Illustratie: Irene Wiersma

De afgelopen weken bevielen zowel een twaalfjarig meisje als een vrouw van drieënzestig van een kind. Kasper vraagt zich af wie hij liever als moeder zou hebben. " />

Illustratie: Irene Wiersma

De afgelopen weken bevielen zowel een twaalfjarig meisje als een vrouw van drieënzestig van een kind. Kasper vraagt zich af wie hij liever als moeder zou hebben. " />
Asset 14

Tienermoeder of bejaardenmama

Zou je liever geboren worden uit een twaalfjarig meisje, of uit een vrouw van drieënzestig? Deze vraag houdt mij al nachtenlang wakker, terwijl mijn pasgeboren dochter rustig doorslaapt.

De afgelopen weken werd het land in de ban gehouden van twee opmerkelijke baringen. Een vrouw van drieënzestig beviel van een gezonde dochter, nadat ze naar het buitenland had moeten wijken voor een IVF-behandeling die in Nederland voor deze leeftijdscategorie om medische en ethische redenen geweigerd wordt. Een meisje van twaalf zette tot haar eigen verbazing tijdens een schoolreisje een kind op de wereld - vermoedelijk is haar vader de vader. Het ene verhaal zet ons aan het denken over de morele grenzen van de wetenschap, het andere verhaal confronteert ons met de griezeligheid van de menselijke natuur. De vraag die mij echter vooral interesseert is welk van deze twee vrouwen – tussen wie meer dan een halve eeuw levenservaring staat - de beste moeder zal zijn.

In eerste instantie ben ik geneigd voor de senior te kiezen. Zij heeft er immers voor gevochten om een kind te kunnen krijgen. Je kunt er dan ieder geval van op aan dat alle moederliefde die je babyhartje maar wensen kan, jou ten deel zal vallen. De wereld mag haar keuze en jouw bestaan dan wel belachelijk maken of zelfs afkeuren, jij bent ieder geval gewild door de persoon door wie je het meest gewild wilt worden. De junior daarentegen heeft niet gekozen voor het moederschap, zij wist niet eens dat ze het in zich had. Haar wereld zal er een zijn van grote angst en verwarring. De eerste jaren zal zij zelfs niet in staat zijn jou op te voeden. Die taak wordt overgenomen door allerhande hulpverleners, die hun uiterste best doen jou een zo normaal mogelijk leven te laten leiden, maar niet kunnen verhelpen dat jij in feite moederloos bent. De gedachte dat jouw vader jouw opa is lijkt me bovendien toch stukken lastiger te verwerken dan de constatering dat je moeder je oma had kunnen zijn.

Illustratie: Irene Wiersma

Aan de andere kant is een moeder van twaalf voor de langere termijn te prefereren. Je kunt haar zien als een investering voor de toekomst. Het meisje wordt een jonge vrouw, en hoe meer ze haar trauma’s weet te verwerken, hoe meer zij in staat zal zijn jou te zien voor wie je bent en de verantwoordelijkheden op zich zal kunnnen nemen. Die eerste levensjaren waren dan wel hoogst verwarrend en verdrietig, maar je houdt er wel iemand aan over die er haast je volledige leven voor je kan zijn. Ze helpt jou met een boekverslag, terwijl ze haar scriptie schrijft. De moeder van drieënzestig biedt jou dan wel een hartverwarmend ontvangst, maar voordat jij kan lopen heeft zij misschien al een rollator nodig en wanneer je op zekere dag thuiskomt van de naschoolse opvang denkt ze dat jij haar moeder bent. Maar tegen die tijd ben je vast al lang bij familieleden in huis genomen, jouw moeder kan jouw moeder niet meer zijn. Met andere woorden: aan de ene moeder ga je steeds meer hebben en aan de andere steeds minder.

Toch blijf ik twijfelen over mijn keuze, want er komen nog zoveel dingen bij kijken die in beide gevallen jouw ontwikkeling anders zullen laten verlopen dan in de boekjes staat beschreven. Wanneer jij vijftien bent, is je moeder zevenentwintig óf achtenzeventig. Het is maar goed dat zowel de junior als de senior van een meisje bevallen zijn, want aan een Oedipuscomplex moet je als jongen toch niet denken. In het geval van de jonge, strakke moeder kom je er nooit meer vanaf (en staan je vrienden in de rij om het huishouden te doen), in het geval van de bejaarde ben je automatisch voor het leven getekend als gerontofiel. Ook is het in de puberteit onmogelijk je af te zetten met muziek. De ene moeder kent alles waar jij mee aankomt al ‘uit haar tijd’, de andere hoort niks. Een generatiekier of een generatieravijn, beide reden tot haarkloverij.

Er zijn mensen die beweren dat wij als ronddolende zielen de ouders uitkiezen die ons gaan verwekken. Ik geloof niet in leven voor het leven. Toch probeer ik mij voor te stellen dat ik zo’n ziel ben en de keuze heb tussen twaalf of drieënzestig. Het lijkt een onzinnig dilemma, maar de extremiteiten waar het nieuws ons zo nu en dan op trakteert zijn niet zomaar fascinerend. We worden door deze berichten met onze eigen waarden geconfronteerd en gaan dieper nadenken over dat wat vanzelfsprekend lijkt, maar in feite net zo complex is.

Waarom zou je een kind op de wereld zetten? Wat heb je nieuw leven in godsnaam te bieden? Hoe belangrijk is jouw eigen geluk? Hoe belangrijk is de omgeving? Wat is de natuur? Ook als je, net als mijn dochter, een moeder hebt van achtentwintig (de leeftijdscategorie waarop je volgens onderzoek het beste kinderen kan nemen, omdat het geluk dan het grootst zou zijn), afkomstig uit een trotse familie met gezonde verhoudingen, welkom in de wereld en een leven vol mogelijkheden voor je, moeten deze vragen voor jou gesteld worden. Want als er een antwoord is, dan ben jij dat.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer