring wordt en minder een object.'

Aucke Paulusma gaat in gesprek met kunstenaar Abel Kamps: Hoe verweef je absurditeit of humor in je kunst, en welke rol spelen deze elementen in het creëren van de impact die je werk op de toeschouwer heeft? Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer