Asset 14

Ben Lerner

Ik ben niet echt een kunstontdekker. Het kost te veel tijd, moeite en scherpte om constant op de frontlinie van de culturele ontwikkelingen te staan, met in de ene hand een aantekeningenboekje en in de andere je specialistische blog. Gelukkig ben ik ook niet het soort persoon dat anno 2012 roept dat er “in Berlijn echt allemaal toffe undergroundfeestjes blijken te zijn!” of dat hij “echt een hilarische schrijver” op het spoor is gekomen, “ene David Sedaris, ken je hem?” Ik behoor meer tot het middensegment van mensen die dingen net te laat ontdekken. Ik zie die ene supervette band niet in het kleine zaaltje, maar bij hun eerste grote concert sta ik vooraan. Ik begin halverwege het eerste seizoen aan die hemelbestormende nieuwe serie. Geen early adopter, maar een still-reasonably-early-though-not-early-enough-to-really-feel-proud-about-it-adopter. Ik bewonder mensen die wel de laatste CD-releases, tentoonstellingen, voorstellingen en boeken bijhouden dan ook mateloos, en smeek de vrienden die in die categorie vallen regelmatig om tips.

Maar onlangs kwam ik onverwacht toch in de rol van kunstverkenner terecht, toen ik een kort verhaal in The New Yorker las dat me zeer verraste. Het heette ‘The Golden Vanity’ van Ben Lerner (lees hier het bijbehorende interview, het verhaal zelf staat helaas niet online) en ging over allerlei volslagen triviale, alledaagse zaken zoals een tandartsbezoek of een wandeling door een park. Dit alles werd echter op een unieke manier beschreven, waarbij de auteur voortdurend speelde met perspectief, identiteit en zelfs tijdsaanduiding. Mijn hart ging er sneller van kloppen, en ik citeerde koortsachtig hele pagina’s aan mijn in slaap vallende vriendin. Snel googlede ik zijn naam en ontdekte tot mijn verrassing dat Lerner net zijn veelgeprezen debuutroman Leaving The Atocha Station had uitgebracht in de VS. Een debuutroman die nog niet in het Nederlands was vertaald. Toegegeven, mijn enthousiaste tweet werd door een goed ingevoerde vriend met een met een lauwe ‘ja ken ik al een paar maanden #benlerner’ beantwoord, maar toch. Ik had de band gehoord voordat ze naar Nederland kwamen. Ik had de klok gehoord voordat de klepel sloeg. De huid gekocht voordat de beer geschoten was. Een boom zien vallen in het overvolle bos.

[caption id="attachment_43799" align="alignleft" width="540"] Atocha station, Madrid[/caption]

De zeer korte roman kwam afgelopen september in Nederland uit en bevestigde mijn vermoedens over het talent van deze jonge dichter. Het verhaal over Adam Gordon, een jonge dichter die met een prestigieuze beurs naar Madrid trekt, verlegt grenzen binnen de literatuur zoals wat mij betreft alleen Amerikanen dat kunnen. Gordon is een hyperzelfbewuste, arrogante en toch kwetsbare jongeman die alles analyseert en die analyses ook weer analyseert. Doordat hij slecht Spaans spreekt, krijgt alles meerdere mogelijke betekenissen en komt zijn hele identiteit op losse schroeven te staan. Elk gesprek brengt verwarring: “Hij zei dat zijn broer of zijn vriend een beroemde fotograaf was, beroemde foto’s verkocht of een beroemde cameraman was.”

Gordon laat zich meevoeren in deze onzekerheid en speelt er ook mee. Zijn Spaanse vrienden voert hij betekenisloze pretentieuze zinnetjes, waardoor ze denken dat hij geniaal is. Ze zien wat ze willen zien. Hij krijgt zelfs een mooie vriendin die hem bewondert om zijn mysterieuze voorkomen. Gordon vreest dan ook dat de verbetering van zijn Spaans hem zal opbreken: “Ik besefte met een gevoel van beklemming dat het tot het prozaïsche reduceren van onze interacties en het transformeren van ons pregnante zwijgen tot radiostilte, mijn lichaam onvermijdelijk zou beroven van iedere suggestieve kracht die het daarvoor had bezeten, en dat ze, als we vrijden, niet meer haar eigen vermogen tot ervaring zou ervaren, maar enkel mijn lichaam in al zijn jammerlijke realiteit.”

Gordon lijkt apathisch, maar is extreem gevoelig, in controle en tegelijk verloren. Hij speelt een spel met zichzelf, met de schrijver en met ons als lezer. Leaving The Atocha Station (lees het in het Engels) is op deze manier misschien wel hét boek over mijn belevingswereld, zonder dat het dat probeert te zijn. En ik heb het ontdekt!

Mail

Rutger Lemm is schrijver, grappenmaker en scenarist. In 2015 verscheen zijn debuut, 'Een grootse mislukking'. Hij is een van de oprichters van Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al vijftien jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 juli aan als kunstverzamelaar en ontvang in juli je eerste kunstwerk, een unieke print van kunstenaar Lois Cohen!

Word kunstverzamelaar