Asset 14

Rechtdoor maar weer

Rechtdoor maar weer

Ze zeggen dat Parijzenaren stugge mensen zijn die nooit lachen. Aan de hand van zelfopgelegde regels volgt Sytske willekeurige lachende mensen in Parijs.

Regel één luidt: doorlopen als ik een lachend iemand kwijtraak.

-

‘Waarom doe je dit?’ vraagt een man als ik hem vraag waarom hij lachte. Zijn Engels is hoekig en hard. Er staat een vrouw naast hem die vermoedelijk zijn partner is. Ze doet haar best om mij niet te zien.

‘Ik schrijf verhalen in het Nederlands’, zeg ik.

‘Dan werk ik niet mee.’ Zijn lippen zijn smal, hij heeft een hoog voorhoofd en achterover gekamde haren. Hij tikt zijn vrouw lichtjes tegen haar rug, alsof hij een stilstaand paard weer in beweging brengt. Zwijgend lopen ze verder. Verderop blijven ze voor een etalageruit staan. Ze stappen naar binnen. Hij heeft weer gelachen, dus ik loop hen achterna. Ze blijven lang bij de kristallen champagneglazen staan. Een doos wordt afgerekend. Ik pak een glaasje van een euro uit een rek.
Regel twee: hetzelfde kopen (in een goedkopere variant) als de persoon die ik volg.

-

Een oude vrouw met een voorovergebogen lichaam stopt tegenover twee mensen van mijn leeftijd. Ze vraagt ze iets met een opgeheven hand. Lachend schudden de twee hun hoofd. Langzaam loopt de vrouw verder.

‘Wat vroeg die vrouw?’ vraag ik de twee.
‘Volg je haar?’ vraagt het meisje. De jongen kijkt de andere kant op. De vrouw verdwijnt de hoek om.
‘Nee’, zeg ik.

Fronsende wenkbrauwen. De jongen rookt alsof het zijn eerste sigaret is, het meisje neemt af en toe een hijs. Hun T-shirts zijn wit en lang en hun uitstraling verveeld. Het lijkt of ze geen antwoord gaan geven. Regel drie: volhouden, ook al wordt het vervelend voor de ander.

‘Ze vroeg een sigaret, daarvoor in ruil wilde ze de portiek schoonmaken’, zegt de jongen uiteindelijk, hij trapt de sigaret uit en loopt naar binnen. Het meisje volgt.

-

Handenwrijvend loopt een man recht op me af, hij lacht zijn tanden bloot, likt zijn dikke lippen. Hij loopt alsof hij mank is. In plaats van door te lopen, stopt hij. Groet mij op zeer charmante wijze. Ik lach terug, loop hard door, bij de bosjes naar links. Dat is de vierde regel: bij een paniekaanval linksaf.

-

‘Ik lachte helemaal niet’, zegt de vrouw bits.
‘U glimlachte’, probeer ik.
‘Tsss.’ Demonstratief keert ze om, de straat in waar ze vandaan kwam.

-

Er is hier niemand. Alleen een folder waarop een Chinees meisje aan autospiegels hangt. Met dichtgeknepen ogen en getuite lippen kijkt ze de lens in. Ze probeert me te verleiden met een massage. Dit is de vijfde regel: als er niemand is, of mensen zonder lach, volg ik reclamefoto’s.

-

Twee open monden, rijen witte tanden, een hand op de schouder van de ander.
De man roept iets, de vrouw klapt haar bovenlichaam naar voren, hikt; schudt ongelovig haar hoofd. Als ze weer staat zoals de meesten in de metro, roept zij iets, waarop de man zijn bovenlichaam naar voren klapt. De vrouw is zwart, de man wit.

-

Verderop slaat een groep Chinezen linksaf. Zij lijken altijd te lachen en zijn overduidelijk niet Frans. Regel zes: ik volg geen Chinezen meer.

-

Een luide kreet wordt gevolgd door hard gelach: een groep bouwvakkers steekt de straat over. Het stoplicht springt op rood, ik ren de gele hesjes achterna. Bouwvakkers zijn als kinderen die in restaurants of supermarkten hard lachen of gillen zonder dat ze door hebben dat dit niet wordt gewaardeerd. Waarom ze stil moeten zijn weet niemand precies.

De mannen stoppen bij een met gaas ingepakt pand. Enkelen klimmen direct op de steigers, anderen blijven staan. Ik loop door.

-

Een groep vrouwen met hoofddoeken, lange jurken in verschillende prints. Een van hen komt lachend op me aflopen, een pen in de ene, een kladblok in de andere hand. Ze wappert ermee, houdt haar gezicht iets scheef. Glimlachend schud ik mijn hoofd.

-

‘Lachte jij dan?’
‘Ja.’
‘Vertelde ik iets grappigs?’
‘Niet grappig maar wel veel’, zegt de jongen.
‘Wat veel?’ vraagt zijn vriendin, die zich uit zijn arm wurmt.
‘Je vertelde gewoon veel.’
‘Lachte je daarom?’

Hij knikt. Het meisje loopt verder zonder mij gedag te zeggen. Terwijl ze hiervoor nog zo enthousiast was. De jongen volgt. Kibbelend lopen ze verder, de jongen kijkt achterom, knikt goedkeurend, of dankbaar, of in ieder geval aardig, waarmee hij duidelijk maakt dat hij hier niets aan kan doen.

-

Rechtdoor omdat een vrouw mij erg aardig aankeek.

-

Een moeder die glimlachend haar twee springende kinderen achterna loopt sla ik over. Regel zeven: ouders die lachen om hun kinderen, overslaan, ze zijn te makkelijk.

-

Het is acht uur in de ochtend: de winkels zijn nog donker, rolluiken gesloten, keukengeluiden, stilstaande auto’s in smalle straten, de parkeerplekken voor scooters staan vol. De eerste lachende mens in deze buurt is een foto van een kind.

Rechtdoor maar weer.

 

Deze tekst kwam tot stand in het kader van een residentieproject van het Vlaams-Nederlands Huis deBuren in samenwerking met de stichting Biermans-Lapôtre.

  
Mail

Sytske van Koeveringe studeerde Beeld & Taal aan de Gerrit Rietveld academie.

Lasse Wandschneider werkt als illustrator en striptekenaar in Berlijn. Sinds zijn jaar op de academie in Breda kan hij ook plaatjes maken bij Nederlandse teksten.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Kür op muziek

Kür op muziek

”Onlangs las ik over wezentjes die alleen bestaan in de droom van een slapende vrouw.” Nelson Morus schreef een kort verhaal over geforceerde gezelligheid, chatbotgesprekken over lievelingsgerechten, hectiek en de alledaagse sleur. Lees meer

Zo het begon 1

Zo het begon

Nele Peeters schreef een ontroerend verhaal, vol treffende zinnen en beelden. Het is dromerig verhaal, over eenzaamheid, hoop, zorgzaamheid en zwaarte. Lees meer

 1

Het model

De hoofdpersoon in dit verhaal van Feico Sobel poseert op een doordeweekse avond naakt voor een schilderklasje in Spijkenisse. De sessie ontaardt in een bizarre erotische nachtmerrie waarin onze verteller zich totaal verliest. Lees meer

Weke delen

Weke delen

Op de laatste dag van de zomervakantie bedenken vier vrienden een ultieme streek om ‘de Pedofiel’ in het dorp te leveren. Maar tussen Reinout en Jordan is iets anders aan de hand. Een coming of age- verhaal van Nelson Morus over vriendschap, angst, en schaamte. Lees meer

De kieuwbogen kleuren zalmroze

De kieuwbogen kleuren zalmroze

In de zomer van 2022 voltrok zich een milieuramp in de rivier de Oder. Honderdduizenden dode vissen dreven toen naar het oppervlak van de rivier. Emma Zuiderveen schreef een gedichtenreeks waarin ze de oorzaken en gevolgen van deze ramp op zowel individuele als collectieve schaal onderzoekt. Lees meer

De vrouw met de rode haren (ILY)

De vrouw met de rode haren (ILY)

Een verhaal van Ida Blom over de beklemming van verlies en herinnering en het zoeken naar het verleden in het heden. Lees meer

Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer 1

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

:Voorpublicatie Magazine Aaah: Mijn vader de eendenmosseljager

🎧 Mijn vader de eendenmosseljager

‘Dat zijn de zenuwen, die horen erbij. Een goede percebeiro is altijd bang.’ Een voorpublicatie uit Aaah!, het nieuwe magazine van Hard//hoofd. Lees meer

Ik kan u nergens vinden

Ik kan u nergens vinden

In dit verhaal van Werner de Valk, praten twee huisgenoten onder het genot van een glas wijn over het bestaan van God. Nooit een goed idee als je je ergert aan elkaar. Lees meer

Biecht

Biecht

‘Ik ben buschauffeur en ik rijd altijd expres de halte een paar meter voorbij zodat alle wachtende mensen een drafje moeten inzetten om de bus toch te halen.’ Een verhaal van Hanne Craye dat je leidt langs zonden, intieme geheimen en de juridische voorwaarden van een biecht. Lees meer

Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Meld je aan als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang ons papieren magazine twee keer per jaar in de bus. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer