Asset 14

Aangifte doen

Op Goede Vrijdag stak een jongen zijn penis naar mij uit. Het was iets voor achten, ’s ochtends, ik had net hardgelopen en wandelde het laatste stukje. In een smal straatje achter mijn huis kwam de jongen (een jaar of 26, donker kort haar, hij leek op Tighadouini van NAC maar had een minder lange baard) naast me lopen met zijn fiets. Steeds iets dichterbij. Ik dacht dat hij verdwaald was, vroeg wat er was, hij keek me wazig aan en zweeg. ‘Kan ik je helpen?’ drong ik aan. Hij keek naar beneden, ik volgde zijn blik.

Bij het politiebureau was dat het enige signalement dat ik met absolute zekerheid kon geven: hij was groot geschapen. Het beeld van zijn enorme stijve penis kreeg ik die dag niet meer van mijn netvlies, maar of hij nu een spijkerbroek droeg of een joggingbroek, en welke kleur zijn fiets was? Ik wist het niet zeker. Een blauw sportjasje dacht ik me te herinneren, en hij had grote, donkere, wazige ogen. Zijn kapsel leek een beetje op dat van mijn vriend. De vrouw achter de balie (blond lang haar, mijn leeftijd, eyeliner) maakte notities in haar blauwe Moleskine-boekje en riep haar collega’s op. Ik moest naar de Zedenpolitie op het hoofdkantoor voor aangifte, zei ze. Op dat moment kwam een mannelijke agent (eind 50, kalend, zonnebankbruin, lang postuur, ‘Amsterdams gezicht’) naast haar staan. ‘Nee, dat doen we niet hoor. Bij Zeden doen ze alleen verkrachtingen. Voor dit soort dingen heeft aangifte helemaal geen zin. Met zo’n signalement is de kans dat we hem pakken klein… Een aangifte belandt meteen in het archief. Ga jij maar lekker naar huis om te douchen.’ Hij bedoelde het ongetwijfeld heel vriendelijk.

Die middag ben ik nog een keer naar het politiebureau gegaan. Op mijn vraag waarom ik geen aangifte kon doen, het was, had ik gegoogeld, tenslotte 'schending van de eerbaarheid' wat mij was overkomen, kreeg ik een omslachtig antwoord.

Ja, nee, het kon wel, ze mochten mij natuurlijk niet weigeren, maar het had totaal geen zin. Ik zou een afspraak moeten maken en het zou veel tijd kosten. Echt, dat ze mijn melding hadden genoteerd was meer dan voldoende, zei dezelfde agent als die ochtend. Gedesillusioneerd droop ik af.

Ik had aangifte willen doen, niet omdat ik dacht dat het verschil zou maken, maar zodat het genoteerd werd. Dit voorval moest in het archief belanden, om te bewijzen dat dit soort dingen gebeuren, dagelijks. Om alle keren dat ik geen aangifte had gedaan te compenseren. De keer dat ik (15, rode krullen, onzeker) voor het eerst alleen door Amsterdam liep en een man (eind 40, bierbuik, leren jas) op mij af stapte met de woorden: ‘Zo lekkere tietjes heb je, zal ik die eens even lekker vastpakken?’ En de keer dat ik (16, rode krullen, extreem onzeker) bij Parkpop in het publiek stond en door een man (40? halflang haar, band T-shirt) in mijn kruis werd gegrepen. Die agressieve gravende vingers. De keer dat een man (eind 20, vale polo) zich tegenover mij in de trein zat af te trekken achter een pornoblaadje. Alle keren dat er schunnige dingen naar me werden geroepen tijdens het hardlopen. Dingen die als grapjes bedoeld waren, maar niet grappig zijn en zelfs behoorlijk intimiderend als je in je eentje in het donker loopt. Zo vaak had ik geen aangifte gedaan van deze kleine vergrijpen. Omdat ik wist dat het geen zin had, en omdat ik twijfelde aan de strafbaarheid.

Een week na de schending van mijn eerbaarheid werd ik gebeld door de Zedenpolitie. Mijn melding was opgedoken in hun systeem, of ik naar het bureau wilde komen om aangifte te doen. De agenten van Zeden zijn het tegenovergestelde van hun collega’s bij het bureau in mijn buurt: vriendelijk, intelligent, accuraat. Ik leerde dat het doen van aangifte altijd zin heeft. Omdat mijn signalement dan misschien niet heel nauwkeurig was, maar het wel enigszins overeen kwam met de andere drie aangiftes die waren gedaan van hetzelfde vergrijp in mijn buurt. Ik leerde dat vooral vrouwelijke hardlopers vaak worden lastiggevallen. Dat potloodventen in eerste instantie onschuldig lijkt, maar dat plegers van ernstige zedendelicten vaak beginnen met kleine vergrijpen. Door juist van deze kleine dingen aangifte te doen kan de Zedenpolitie een probleem signaleren voor het escaleert.

Anderhalve week later mocht ik opnieuw naar het kantoor komen om twee foto’s van verdachten te bekijken. Het waren pasfotoportretten, dus ik kon het niet met zekerheid zeggen.

Door geen aangifte te doen zeggen we indirect dat het oké is, dat elke man zich op ons mag aftrekken als we ’s ochtends aan het hardlopen zijn. Dat een buurtagent mijn melding wegwuift als ‘geen verkrachting, dus niet ernstig’ illustreert dat we dit soort egoïstische zelfbevrediging als maatschappij gedogen. Ook als je geen smartphone hebt – tip van de buurtagent: neem de volgende keer gewoon een foto van je potloodventer, dan hebben we een signalement waar we iets mee kunnen – is het feit dat je bent lastig gevallen meer dan genoeg reden om aangifte te doen.

Mail

Maartje Smits Maartje Smits is schrijvend detective en imker. In 2015 verscheen haar dichtbundel Als je een meisje bent bij uitgeverij De Harmonie.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Gebeden van keramiek - Nieuw werk voor kunstverzamelaars! 1

Gebeden van keramiek - Nieuw werk voor kunstverzamelaars!

Als dank voor hun steun, ontvangen onze ruim 1.700 kunstverzamelaars in januari een prachtig werk van beeldend kunstenaar Dakota Magdalena Mokhammad. Om welk werk het precies gaat blijft een verrassing, maar in gesprek met onze chef Kunst Jorne Vriens licht Dakota een tipje van de sluier op. Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Terug naar het moezeum

Terug naar het moezeum

Culturele ruimte ‘moezeum’ is een relatieve nieuwkomer in het culturele landschap. Laura Korvinus en Jorne Vriens bezoeken de eerste tentoonstelling By the Way'. Waar er bij veel hedendaagse kunstinstellingen behoefte is om zich te engageren met maatschappelijke kwesties, maar het te vaak blijft bij goede bedoelingen, vinden ze in moezeum een voorbeeld van hoe het óók kan. Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

Auto Draft

Rooilijnen

Rik Sprenkels schrijft (als dichter en medewerker bij het Kadaster) over de beleidsregels achter de openbare ruimte: voor de gewone sterveling zijn ze onzichtbaar, terwijl ze wel veel invloed hebben op hoe hun wereld werkt en eruitziet. Lees meer

Barcelona’s verboden kunstkabinet

Barcelona’s verboden kunstkabinet

Zoals dagtoeristen in Amsterdam naar het grachtenmuseum, het microbenmuseum en het hennepmuseum kunnen, heeft Barcelona een chocolademuseum, mummiemuseum en sinds vorig jaar ook: het Museum voor Verboden Kunst. Ferenz Jacobs bracht een bezoek en ontdekte al snel dat de werken uit deze privécollectie, afkomstig uit verschillende gebieden en tijdsperiodes, allen een gemeenschappelijke deler hebben: controverse. Lees meer

Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Herkauwen

Herkauwen

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tussen ongemak en walging in dicht Moni Zwitserloot over zowel baren als geboren worden: 'je kruipt uit je dode vel / naar buiten / de broeierige nacht in'. Lees meer

Podiumgeil

Podiumgeil

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Birsu Tamer schreef een tekst voor een acteur die als het monster van Frankenstein diens publiek bespeelt. Lees meer

Handleiding

Handleiding

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In 'Handleiding' schrijft Ettie Edens over eenzaamheid, identiteit en gezien willen worden - en over iemand die een muur van haar kamer verft en daar zo in doorslaat dat ze in de kamer verdwijnt. Lees meer

Pokon

Pokon

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Melanie Neeleman onderzoekt in haar poëzie de selectieve empathie die ze ervaart bij een bezoek aan een expositie van opgezette dieren, die allemaal op absurde wijze stierven.  Lees meer

De serre

De serre

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Johanna Loman schreef een verhaal over een jonge vrouw op een klimaatprotest: Wat als je wel moreel besef hebt, maar liever je kop in het zand steekt? Lees meer

Hertenkalf 2

Hertenkalf

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tessa van Rooijen dicht in dit vierluik over het aangaan van verbindingen en het dragen van een dood hertenkalf: 'jongens is het sexy om een dood hertenkalf in je lichaam te hebben?' Lees meer

De tondeuse

De tondeuse

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Jana Flekken legt in fragmenten de band en rolverdeling tussen ouders en hun kind vast, en hoe die verandert wanneer een van de ouders ziek wordt. Lees meer

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al veertien jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 januari aan als kunstverzamelaar en ontvang in januari je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar