Het wordt met rasse schreden guurder buiten. Mees overdenkt haar (winterse) band met daklozen. " /> Het wordt met rasse schreden guurder buiten. Mees overdenkt haar (winterse) band met daklozen. " />
Asset 14

Samaritaan

De man van de daklozenkrant bij mijn Albert Heijn is de allervrolijkste man op de hele wereld, denk ik. Hij staat, tandeloos en voorovergebogen, áltijd te zingen en íedereen wordt warm onthaald bij het betreden van de supermarkt. Zelfs als ik langsfiets zwaait hij me enthousiast na en hoor ik hem roepen “Mooie kleuren heb jij aan!” Ik zweer het je, deze man maakt het godsonmogelijk chagrijnig in je joggingbroek magnetronmaaltijden te kopen. Als ik langs hem ben gelopen krullen mijn mondhoeken stiekem omhoog en koop ik toch maar een bakje druiven in plaats van pregefabriceerde troep (al moet ik er bij zeggen dat ik pitloze vruchten ook nog altijd met enige argwaan opeet). Maargoed, die man dus. Nooit geeft hij me een lelijke blik, en toch voel ik me schuldig wanneer ik hem zonder de krant te kopen voorbijloop. Ik koop namelijk nooit de daklozenkrant. Ik heb het geprobeerd, maar ik vind het niet te doen om dat ding door te spitten. Dan ligt ‘ie maar op tafel lelijk te wezen tot ik hem een week later de prullenbak in flikker. Dus geef ik gewoon een euro. Of ik vraag of hij iets uit de winkel wilt. Een pakje peuken of iets dergelijks.

hart klein

Foto: Privécollectie Ava Mees List

De winter komt er weer aan. Voor ons betekent dat zeiken over kouwe poten, het feit dat we niet op ons picknickkleedje wijn kunnen zuipen in het park en opstaan in het donker (“Onmenselijk!” “Schandalig!” “Bruut!”). Voor de man bij de Albert Heijn betekent het permanente kou. Hij komt niet thuis om daar zijn sjaals af te werpen, handschoenen uit te wrikken en naast de kachel een boek te lezen met een kop thee. Hij moet elke dag weer geld bijeen sprokkelen voor een overnachting tussen de junks bij het Leger Des Heils, of voor een fles Euroshopper port om warm te blijven. Pas als het kwik ook overdag onder het nulpunt blijft worden er extra matrassen neergelegd bij de opvangcentra, en tot die tijd zullen ze het toch voornamelijk zelf moeten rooien. In de wintermaanden geef ik dan ook meestal zelfs aan de meest vercrackte bedelaar wat centen. Koop er lekker een gram voor, als je je gedachten maar een beetje kan afleiden van het weer, denk ik dan. Wie ben ik om verontwaardigd te roepen dat hij er geen boterham van gaat kopen. Ik koop ook niet altijd boterhammen van mijn geld.

Toen ik nog in de Laura Dols werkte kwamen daar altijd twee broers de winkel ingelopen. Ze kwamen kijken naar de hoeden en vragen of ik nog een ouwe kapotte over had. Eentje speelde accordeon, met lange uithalen en altijd uit de toon. Hun schoenen hadden gaten en ze stonken een uur in de wind. Vrolijk zongen ze een liedje voor me terwijl de klanten licht geshockeerd toekeken. Ik vond het echte landlopers, zo weggelopen uit Pippi Langkous. Ook zij kregen wat cash, tot grote ergernis van mijn collega’s die ze liever kwijt dan rijk waren. Want nu kwamen ze natuurlijk wekelijks binnengezwalkt.

Als ik geld weggeef denk ik vaak aan de Zakat. Zakat is één van de vijf zuilen van de Islam, waarbij het geven van aalmoezen aan de armen verplicht is, leerde ik ooit op de basisschool bij levensbeschouwing. Dit reinigt de zonden van de gever en verspreidt de rijkdom eerlijk. Ik kan me niet voorstellen dat de Islam het goedkeurt dat je een euro geeft zodat een junk gaat Chinezen, maar laat Allah daar maar over oordelen.

Laatst zag ik de man van de Albert Heijn fietsen. Hij lachte niet. Verbeten concentreerde hij zich op het verkeer, en ik durfde niet te zwaaien. Die man kent zo veel mensen, hij had me vast niet herkend. Ik vroeg me af waar hij heen ging zo op de fiets. In mijn beleving hebben daklozen nooit fietsen. Ze hoeven nergens heen, hebben nergens om de fiets op slot te zetten. Daklozen lopen, sjokken. Soms hebben ze een winkelwagentje, maar zeker geen fiets. Toch maar wat roepen, dacht ik, maar hij was al voorbij gefietst. Dag meneer van de daklozenkrant bij de Albert Heijn. Morgen zie ik je weer.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Tot morgen

Tot morgen

Na bijna vier jaar als columnist voor Hard//hoofd is het voor Eva tijd voor iets nieuws, maar afscheid nemen is niet haar ding. 'Dus lieve lezers: voor jullie nu een kus op de wang, en tot morgen!' Lees meer

Wat je niet zult zien op het nieuws

Wat je niet zult zien op het nieuws

Marthe van Bronkhorst beschrijft dat wat ongezien blijft op het nieuws over de demonstaties bij de UvA. 'Maar het is wel gezien. Het is niet onopgemerkt gebleven.' Lees meer

Mooi weer spelen

Mooi weer spelen

Als Aisha’s eerste therapiesessie niet voelt als de warme deken waar ze op hoopte, mist ze groepsgenoot S., die haar een spiegel voorhield. Lees meer

Verdomme, ik heb wel geleefd

Maar verdomme, we hebben wel gelééfd

Marthe van Bronkhorst schreef in 2019 een toneelstuk dat bijna volledig werkelijkheid is geworden. Kan ze de slotscène nog weren uit de realiteit? Lees meer

Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb

Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb

Wanneer Eva op bezoek is bij haar zus, vraagt die of Eva haar eicellen al in heeft laten vriezen. Het laat Eva nadenken over hoe ze de vraag 'Wil ik een kind?' überhaupt kan beantwoorden. 'De vraag omtrent het ouderschap is bij uitstek een gevoelskwestie, en mijn gevoel volgen is nooit mijn sterkste punt geweest.' Lees meer

Niet

Niet

'Naarmate die vakantie vorderde, begon ik die ‘niet’ te bezien in het licht van een oude angst die soms omhoogkomt. Wanneer namelijk mijn vriendin zei: ‘dat is een lantaarnpaal’ en ik zei ‘niet’, begon ik me af te vragen of we inderdaad wel dezelfde lantaarnpaal zagen.' In deze column schrijft Anne Schepers over het woord 'niet' en de gevolgen die het kan hebben voor een discussie. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Mijn week met morele ambitie: wat ik leerde ondanks Rutger Bregman

Marthe van Bronkhorst probeerde morele ambitie een week uit en leerde ervan - ondanks Rutger Bregman. Lees meer

Eva heeft u toegevoegd aan een nieuwe groepschat

Eva heeft u toegevoegd aan een nieuwe groepschat

Eva nodigt twee vrienden uit om bij haar te komen eten. Ze hoopt dat dit het begin zal zijn van een nieuwe vriendengroep. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer