Asset 14

De bottenkraker

Vandaag ben ik voor het eerst in mijn leven behandeld door de op een na grootste sadist onder de medici. De angst die een chiropractor mij vroeger inboezemde, wordt alleen overtroffen door de angst voor tandartsen of gynaecologen: mensen die hun leven hebben gewijd aan het wroeten in zachte lichaamsholtes met harde gereedschappen, altijd met een goed humeur. De bottenkraker verdient deze kwelreputatie niet. Hij heeft mij gered en het voelde fantastisch. Dit is mijn poging om zijn imago te herstellen.

Maandenlang heb ik geprobeerd een pijn tussen mijn schouderbladen te negeren die als een militante olievlek uitrukte tot onder mijn oren. Het voelde alsof alle spieren in de achterkant van mijn nek van binnenuit werden gewurgd door iemand die veel sterker is dan ik, terwijl de druk van een knietje permanent tussen mijn schouderbladen rustte. Mijn reactie op de pijn was om er een staarwedstrijd van te maken in de naïeve veronderstelling dat ik als permanente bewoner van mijn lichaam de tijd aan mijn zijde had, terwijl de pijn hooguit op doorreis kon zijn.

Een van mijn vriendinnen vertelde mij een tijd geleden over haar eerste keer bij de chiropractor alsof ze het over een nieuwe club had. Het woord ‘chiropractor’ alleen al zorgde dat mijn lichaam onvrijwillig verschillende openingen tegelijk hard dichtkneep. Haar ogen schoten bij het vertellen een beetje manisch heen en weer, terwijl mijn gedachten heen en weer schoten tussen verlamming, doodgaan, de middeleeuwen en ongedekte behandelkosten. Ik voelde weinig voor de combinatie van hoog risico en geen genot, totdat ik gisteren mijn hoofd niet meer kon draaien. Ik bedoel niet het verlies van een volle radius zoals de nek van klein meisje duivel in The Exorcist - nee, ik kon alleen nog vooruit kijken zoals die schattige hond van internet die geen nekwervels heeft en op een vis lijkt.

Alle wegen leiden misschien naar een martelwachtkamer, want vanmiddag zat ik in die van de dichtstbijzijnde chiropractor. Gerustgesteld dat het er niet naar geurtakken rook, tekende ik op het intakeformulier op een leeg mensfiguur pijltjes van pijn en schreef ik het woord "Help" in de kleine witte zee van het vlak voor overige opmerkingen.

Mijn bottenkraker bleek een Amerikaan te zijn. In de taal van mijn Fernweh omschreef hij de stappen van de behandeling: WE gaan de plek van de pijn opwarmen met een (wederom geurloze) heat-pack, WE gaan de spieren langs de wervels losmaken (met een klopboor van industrieel formaat), gevolgd door Het Kraken. Nu begonnen mijn ogen manisch te fonkelen en stelde ik mij de pijn in mijn rug voor als een wezen dat geen kant meer op kon. De minuten van De Pijn waren geteld. Dit ging goedkomen.

De behandeling was kort en een openbaring. Tussen de fase van "de klopboor" en de fase van "je denkt dat je nu doodgaat, maar je komt erachter dat je nek alle geluiden van een xylofoon kan produceren en dat dat een van de lekkerste dingen is die je ooit zult voelen", boog de bottenkraker mijn ledematen, vergeleek lengtes, zocht naar symmetrie en vroeg of ik vegan was. Op een natuurlijke high en diep onder de indruk mompelde ik iets over vleesrijke kerstdiners terwijl ik bedacht hoe verkeerd mijn beeld van dit alles was geweest en hoe ongefundeerd mijn aanname van bottenkraken als gevaarlijke marteling. De chiropractor gebruikt pijn tegen pijn zoals je kauwgomresten met kauwgom verwijdert en je lak van je nagels kan verwijderen met meer nagellak. Het is iets wat in gelijke hoeveelheden logisch en magisch is. Centimeters langer en met een hersteld geloof in allerlei dingen die ik niet ga opnoemen zweefde ik uit de praktijk, bijna zonder te betalen.

--
Sára Iványi levert al jaren beeldbijdragen voor hard//hoofd, maar schrijft ook. Dit stuk is haar eerste geschreven publicatie.

Mail

Sára Iványi

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
het laatste
Gedicht zoekt beeld (deel 1) 2

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival (9 – 11 juni Rotterdam). Hard//hoofd presenteert een selectie van hun illustraties in combinatie met de gedichten. Alle achttien zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De diepte in

De diepte in

Wie heeft woorden nodig als je elkaar aan kunt raken? In dit verhaal van Martien van Agtmaal lees je over liefde diep in de zee. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

Contact maken met geesten in de stad van de doden

Contact maken met geesten in de stad van de doden

Hoe de hedendaagse Canadese kunstenaar Marlon Kroll voortborduurt op het werk van een pionier in de abstracte kunst: Hilma af Klint. Lees meer

:De on//smakelijke week: De on//smakelijke mixtape

De on//smakelijke week: De on//smakelijke mixtape

Een (on)smakelijke, muzikale interventie: de redactie smolt wat smoezelige smikkelliedjes samen tot de on//smakelijke mixtape. Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

:De on//smakelijke week: Hoe je spijt kan loslaten (werktitel) 2

De on//smakelijke week: Deegman

Zuiver je van jouw on//smakelijke emoties met een literaire meditatie door Kiriko Mechanicus. Op het menu: spijt. Kneed alle spijt die je voelt tot een deegman, voordat je hem op 220 graden in de oven bakt. Eet smakelijk! Lees meer

schilderij van varkenskarkassen die aan haken hangen in een slagerij

De on//smakelijke week: Waar het vlees begint

Wat is de connectie tussen het vrouwelijk lichaam en vlees? Waarom kunnen we alleen van iets houden als we het kunnen aaien? Elianne van Elderen onderzocht het in dit gedicht over donshaartjes, de smaak van wondvocht en middelgrote zwarte honden. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

illustratie van een eettafel met escargots die nog leven, een spartelende octopus, wijn, oesters en een hand met een sigaret die naar eten grijpt.

De on//smakelijke week: Door ingrediënten bij elkaar te voegen, creëer je iets nieuws

Illustrator Feline Wigman laat zich inspireren door de sociale dynamiek en cultuur rond de eettafel. Ze is altijd gefascineerd geweest door wat vies is en toch lekker, of wat lelijk is en toch mooi. Jorne Vriens ging met haar in gesprek. Lees meer

De on//smakelijke week: Hoofdredactioneel

De on//smakelijke week: Hoofdredactioneel

Deze week staat Hard//hoofd in het teken van on//smakelijkheid. Hoofdredacteur Jochum Veenstra opent de week met een tekst over de aantrekkelijkheid van paté en de walging die hij er nu voor voelt. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Knieën

Knieën

‘Hij probeerde net zo breed te lopen als de rest, maar zijn benen bewogen anders.’ Een verhaal van Werner de Valk over een jongen zonder eilandersknieën, die de ondoordringbare mist opzoekt en er lachend in verdwijnt. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

De on//smakelijke maaltijd

De on//smakelijke maaltijd

Op 11 mei presenteren we ons eerste literaire programma van 2023! Met als thema De on//smakelijke maaltijd nodigen we je uit om de grens tussen het smakelijke en onsmakelijke te onderzoeken middels verschillende voordrachten en een gezamenlijk diner in Mediamatic. Lees meer

De dingen die we onszelf vertellen

De dingen die we onszelf vertellen

Aisha Mansaray vraagt zich af waarom mensen elkaars misstappen zo uitvergroten. Zeggen onze ergernissen misschien juist meer over onze eigen gebreken dan die van een ander? Lees meer

Illustratie van twee mensen die boven elkaar hangen en elkaar aankijken

Grenslaag

‘Terwijl ik naderde, zag ik de oude man: naakt op zijn rug, ogen gesloten. Zijn neus herkende ik eerst.’ Een magisch realistisch verhaal van Lieven Stoefs, waarin de hoofdpersoon als in een droom een lichaam in een mortuarium vindt. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel