Een aapje zwijgt, een aapje is blind, een aapje is doof. In de jungle van het bombardement aan tekens, zijnde tekst, geluid, beeld en al het ander moois en lelijks wat verschillende media ons dagelijks voorschotelen, is het moeilijk navigeren tussen de parels en de zwijnen. Hard//hoofd vraagt in de Multimedi-aap elke maand aan een bijzondere Nederlander om de vier beste vormen van beeld, geluid, video en tekst te kiezen. Laat u inspireren.
Steyn de Leeuwe (1981) is acteur, theatermaker en muzikant. Voor BNN presenteerde hij Try Before You Die, en overleefde daarvoor in de jungle van Peru, beklom als Spiderman een Rotterdams gebouw en hing stiekem zijn eigen kunst tussen de meesterwerken in het Louvre. Als acteur speelde hij de afgelopen jaren hoofdrollen in Kees de Jongen van De Toneelmakerij, in de Drentse Bluesopera van de Peergroup en in Noem hem Pinocchio van Toneelgroep Oostpol. Deze zomer reist De Leeuwe af naar de countryside van Engeland om daar met de Peergroup een nieuw stuk te maken en te spelen.
Video
"Flight of the Conchords is een originele en creatieve manier van podiumkunsten. Ik zag dit filmpje voor het eerst via een vriend, gewoon op Youtube, en vond het meteen zo grappig. Knap gedaan: met nul decors zetten ze met z’n tweeën een hele theatershow in elkaar, met niks meer dan twee krukjes en twee gitaren. Een cabaretier is ook alleen, maar voor mij wordt het echt interessant als een show muzikaal ook nog goed is. Een van hen (Bret McKenzie, red.) speelde in de band The Black Seeds, dat hoor je, het zijn echte popmuzikanten. Ze maken grappige liedjes die ook nog funky zijn, dat is helemaal mijn smaak.
Dit fragment is zo grappig omdat het idee heel simpel is. En hoe simpeler het idee, hoe leuker het kan worden. Met één enkel gegeven - jongen en meisje ontmoeten elkaar en eentje herinnert zich schijnbaar niets van een eerdere ontmoeting - iets vets maken, dat vind ik echt sterk. Het kan ook flauw worden, maar dat gebeurt hier niet doordat je wordt verrast: net na de helft begint Jemaine Clement opeens mooi en poëtisch te zingen, er is een akkoordenwisseling, en even is het écht mooi. Meteen daarna wordt die sfeer onderuit gehaald door een goeie grap."
Audio
"In dit fragment hoor je heel goed dat KT Tunstall behalve een lekker wijf ook een echt goeie muzikant is. Ze maakt heel catchy muziek, beetje poprock, en behalve met haar band dus ook alleen. Haar cd’s zijn meer geproduceerd en gelikt, maar deze dingen blijven een rauw randje hebben, ze is een beetje poppy cowgirl, daar houd ik van. Live is ze ook goed, ze zet een hele show neer: ze maakt niet alleen muziek maar praat ook met haar publiek.
Deze track is zo vet omdat ze in een paar seconden een begeleidingsband in elkaar zet met dat looppedaal. Ze maakt een hele originele, funky versie van het best wel zoete nummer van Jackson 5. Ze staat helemaal in haar eentje maar de zaal hangt aan haar lippen. Met bijna niks en zonder zenuwen weet ze echt te funken, dat is toch stoer! Je hoort hier de ware aard van het beestje, dat vind ik leuker dan de door platenmaatschappijen geproduceerde dingen die ze maakt."
Beeld
"Dit schilderij is ouder dan ik ben. Mijn vader, Peter de Leeuwe, heeft het gemaakt. Hij is schilder en beeldhouwer. Je ziet een Cubaanse visser die net aan wal is gekomen en zijn vangst schoonmaakt. Mijn vader was op vakantie met mijn moeder en maakte een foto van dit tafereel, en later heeft hij er een schilderij van gemaakt. Het hing vroeger in de woonkamer en ik vond het altijd al mooi: zo vrolijk -ondanks de dode visjes- met al die kleuren. Ik denk eigenlijk dat dit schilderij mijn reislust onbewust heeft aangewakkerd: ik was benieuwd hoe het er in Midden- en Zuid-Amerika uit zag, en inmiddels weet ik dat. In Brazilië heb ik zelfs een man aangesproken omdat hij precies leek op de figuur van dit schilderij.
Ik had dit werk eerst in bruikleen, en versleepte het van kamer naar kamer. Een paar jaar geleden heb ik het officieel gekregen van mijn vader: hij was bij me op bezoek en zei dat hij graag wilde dat zijn kinderen werk van hem in bezit hadden, ook voor wanneer hij er ooit niet meer is. Nu hangt het hier, in mijn eerste echte huis, naast de palmboom: eigenlijk loop je zo de tropen binnen in mijn huis."
Tekst
"De teksten van Roald Dahl zijn meesterlijk, er is niemand die zo uniek en grappig kan schrijven als hij. Meestal zit je er al bij zijn eerste zinnen meteen in, het wordt gelijk duidelijk wat voor iemand hij aan het beschrijven is. Hij kan zo smaakvol en smeuïg vertellen, je wordt in het verhaal gezogen, ik heb er altijd gelijk zin in. Als kind was ik al gefascineerd door zijn boeken: het zijn geen zoete verhaaltjes en ze hebben iets naars, maar zitten tegelijkertijd vol humor. Die combinatie vind ik inspirerend, ik denk dat de verhalen van Roald Dahl mijn fantasie zeker hebben vormgegeven.
Zijn stijl is horrorachtig, het is eigenlijk te spannend voor kinderen, maar toch net niet. Kinderhorror noem ik het. Zijn verhalen gaan vaak over vreselijke mensen, nare en smerige types die op iets afschuwelijks afstevenen. Maar omdat ze zo vreselijk zijn is dat volledig terecht. In De Griezels zijn de hoofdpersonages door en door slecht; volgens mij lezen we eigenlijk de kritiek van Dahl zelf op dit soort figuren: hij walgt echt van ze. Als kind vond ik dit boek behoorlijk eng, ik zag alles voor me.
Laatst las ik een boekje van de zoon van Roald Dahl, over zijn vader. Dahl was echt een soort uitvinder: hij vulde bijvoorbeeld te kleine schoenen met zakken water, stopte deze in de vriezer en maakte zo de schoenen een maat groter waardoor ze wel paste. Slim toch? Veel van de verhalen die Dahl voor zijn zoon verzon bij het slapengaan, werden later op papier uitgewerkt. In zijn kinderboeken komt de creatieve geest van Roald Dahl helemaal tot zijn recht."
Interview door Noor Spanjer
In september speelt Steyn de Leeuwe op een klein theaterfestival in Amsterdam Roest (13 t/m 16 en 20 t/m 23 september, zie amsterdamroest.nl, red.) samen met een collega de voorstelling ‘Duivels Dilemma’.