Asset 14

Onthouden dat ik het even moet vergeten

Onthouden dat ik het even moet vergeten 1

Voor het eerst in lange tijd bezoek ik weer eens een borrel van een van mijn werkgevers. De kleine ruimte is halfgevuld met mensen als ik binnenkom, sommigen zijn nieuw in het gezelschap, anderen geven elkaar drie kussen. Ik groet degenen die ik ken en zoek een plekje aan een lange tafel, waar iemand aan staat die zijn hand uitsteekt en zich aan me voorstelt als W. Ik kijk hem aan en moet razendsnel de afweging maken: ga ik hem vertellen dat we elkaar al eens hebben gesproken, of niet?

Die afweging is zo simpel nog niet, want ons gesprek vond vijf jaar geleden plaats, duurde misschien tien minuten en we hebben elkaar sindsdien niet meer ontmoet. Ik weet nog dat hij me vertelde dat hij een promotieonderzoek deed in de natuurkunde, en dat hij daarnaast ook verhalen schreef. Ze waren een beetje duister. Ik weet nog wat ik aan had die dag en dat ik me zorgen maakte over of mijn wollen coltruitje te formeel was voor de gelegenheid. Hij was domineeszoon en had een broer, die deed totaal iets anders en ze waren gebrouilleerd. Hij kwam oorspronkelijk uit Drenthe en hield van grapefruit.

Ik wil iemand zijn die een heleboel te onthouden heeft.

Waar sommige mensen per ongeluk iets vergeten, heb ik het probleem dat ik soms per ongeluk iets onthoud. Dat collega B. een parkiet had die Jeffrey heette, dat mijn huisgenoot volgende week vrijdag om 12.40 naar de tandarts moet, dat collega J. liever niet alleen slaapt en dat K. drie jaar geleden solliciteerde op een nieuwe baan die ze niet kreeg. Dat R. het liefst geen wekker zet en dat A. zijn koffie met melk drinkt. Het zijn geen schrikbarende wetenswaardigheden, en bovendien is het informatie waar ik persoonlijk weinig aan heb. Als K. nog eens vertelt over de baan waar ze voor afgewezen werd, dan reageer ik verrast en verontwaardigd. En als ik koffiezet voor A. dan vraag ik of hij er melk in wil, omdat ik heb onthouden dat ik even moet vergeten dat hij dat wil en ik niet wil dat hij denkt dat ik dusdanig geïnteresseerd in hem ben dat ik de vorige keer dat ik hem ontmoette op dit soort details heb gelet. Ik wil dat moeten vragen, omdat ik dat vergeten ben, omdat ik iemand wil zijn die een heleboel te onthouden heeft.

Onder de noemer van een goed voornemen om iets minder sociaal wenselijk gedrag te vertonen dat me toch alleen maar moeite kost, besluit ik tegen W. te zeggen dat we elkaar al eens ontmoet hebben. Hij trekt zijn wenkbrauwen op.

‘Ja, vijf jaar geleden op een borrel. Het was nog op de andere locatie, we stonden in de hoek van de ruimte.’ Ik pauzeer even, probeer hem te helpen me te herinneren: ‘Ik had een wollen donkerblauw coltruitje aan.’ Ik besluit dat ik hier even ophoud, om te kijken of hem iets gaat dagen. Hij lacht een beetje, zijn mondhoeken trekken wat omlaag, ik weet niet of dat zoveel betekent als ‘zo die heeft een goed geheugen’ of ‘geen idee wie dit is, wegwezen hier’.

‘Ik herinner me de borrel wel, maar jou niet,’ geeft hij toe.

We staan naast elkaar aan de tafel, collega’s komen erbij, en W. knoopt een nieuw gesprek aan met iemand aan de overkant van de tafel. Hij vertelt dat hij afgelopen weekend langs is geweest bij zijn ouders. Zijn gesprekspartner vraagt niet door, maar ik weet: in Drenthe. Waarschijnlijk is hij naar de kerk geweest. Als hij mazzel had, kwam zijn broer niet langs en kreeg hij bij het ontbijt een grapefruit. Voor ik het weet hoor ik mezelf vragen: ‘Wat leuk, en waar wonen je ouders?’

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Eline Veldhuisen (1999) is illustrator. Inspiratie voor haar werk haalt ze uit haar directe omgeving, variërend van haar eigen gedachtes tot de verhalen van andere mensen. Met zo min mogelijk middelen brengt ze deze verhalen op een heldere manier in beeld.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
het laatste
Automatische concepten 55

Mijn vader en ik, mijlenver uiteen

Hoe blijf je strijdvaardig als misstanden generatie na generatie niet worden opgelost? Marthe van Bronkhorst reflecteert op de relatie met haar vader en hoe ze verschillend met onrecht omgaan. Lees meer

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

Een koetjes-en-kalfjesgesprek tussen Eva en een collega in de trein wordt ongemakkelijk wanneer hij ongefundeerde aannames doet over haar privéleven. Lees meer

een persoon die naar hun eigen vervormde gezicht staart in de weerspiegeling van een telefoon

AI-angst

Wanneer Aisha in het bibliotheekcafé ineens met een human robot hybrid wordt geconfronteerd die rechtstreeks uit the Uncanny Valley schijnt te komen, lijkt het toppunt van haar industrialisatieverwarring bereikt. Lees meer

Baas in eigen brein

Baas in eigen brein

Marthe van Bronkhorst loopt in haar werk als psycholoog tegen een dilemma aan - is medicatie wel echt altijd de oplossing voor psychische problemen? Lees meer

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Eva slaapt de laatste tijd slecht. De nachtelijke hersenspinsels die ze compulsief noteert 'rieken een beetje naar waanzin'. Lees meer

Verliefde klimaatvluchtelingen

Verliefde klimaatvluchtelingen

Het is midden november en 17 graden. Twee geliefden kuieren het strand af en aanschouwen de vreemde schoonheid van het industriële landschap. Waar zullen ze gaan wonen als het water komt? Lees meer

Welkom in het circus van de dood

Het circus met één wild dier

Marthe van Bronkhorst verbaast zich tijdens een circusact die verkeerd afloopt over hoe laconiek het publiek reageert: "We hadden met zijn allen bij de galg kunnen staan, een standrechtelijke executie, een heksenverbranding – de popcorn was rondgegaan." Lees meer

Vriendschapsverdriet

Vriendschapsverdriet

Marthe van Bronkhorst worstelt met de abrupte beëindiging van een vriendschap. Lees meer

Automatische concepten 86

De lelijke waarheid van het wachten

Wachten is niet Eva's sterkste kant, zeker wanneer er hartstocht in het spel is. Lees meer

22 dingen om te onthouden uit 2022

22 dingen om te onthouden uit 2022

Marthe van Bronkhorst combineert plaktivisten, het WK en boze boeren in haar muzikale terugblik op 2022. Lees meer

Automatische concepten 84

Het probleem van degenen met een baarmoeder

Eva denkt terug aan alle keren dat haar bedpartners ervan uitgingen dat zij wel maatregelen zou treffen ter voorkoming van een zwangerschap. Lees meer

Automatische concepten 83

Je bent onironisch goed

Een muzikaal jaaroverzicht drukt Marthe van Bronkhorst met haar neus op het feit dat ze een onironische wansmaakhebber is. Lees meer

Mensen uit een ander leven

Mensen uit een ander leven

Tijdens een schrijfretraite op het Noord-Franse platteland ontmoet Eva van den Boogaard twee mensen met wie het meteen klikt. Maar zo snel het contact was gelegd, zo snel is het weer verbroken bij het afscheid. Of ziet ze ze nog terug? Lees meer

Column Marthe

De liefde tegen het systeem

Kan de liefde alle verschillen tussen mensen overwinnen? Marthe van Bronkhorst betwijfelt het na een vurig debat tijdens een date. Lees meer

Monddood

Schrijven is eigenlijk monddood maken

Je kan altijd over de rug van de ander schrijven, toch? Marthe van Bronkhorst raakt hierover in discussie op een literaire avond die steeds absurdistischer wordt. Lees meer

Een docent met een lichaam

Een docent met een lichaam

Ook wanneer Eva voor de klas staat is ze in de eerste plaats een mens met een lichaam dat behoeftes kent. Maar dat blijkt minder vanzelfsprekend dan het lijkt in het onderwijs. Lees meer

Stadsmens (v, jong, cynisch) zoekt boer

Stadsmens (v, jong, cynisch) zoekt boer

Marthe van Bronkhorst wordt in een sprookjesachtig eilanddorp geconfronteerd met haar cynisme. Lees meer

Een mens zoals alle anderen

Een mens zoals alle anderen

Eva probeert zich in de metro te gedragen op een manier die voor normaal moet doorgaan, maar dat valt nog niet mee. Lees meer

Dé vluchteling bestaat niet

Dé vluchteling bestaat niet

Marthe van Bronkhorst hoort bij de huisartsenpraktijk verhalen van vluchtelingen. Ze raakt gefrustreerd, omdat de politiek niet ziet 'dat een individu meer is dan twee vierkante meter ruimte en een lichaam dat gevoed moet worden'. Lees meer

Column: Objectief gelukkiger met onszelf

Objectief gelukkiger met onszelf

Ook op vakantie blijkt de tijd niet stil te staan, merken Eva en haar vrienden in Zuid-Frankrijk. Gelukkig gaan ze er qua uiterlijk alleen maar op vooruit, vindt één van hen. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel