Asset 14

Onthouden dat ik het even moet vergeten

Onthouden dat ik het even moet vergeten 1

Voor het eerst in lange tijd bezoek ik weer eens een borrel van een van mijn werkgevers. De kleine ruimte is halfgevuld met mensen als ik binnenkom, sommigen zijn nieuw in het gezelschap, anderen geven elkaar drie kussen. Ik groet degenen die ik ken en zoek een plekje aan een lange tafel, waar iemand aan staat die zijn hand uitsteekt en zich aan me voorstelt als W. Ik kijk hem aan en moet razendsnel de afweging maken: ga ik hem vertellen dat we elkaar al eens hebben gesproken, of niet?

Die afweging is zo simpel nog niet, want ons gesprek vond vijf jaar geleden plaats, duurde misschien tien minuten en we hebben elkaar sindsdien niet meer ontmoet. Ik weet nog dat hij me vertelde dat hij een promotieonderzoek deed in de natuurkunde, en dat hij daarnaast ook verhalen schreef. Ze waren een beetje duister. Ik weet nog wat ik aan had die dag en dat ik me zorgen maakte over of mijn wollen coltruitje te formeel was voor de gelegenheid. Hij was domineeszoon en had een broer, die deed totaal iets anders en ze waren gebrouilleerd. Hij kwam oorspronkelijk uit Drenthe en hield van grapefruit.

Ik wil iemand zijn die een heleboel te onthouden heeft.

Waar sommige mensen per ongeluk iets vergeten, heb ik het probleem dat ik soms per ongeluk iets onthoud. Dat collega B. een parkiet had die Jeffrey heette, dat mijn huisgenoot volgende week vrijdag om 12.40 naar de tandarts moet, dat collega J. liever niet alleen slaapt en dat K. drie jaar geleden solliciteerde op een nieuwe baan die ze niet kreeg. Dat R. het liefst geen wekker zet en dat A. zijn koffie met melk drinkt. Het zijn geen schrikbarende wetenswaardigheden, en bovendien is het informatie waar ik persoonlijk weinig aan heb. Als K. nog eens vertelt over de baan waar ze voor afgewezen werd, dan reageer ik verrast en verontwaardigd. En als ik koffiezet voor A. dan vraag ik of hij er melk in wil, omdat ik heb onthouden dat ik even moet vergeten dat hij dat wil en ik niet wil dat hij denkt dat ik dusdanig geïnteresseerd in hem ben dat ik de vorige keer dat ik hem ontmoette op dit soort details heb gelet. Ik wil dat moeten vragen, omdat ik dat vergeten ben, omdat ik iemand wil zijn die een heleboel te onthouden heeft.

Onder de noemer van een goed voornemen om iets minder sociaal wenselijk gedrag te vertonen dat me toch alleen maar moeite kost, besluit ik tegen W. te zeggen dat we elkaar al eens ontmoet hebben. Hij trekt zijn wenkbrauwen op.

‘Ja, vijf jaar geleden op een borrel. Het was nog op de andere locatie, we stonden in de hoek van de ruimte.’ Ik pauzeer even, probeer hem te helpen me te herinneren: ‘Ik had een wollen donkerblauw coltruitje aan.’ Ik besluit dat ik hier even ophoud, om te kijken of hem iets gaat dagen. Hij lacht een beetje, zijn mondhoeken trekken wat omlaag, ik weet niet of dat zoveel betekent als ‘zo die heeft een goed geheugen’ of ‘geen idee wie dit is, wegwezen hier’.

‘Ik herinner me de borrel wel, maar jou niet,’ geeft hij toe.

We staan naast elkaar aan de tafel, collega’s komen erbij, en W. knoopt een nieuw gesprek aan met iemand aan de overkant van de tafel. Hij vertelt dat hij afgelopen weekend langs is geweest bij zijn ouders. Zijn gesprekspartner vraagt niet door, maar ik weet: in Drenthe. Waarschijnlijk is hij naar de kerk geweest. Als hij mazzel had, kwam zijn broer niet langs en kreeg hij bij het ontbijt een grapefruit. Voor ik het weet hoor ik mezelf vragen: ‘Wat leuk, en waar wonen je ouders?’

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Eline Veldhuisen (1999) is illustrator. Inspiratie voor haar werk haalt ze uit haar directe omgeving, variërend van haar eigen gedachtes tot de verhalen van andere mensen. Met zo min mogelijk middelen brengt ze deze verhalen op een heldere manier in beeld.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer