Asset 14

Markt

Tussen groentekramen en de eco-supermarkt zit een vrouw in een panty met een graatmotief. Het hoofd van de verteller slaat op hol.

Op het bankje aan het begin van de markt zit een vrouw. Ze draagt een rok die tot haar knieën reikt en haar benen gaan gehuld in nylons met een graatmotief. Dat motief windt mij op. Ik stel me voor dat ik die nylons afstroop en hoe vanonder het graatmotief langzaam haar naakte benen verschijnen. Ze ligt dan op mijn bed en bijt zachtjes op haar pink.

Wanneer ik overweeg welk beeld ik hierop zal laten volgen, kijkt ze plotseling in mijn richting. Ik doe alsof ik mijn broekzakken doorzoek en vind een kassabon. Terwijl ik de kassabon bestudeer kan ik met een half oog blijven staren.

De kassabon vermeldt twee bussen betonverf tegen een totaal van vierenveertig euro. Die verf bevindt zich in de rugzak van mijn broer, die op dit moment een klacht aan het indienen is bij de eco-supermarkt aan de overkant van de straat. Ik sta nu negen minuten op hem te wachten. De vrouw kruist haar benen.

Nadat ik de nylons heb afgestroopt, glijden mijn handen onder haar rok omhoog, op zoek naar lingerie. Ik ben geen lingerieman. Zijde of katoen - het is mij om het even. Belangrijk zijn mijn vingertoppen en de overgang van huid naar stof en opnieuw naar huid. Ze bijt niet meer op haar pink, ik kan haar wel horen ademen.

Op de markt ruiken mensen aan stukken fruit. Een ritueel. Voordat de meloen wordt aangekocht, dient hij te worden geïnhaleerd. De koopman staat al klaar met een knisperend plastic tasje. Hij is ongeduldig maar zijn klant is koning en de koning wil ruiken. Zelf weet hij beter.

Terug op mijn bed heeft haar rok een rits die begint in de holte van haar rug en het kost mij geen moeite die open te werken. De rits maakt geen geluid en doet mij dus niet aan kampeervakanties denken. Haar ademhaling wordt onregelmatig. Dit gaat de goede kant op.

Toen mijn broer een uur geleden in de bouwmarkt probeerde te kiezen tussen witte en grijze betonverf, kwam er een man naast hem staan die vroeg of hij soms de vloer van zijn balkon ging schilderen. Mijn broer zei: "Ja," en de man zei: "Neem grijs."

"Ik heb vorige week dus wit genomen en nu lijkt het alsof er blok typex aan mijn huis hangt."

Mijn broer knikte gefascineerd. De man schudde zijn hoofd.

"Ik bedoel, mijn vrouw moet haar zonnebril opzetten voordat ze de aardbeien water kan geven."

Tien minuten later stonden we buiten met tien liter grijze betonverf en vertelde mijn broer dat hij nog een klacht moest indienen bij een eco-supermarkt tegenover de Ten Katemarkt.

Illustratie: Nina Mathijsen

Mijn broer dient klachten in, hij weet hoe hij moet afdingen, hij heeft zijn rijbewijs gehaald. Dat ik hem ga helpen met het schilderen van zijn balkon komt voort uit genegenheid. Uiteindelijk zal ik hoofdzakelijk koffie zetten en sigaretten draaien en toekijken hoe hij in strakke banen zijn balkon verft.

Op de markt schreeuwt iemand het woord zakkenroller en ik zie hoe een dunne jongeman in zijn nek wordt gegrepen. Hij draagt een trainingspak uit de jaren tachtig en een Eurodisney-petje. Dat petje wordt door een houwdegen in een overall van zijn hoofd geslagen. De zakkenroller staat er als een dood vogeltje bij. Betrapt, maar dat hoort bij zijn werk. Ik weet van zakkenrollers dat er altijd een tweede is, een bliksemafleider, maar die is nergens te bekennen. De bliksemafleider heeft de benen genomen.

De vrouw is van het bankje opgestaan. Ze kijkt naar het dode vogeltje en het volksgericht dat zich om hem heen verzamelt. Nu ze staat, zie ik de contour van haar lichaam, onder de kraag van haar blouse geprononceerde sleutelbeenderen. Wanneer de houwdegen op de markt overgaat tot wat ouderwets duw- en trekwerk, loopt ze erop af en gaat er tussen staan.

"Stop," hoor ik haar roepen. Ze heft haar hand, de vingers gespreid. "We bellen de politie. Die weet hier wel raad mee."

Ze haalt een mobiele telefoon uit haar tas en kijkt naar het scherm, ik schakel door naar mijn laatste beeld.

De rok ligt naast het bed. Haar huid glanst. Ik wil mijn tong in haar navel steken maar ze zegt dat ze daar niet tegen kan. Dit irriteert mij. Ik ga rechtop zitten en vraag of er nog meer dingen zijn waar ze niet tegen kan. Ze zegt onrecht. Ik kan niet tegen onrecht. Een Miss Universe antwoord – maar ik wil geen Miss Universe. Ik wil mijn tong in haar navel.

De nylons liggen op een hoopje op de grond, er is geen motief meer te ontdekken. Ik sta op en loop de kamer uit.

"Wat is daar aan de hand?"

Mijn broer is naast me komen staan en kijkt naar het opstootje rond de zakkenroller.

"Die vrouw kan niet tegen onrecht," zeg ik.

Mijn broer snuift en zegt dat ze dan nooit naar die eco-supermarkt aan de overkant van de straat moet gaan. Zeven euro voor een kilo aardappels. Dat is pas onrecht.

Mail

Koen Alfons is sinds 2013 redacteur van Hard//hoofd. Hij schrijft columns en korte verhalen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Lief kutland // Lancering 1

Kijk de lancering van 'Lief kutland' terug

Tijdens de lancering van het vijfde Hard//hoofd magazine, 'Lief kutland', plozen we dit neokoloniale stipje op de aardbol uit. Bekijk de registratie. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Voorland

Voorland

Hoe ga je om met de grote kans dat je, net als vele vrouwen in je familie, jongdementie zal krijgen? Yanaika Zomer bereidt zich voor in de vorm van een gedicht. Lees meer

:Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Hoe kan Nederland de schade herstellen van het koloniale verleden? Wanneer zijn excuses oprecht en zinvol? Waarom wordt niet alle roofkunst teruggegeven? In musea en cafés in Kaapstad mijmert Jorne Vriens over deze vragen en ziet hij zich geconfronteerd met zijn eigen geprivilegieerde positie. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Doorlaatbaar 1

Doorlaatbaar

Een jonge vrouw is mantelzorger voor haar moeder. Dit verhaal van Siska van Daele beschrijft de grens tussen hun binnen- en buitenwereld: binnen lijkt de tijd stil te staan, terwijl buiten alles doorraast. Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lieselot 2

Winnaar Stoute Stift 2024

Ruben Topia won met zijn illustratie de Stoute Stift 2024, de illustratiewedstrijd die deBuren organiseert. Topia maakte een illustratie bij een erotische verhaal van Prins de Vos. Lees hier het juryrapport! Lees meer

Lieselot 1

bloedbanen

‘Jij bént geen lijf, je hébt er een,’ stelt de therapeut in het buurthuis. Kan de ik-persoon geholpen worden? Met ‘bloedbanen’ won Sandro van der Leeuw de juryprijs van Het Rode Oor 2024, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Lieselot

Lieselot

Twee vrouwen in een verzorgingstehuis hebben een afspraakje - maar zal de ander wel komen? Met ‘Lieselot’ won Sanne Otten Het Rode Oor 2024, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Ondergang / Opkomst

Ondergang / Opkomst

Wat als Pangea opnieuw ontstaat en de wereld weer één land wordt? In haar beeldende gedichten fantaseert Sanne Lolkema over nieuwe en oude werelden, systemen en cirkels. Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer