Asset 14

Snoep van de buurman

Kort verhaal: Snoep van de buurman

Een oude buurman deelt vanuit zijn bed snoep uit aan de buurtkinderen. Maar op een dag is hij plotseling verdwenen. Wat is er gebeurd? En is er eigenlijk wel iemand die hem écht kende?

Vroeger hadden we een buurman die zo oud en ziek was dat hij de hele dag in een speciaal bed in zijn woonkamer lag – zo’n bed met een metalen stelsel eromheen, met van die gymnastiekringen die bedlegerigen gebruiken om rechtop te gaan zitten.
Het bed stond in een erkertje en elke zaterdag om twaalf uur ’s middags deed de buurman een raampje open en deelde hij vanuit zijn bed snoep uit aan de kindertjes uit de buurt. De buurman verpakte het snoep in van die ouderwetse papieren zakjes en ik kreeg altijd dropsleutels en groene kikkertjes en gele banaantjes, want hij wist dat dat mijn lievelingssnoep was.

De sigarenboer haalde zijn schouders op en begon over vieze boekjes te praten en Ome Rein richtte zijn tuinslang op ons tot we de hoek om waren gerend.

Maar op een zaterdagmiddag was het raampje van de buurman om kwart over twaalf nog steeds niet open gegaan. Het was hartje winter, er woei een koude wind en we stonden met mutsen op en handschoenen aan in de voortuin te wachten.
‘Waar zou ie zijn?’ vroeg Albert. Er kwam een snottebel uit zijn neus. ’Zou hij in het ziekenhuis liggen, of in het bejaardentehuis of zo?’
‘Dat kan toch niet,’ zei Ronnie. ‘Als dat zo zou wezen, dan hadden we van de week wel een ambulance door de straat zien rijden.’
We gingen naar de kroeg en vroegen het aan papa, maar zijn vrienden praatten zo hard dat hij ons niet kon verstaan. Ze stonden om ons heen en bleven maar zeggen dat we groot waren geworden. ‘Ze groeien echt als kolen,’ zei Ome Piet, en hij aaide me over mijn bol, waardoor mijn stekeltjes eruit gingen. ‘Je let effe niet op en dan groeien ze als kolen.’
We vroegen het aan de sigarenboer, waar de zuster die de buurman verzorgde haar sigaretten kocht, en aan Ome Rein, die elke dag op straat zijn auto waste en daarom altijd wist wat er gebeurde in de buurt. Maar de sigarenboer haalde zijn schouders op en begon over vieze boekjes te praten en Ome Rein richtte zijn tuinslang op ons tot we de hoek om waren gerend.
‘Zouden ze hem vermoord hebben?’ zei Ronnie. ‘Dat ze hem met z’n allen vermoord hebben en het ons niet willen vertellen?’
‘Of zouden de aliens hem hebben ontvoerd?’ zei Albert. Hij haalde een zakdoek tevoorschijn en veegde zijn neus af. ‘Dat er aliens bestaan die zijn hulp nodig hadden en dat ze hem door het dak heen naar hun ruimteschip hebben gestraald?’
Na wat bakkeleien besloten we om de hulp in te schakelen van Johnny, de grote broer van Albert. Johnny had een keertje in de bak gezeten en had drie stipjes op zijn hand getatoeëerd en we dachten dat hij wel zou weten wat we doen moesten.

Misschien was de buurman helemaal niet verdwenen. Niet echt.

‘Helemaal geen problemo,’ zei Johnny. ‘Wat ik ga doen is dat ik ervoor ga zorgen dat we binnen drie tellen binnen zijn bij die buurman van jullie.’<br
We klommen over de schutting en Johnny maakte de achterdeur open met een soort pincet. Terwijl hij bezig was floot hij het deuntje van James Bond. We slopen een voor een naar binnen, een geur van pis en natte bladeren tegemoet. Het was heel erg donker want alle gordijnen waren dicht maar toch zagen we meteen dat het bed van de buurman leeg was.
Ik liep naar het bed, bleef daar een tijdje staan en keek naar de muur, die vol hing met ingelijste foto’s. De foto’s waren zwart-wit en een beetje vergeeld, alsof ze uit een lang vervlogen tijdperk kwamen – een tijd die zelfs opa niet had meegemaakt.
De buurman op een kameel in een woestijn. De buurman naast een tank met een mitrailleur. De buurman op het dek van een schip, met op de achtergrond het Vrijheidsbeeld. De buurman naast een soort monnik in een rood gewaad op een berg.
‘Hier is ie dus niet,’ riep Johnny vanuit de keuken. Hij maakte keukenkastjes open en smeet ze met een harde klap weer dicht.
‘En hier ook niet,’ zei Ronnie, die de trap op was gerend. ‘Ik heb in elk kamer en kast gekeken, maar boven is hij ook niet.’
De buurman was nergens.
Een paar maanden later kwam er een nieuw gezin in het huis van de buurman wonen. Ze veranderden de achtertuin in een moestuin, en in het erkertje waar het bed met de gymnastiekringen had gestaan hingen ze een poster op van het Philharmonisch Orkest.
Later, als student, wandelde ik nog elke zaterdag om twaalf uur naar de supermarkt om daar iets lekkers voor mezelf te kopen. En tijdens die wandelingen dacht ik aan de buurman en aan de foto’s die boven dat gekke bed aan de muur hadden gehangen.
Misschien was de buurman helemaal niet verdwenen. Niet echt.
De buurman vaart de wereld over. Via de Indische Oceaan gaat hij terug naar het gebergte waar hij de monnik in het rode gewaad ontmoette. Hij gaat zitten in het gras, hij voelt de zonnestralen en de wind op zijn wangen. De zon gaat onder en komt weer op, en dan nog een keer en nog een keer. De buurman blijft heel lang zo zitten en voelt dat hij in- en uitademt.
Dan staat hij op. Hij klimt de berg af, klautert over de rotsen naar beneden. Het is gaan regenen en hij voelt regendruppeltjes in zijn baard, maar dat maakt hem niet uit. Hij wandelt verder, al heeft hij geen idee waar hij naartoe gaat.
Het maakt hem allemaal niet uit. Hij is nu niet meer de buurman, hij is jong. Een zeemanstatoeage prijkt op zijn spierbal en hij is sterker dan hij ooit eerder is geweest.

Mail

Elko Born komt uit Londen, maar woont al een tijdje in Amsterdam. Hij was eerst journalist, nu schrijft hij korte verhalen voor literaire tijdschriften. Later wil hij geschiedenisleraar worden in een dorpje in Engeland.

Myrthe Denkers houdt van tekenen en van praten. Ze besloot haar twee favoriete bezigheden te combineren en is nu naast illustrator ook docent beeldende kunst. Ze is net verhuisd naar Utrecht maar stiekem mist ze Groningen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Herkauwen

Herkauwen

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tussen ongemak en walging in dicht Moni Zwitserloot over zowel baren als geboren worden: 'je kruipt uit je dode vel / naar buiten / de broeierige nacht in'. Lees meer

Podiumgeil

Podiumgeil

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Birsu Tamer schreef een tekst voor een acteur die als het monster van Frankenstein diens publiek bespeelt. Lees meer

Handleiding

Handleiding

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In 'Handleiding' schrijft Ettie Edens over eenzaamheid, identiteit en gezien willen worden - en over iemand die een muur van haar kamer verft en daar zo in doorslaat dat ze in de kamer verdwijnt. Lees meer

De serre

De serre

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Johanna Loman schreef een verhaal over een jonge vrouw op een klimaatprotest: Wat als je wel moreel besef hebt, maar liever je kop in het zand steekt? Lees meer

Hertenkalf 2

Hertenkalf

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tessa van Rooijen dicht in dit vierluik over het aangaan van verbindingen en het dragen van een dood hertenkalf: 'jongens is het sexy om een dood hertenkalf in je lichaam te hebben?' Lees meer

De tondeuse

De tondeuse

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Jana Flekken legt in fragmenten de band en rolverdeling tussen ouders en hun kind vast, en hoe die verandert wanneer een van de ouders ziek wordt. Lees meer

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

Voorland

Voorland

Hoe ga je om met de grote kans dat je, net als vele vrouwen in je familie, jongdementie zal krijgen? Yanaika Zomer bereidt zich voor in de vorm van een gedicht. Lees meer

Doorlaatbaar 1

Doorlaatbaar

Een jonge vrouw is mantelzorger voor haar moeder. Dit verhaal van Siska van Daele beschrijft de grens tussen hun binnen- en buitenwereld: binnen lijkt de tijd stil te staan, terwijl buiten alles doorraast. Lees meer

Lieselot 1

bloedbanen

‘Jij bént geen lijf, je hébt er een,’ stelt de therapeut in het buurthuis. Kan de ik-persoon geholpen worden? Met ‘bloedbanen’ won Sandro van der Leeuw de juryprijs van Het Rode Oor 2024, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Lieselot

Lieselot

Twee vrouwen in een verzorgingstehuis hebben een afspraakje - maar zal de ander wel komen? Met ‘Lieselot’ won Sanne Otten Het Rode Oor 2024, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Ondergang / Opkomst

Ondergang / Opkomst

Wat als Pangea opnieuw ontstaat en de wereld weer één land wordt? In haar beeldende gedichten fantaseert Sanne Lolkema over nieuwe en oude werelden, systemen en cirkels. Lees meer

misschien is dat waarom ik een tussenvorm bleek - gedichten

Misschien is dat waarom ik een tussenvorm bleek - gedichten

De tedere poëzie van Hilde Onis meandert langs beeldhouwers, honden met mannen-angst en verse gedachtestreepjes, en mondt uit in een zee van beelden, waarin ook de vergankelijkheid niet ongezien blijft. 'dat het beest zich meteen op me wierp / zie ik als bewijsvoering / voor dat wat uitblijft' Lees meer

Elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval of waanideeën

Elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval of waanideeën

"Elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval of waanideeën" is een driedelige reeks gedichten van Trijntje van de Wouw die op een humoristische manier zwaardere thema's aan weet te snijden. Lees meer

Niet aan denken

Niet aan denken

Aan de feesttafel zoekt Aafke van Pelt tussen de koetjes en kalfjes naar het contrast, de diepere laag in het banale. Lees meer

Galatea 1

Galatea

Een bezoek aan een Airbnb aan zee blijkt ook een bezoek aan asfalt, beton en een cementfabriek te betekenen. Andrea Koll plaatst dit beeld in dit door haar zelf geïllustreerde, tweestemmige gedicht tegenover het beeld van de door Pygmalion uit ivoor gemaakte Galatea. Lees meer

:Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2) 7

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 3)

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Tachtig studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 54ste Poetry International Festival (6, 7, 8 en 9 juni in Rotterdam). Dat levert een verrassende verzameling nieuwe beelden op. Een dialoog tussen woord en beeld waarbij iedere tekenaar zijn eigen afslag nam. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer