Asset 14

I ❤️ SOFIETJE

Kort verhaal: I ❤️ SOFIETJE

Een jongen in een voetbalshirtje beklimt alle trappen van zijn flatgebouw om voor het meisje van zijn dromen een spandoek op te hangen met 'I ❤️ SOFIETJE'.

Het jochie in het voetbalshirtje rende met drie treden per tred de trap van het flatgebouw op; langs de verdieping van de brommerverzamelaar, langs de verdieping van de mevrouw die al die vieze mannen op bezoek kreeg, en hoppakee, langs de verdieping van die lange, magere pierlala die toen ze een keer belletje lelden een emmer water vanaf de galerij naar beneden gooide, zo plens over het hoofd van Sjakie, die toen in huilen was uitgebarsten – haha wat een mietje was die Sjakie toch eigenlijk, maar ook wel een fijne gozer, ze waren al heel lang vrienden.

Was hij al op de verdieping van Sofietje?

Nee, Sofietje woonde op elf of twaalf hoog of zo, op die verdieping met dat bankje, waar die oude vrouwtjes altijd op zaten te roken als het in de zomer lekker weer was.

Tsjongejonge, wat een mazzel had hij toch dat hij op zijn nieuwe school gewoon bij Sofietje in de klas was terechtgekomen. Ze hadden hem ook bij allemaal lelijkerds kunnen indelen, bij van die theeleuten zoals de vrouwen in dat domme tv-programma dat mama 's ochtends altijd keek. Maar nope, die fantastische God, met zijn gekke baard en zijn tulband en die dikke buik zoals dat Boeddhabeeld dat bij de Chinees stond, had het blijkbaar wel geinig gevonden om hem in contact te brengen met het liefste en mooiste engeltje dat Hij ooit had gemaakt. Thanks, God! Het jochie in het voetbalshirtje wist trouwens zeker dat Sofietje hem ook leuk vond, en lief, want toen hij haar had gevraagd om zijn veters te strikken had ze het meteen gedaan. Hij kon zelf natuurlijk ook wel zijn veters strikken, en waarschijnlijk wist zij dat ook wel, maar toch deed ze het, dus als dat geen teken van liefde was?

Bijna, nog maar een paar trappen.

Nee, het was hem allang duidelijk dat hij haar ideale man was, want als je haar vader zag, die lul-de-behanger, nou dan kwam je er toch wel achter dat ze iemand nodig had die haar kwam redden.

Waarom liepen al die volwassen tegenwoordig eigenlijk zo kut te doen? Waren het opeens allemaal lul-de-behangers geworden of zo?

Ja, zo moest je het jochie in het voetbalshirtje eigenlijk zien, hij was niet zomaar een of andere loser of zo, die een beetje lomp allemaal trappen oprende. Nee, eigenlijk was hij gewoon een prins op het witte paard, en het flatgebouw was het kasteel van de kwaadaardige tovenaar, a.k.a. de-lul-de-behanger die zich haar vader noemde, die Sofietje op de eerste dag van het schooljaar zo hard had geslagen dat haar wang helemaal rood was. Ach man, dat was zo erg, ze durfde die dag niet eens op de klassenfoto, en nu kon het jochie in het voetbalshirtje zijn Sofietje thuis niet eens even bekijken, want hij durfde haar ook al niet op Facebook toe te voegen. Maar echt, als ze het vriendschapsverzoek niet accepteert, dan zou dat echt super-gênant zijn.

Waarom liepen al die volwassen tegenwoordig eigenlijk zo kut te doen? Waren het opeens allemaal lul-de-behangers geworden of zo? Die nieuwe vriend van mama ook al, die had laatst gewoon de afstandsbediening naar het hoofd van het jochie in het voetbalshirtje gegooid, alleen maar omdat hij per ongeluk had gezegd wie er die aflevering zou worden weggestemd in Temptation Island. En dat terwijl de nieuwe vriend van mama zelf altijd de voetbaluitslagen verklapte, nog voor Studio Sport begon, omdat hij echt de hele dag teletekst had aanstaan, die vieze vuile verpester van alles dat leuk was op deze wereld. En trouwens: had hij geen telefoon of zo? Kwam hij soms uit het stenen tijdperk? Nou, de nieuwe vriend van mama had dus wel een telefoon, want het jochie in het voetbalshirtje had zelf gezien dat hij aan tafel tijdens het roken van shaggies naar plaatjes van mooie meisjes zat te koekeloeren.

Yes, nu was het jochie in het voetbalshirtje eindelijk op de verdieping van Sofietje. Tijd om aan de slag te gaan.

Shit hey, hij kon niet wachten tot ze vanmiddag thuiskwam van ballet en het spandoek met de tekst 'I ❤ SOFIETJE' aan het hek van de galerij zag hangen. Zonder twijfel zou ze naar hem toe rennen en hem in de armen vliegen en hem ontelbaar veel kusjes geven, op zijn wang en op zijn voorhoofd en op zijn neus. En iedereen in het flatgebouw en op school zou ze met z'n tweeën zien en ze echt het allerleukste stelletje van de hele wereld vinden, en de deelnemers van Temptation Island zouden spontaan stoppen met het programma, en zoals er nu gedichten en sprookjes bestonden over ridders en prinsessen zou er in het jaar 3000 een sprookje bestaan over het jochie in het voetbalshirtje en zijn lieve Sofietje. En de twee grootste lul-de-behangers van de wereld, a.ka. de vader van Sofietje en de nieuwe vriend van mama, zouden denken van: wow wow wow, echt cool hoe het jochie in het voetbalshirtje zo'n vet spandoek kan bedenken, hij is duidelijk een echte man, we hebben ons in hem vergist en nu willen we net als hij zijn.

Maar shit hey, die vent die verderop een beetje stond te gluren was helemaal geen pedo of zo, het was de vader van Sofietje. Hij kwam op het jochie in het voetbalshirtje af gerend, helemaal agressief, want hij was natuurlijk van nature een agressief figuur, die stomme kindermishandelaar, ze zouden de kindertelefoon moeten bellen. En het jochie in het voetbalshirtje was helemaal geen vogel of zo, niet zo'n coole adelaar als die op die poster die Ome Piet had meegenomen uit Amerika, maar toch gooide de vader van Sofietje hem zo hupsakee van de galerij naar beneden, en shit shit shit wat zou de nieuwe vriend van mama boos worden als hij straks te laat kwam voor het eten omdat hij naar het ziekenhuis of zo moest, maar ja, waarom zou hij zich daar druk om maken, hij viel van twaalf hoog naar beneden en vloog dat hele stuk door de lucht en zou Sofietje hem wel herkennen, als ze zijn levenloze lichaam straks op het veldje voor het flatgebouw zag liggen?

Vlak voordat het jochie in het voetbalshirtje de grond raakte zag hij voor zich dat Sofietje zich over hem heen boog en zijn levenloze lippen een lief kusje gaf.

Mail

Elko Born komt uit Londen, maar woont al een tijdje in Amsterdam. Hij was eerst journalist, nu schrijft hij korte verhalen voor literaire tijdschriften. Later wil hij geschiedenisleraar worden in een dorpje in Engeland.

Friso Blankevoort (a.k.a. Freshco) is een illustrator/designer die woont en werkt in Amsterdam. De skateboardcultuur heeft een grote invloed op zijn werk, dat ook beïnvloed wordt door de traditie van grafisch ontwerp in Nederland.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Auto Draft 5

Verpopping

Wanneer een rups zich in de sombere wintermaanden in haar keukenraam nestelt, koestert de hoofdpersoon in dit verhaal van Esther De Soomer voor het eerst weer gevoelens van liefde en tederheid. Lees meer

Huizen, omhulsels 1

richtingen, ruimtes, rijping

Anne Ballon schreef drie gedichten over een innerlijk dialoog. Met zachte, precieze en lichamelijke beelden neemt Anne ons mee in een conflict tussen een ‘jij’ die naar geborgenheid in seksuele ervaringen zoekt en een ‘ik’ die aan dit zoeken probeert te ontsnappen. Lees meer

Stilte

Stilte

Haren wassen bij de kapper, of een ochtendkoffie in een treincoupé. Angelika Geronymaki neemt je in dit gedicht mee langs vormen van stilte. Lees meer

Schieten op de maan

Schieten op de maan

'I shot the moon, and I’ll do it again if I have to.' Julien Staartjes vindt het moeilijk te bevatten hoe de wereld letterlijk in brand staat, maar er toch vooral ogen zijn gericht op wie de grootste raket kan bouwen. Daar kan geen fictie tegenop, maar je moet het toch proberen. Lees meer

Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

De Groep

De Groep

'Ik ben Jane en Kevin is een lul die te veel ruimte inneemt.' Amal Akbour schreef een verhaal over Jane, een narcistische jonge vrouw die voor het eerst deelneemt aan groepstherapie. Dit is een voorpublicatie van het verhaal dat Amal schreef als onderdeel van het Veerhuis Talentenprogramma. Lees meer

Auto Draft

Rooilijnen

Rik Sprenkels schrijft (als dichter en medewerker bij het Kadaster) over de beleidsregels achter de openbare ruimte: voor de gewone sterveling zijn ze onzichtbaar, terwijl ze wel veel invloed hebben op hoe hun wereld werkt en eruitziet. Lees meer

Verboden toegang 8

Verboden toegang

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In woord én beeld dicht Maaike Rijntjes over iemand die terugkeert naar het bungalowpark waar die opgroeide. Lees meer

Momentum

Momentum

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Sanne Lolkema dicht op drie levels over de prestatiemaatschappij: van micro-, naar macro- en mesoniveau. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer