Op het moment dat Balkenende probeerde te overleven in het spoeddebat, schudde Obama de hand van de Dalai Lama." /> Op het moment dat Balkenende probeerde te overleven in het spoeddebat, schudde Obama de hand van de Dalai Lama." />
Asset 14

Laf en lullig

Vertwijfeld kijk ik naar het lijstje met ‘Mogelijke onderwerpen column’:

-Vegetariër geworden
-Waarom corpsballen nou precies zo kut zijn
-iPhone gestolen
-Laten we België veroveren
-Waarom theatermensen (acteurs, regisseurs) nou precies zo kut zijn

Allemaal leuke thema’s. Maar verdomme, ik moet nu natuurlijk over het onderwerp schrijven, als zichzelf respecterend columnist.

Balkenende weigerde gisteravond een schuldige aan te wijzen. Maxime Verhagen had daar minder moeite mee en sprak over de ‘onwil om alle opties te onderzoeken’. Staatssecretaris Jack de Vries (ook CDA, Defensie) zei zelfs: “Met deze actie heeft de heer Bos doelbewust aangestuurd op een breuk.” Des te lager je op de CDA-hiërarchie kijkt, des te meer er met een moralistisch vingertje naar Bos wordt gepriemd. Een slimme strategie.

Maar hebben ze gelijk? Had Bos, na drie jaar, dan toch spijt dat hij met zijn linkse bolwerk de samenwerking met twee christelijke partijen aanging? Wilde hij na de controverse rond het rapport-Davids elke betrokkenheid bij enige oorlog voorkomen? Met het aantal foto’s van soldatenbegrafenissen in de Telegraaf groeit het anti-oorlogssentiment (niet te verwarren met pacifisme). Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur lijkt de PvdA daar op in te spelen. Een slimme strategie.

Nederland is een laf en lullig land geworden en onze weinig inspirerende politici zijn hier een afspiegeling van. Het was een grappig toeval, afgelopen donderdag: op het moment dat Balkenende zijn voortbestaan als premier rekte door te weigeren enige concrete antwoorden te geven tijdens het spoeddebat, schudde aan de andere kant van de oceaan de Amerikaanse president Obama de hand van de Dalai Lama. Dit laatste tot grote woede van China, de toekomstige grootmacht. Deze woede was precies de reden waarom Balkenende afgelopen juni weigerde om de Tibetaanse leider te ontmoeten. Beter kan het contrast tussen inspirerende leiderschap en een manoeuvrerende politicus niet geïllustreerd worden.

De afgelopen drie jaar veranderde Nederland van een van de meest progressieve landen ter wereld in een voorvechter van ‘fatsoenlijke’ maatregelen. Regeringspartij Christenunie kende interne onenigheid over het toelaten van homo’s en protesteerde tegen het vertonen van de klassieke pornofilm Deep Throat op BNN. Onlangs nog deed diezelfde partij voorzichtige pogingen om te tornen aan het abortusrecht. Het kabinet scherpte ondertussen het coffeeshopbeleid aan. Het rookverbod werd rigoureus ingevoerd, downloadsite The Pirate Bay werd door een Nederlandse rechter verboden en het kraakverbod werd ingevoerd. Koningin Beatrix, ons staatshoofd tegenover wie onze leider straks zijn falen zal erkennen, verloochende in haar nieuwjaarstoespraak de online communicatie. Je zou voor elk van deze issues de straat op kunnen gaan. Maar heel Nederland, mijzelf incluis, haalde de schouders op.

De toekomst ziet er niet veel rooskleuriger uit, nu de verkeerde persoon van het algemene gevoel van onvrede lijkt te profiteren. Waar is de jonge, inspirerende, progressieve man of vrouw die de Nederlandse politiek met gepast gevoel voor populisme en veel inhoud van een beetje glamour kan voorzien? Het spoeddebat had, net als elk kameroverleg, veel weg van een familieverjaardag. Er was spanning, hier en daar zelfs wat verontwaardiging, maar het was vooral een sfeertje van ons-kent-ons. Balkenende is de opa, Bos de oma, Halsema de vrijgevochten tante en Wilders het vervelende neefje. Er was niemand die met enige flair het debat boven dit sfeertje kon uittillen.

Veel van mijn generatiegenoten missen een verbondenheid met de politiek. Dat is jammer, want de kwesties waar de mentaliteit van het land bepaalt wordt, gaan juist jonge mensen aan. Maar ik snap het wel. Ik had ook veel liever over corpsballen willen schrijven, dan over het spel van de Nederlandse politieke poppetjes. Over de onbeschaamde brallerigheid van de eerste groep voel ik namelijk oprechte verontwaardiging, over het laffe strategische denken van de tweede haal ik slechts nog mijn schouders op.

Mees is volgende week weer terug

Mail

Rutger Lemm is schrijver, grappenmaker en scenarist. In 2015 verscheen zijn debuut, 'Een grootse mislukking'. Hij is een van de oprichters van Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer