Asset 14

I ❤️ SOFIETJE

Kort verhaal: I ❤️ SOFIETJE

Een jongen in een voetbalshirtje beklimt alle trappen van zijn flatgebouw om voor het meisje van zijn dromen een spandoek op te hangen met 'I ❤️ SOFIETJE'.

Het jochie in het voetbalshirtje rende met drie treden per tred de trap van het flatgebouw op; langs de verdieping van de brommerverzamelaar, langs de verdieping van de mevrouw die al die vieze mannen op bezoek kreeg, en hoppakee, langs de verdieping van die lange, magere pierlala die toen ze een keer belletje lelden een emmer water vanaf de galerij naar beneden gooide, zo plens over het hoofd van Sjakie, die toen in huilen was uitgebarsten – haha wat een mietje was die Sjakie toch eigenlijk, maar ook wel een fijne gozer, ze waren al heel lang vrienden.

Was hij al op de verdieping van Sofietje?

Nee, Sofietje woonde op elf of twaalf hoog of zo, op die verdieping met dat bankje, waar die oude vrouwtjes altijd op zaten te roken als het in de zomer lekker weer was.

Tsjongejonge, wat een mazzel had hij toch dat hij op zijn nieuwe school gewoon bij Sofietje in de klas was terechtgekomen. Ze hadden hem ook bij allemaal lelijkerds kunnen indelen, bij van die theeleuten zoals de vrouwen in dat domme tv-programma dat mama 's ochtends altijd keek. Maar nope, die fantastische God, met zijn gekke baard en zijn tulband en die dikke buik zoals dat Boeddhabeeld dat bij de Chinees stond, had het blijkbaar wel geinig gevonden om hem in contact te brengen met het liefste en mooiste engeltje dat Hij ooit had gemaakt. Thanks, God! Het jochie in het voetbalshirtje wist trouwens zeker dat Sofietje hem ook leuk vond, en lief, want toen hij haar had gevraagd om zijn veters te strikken had ze het meteen gedaan. Hij kon zelf natuurlijk ook wel zijn veters strikken, en waarschijnlijk wist zij dat ook wel, maar toch deed ze het, dus als dat geen teken van liefde was?

Bijna, nog maar een paar trappen.

Nee, het was hem allang duidelijk dat hij haar ideale man was, want als je haar vader zag, die lul-de-behanger, nou dan kwam je er toch wel achter dat ze iemand nodig had die haar kwam redden.

Waarom liepen al die volwassen tegenwoordig eigenlijk zo kut te doen? Waren het opeens allemaal lul-de-behangers geworden of zo?

Ja, zo moest je het jochie in het voetbalshirtje eigenlijk zien, hij was niet zomaar een of andere loser of zo, die een beetje lomp allemaal trappen oprende. Nee, eigenlijk was hij gewoon een prins op het witte paard, en het flatgebouw was het kasteel van de kwaadaardige tovenaar, a.k.a. de-lul-de-behanger die zich haar vader noemde, die Sofietje op de eerste dag van het schooljaar zo hard had geslagen dat haar wang helemaal rood was. Ach man, dat was zo erg, ze durfde die dag niet eens op de klassenfoto, en nu kon het jochie in het voetbalshirtje zijn Sofietje thuis niet eens even bekijken, want hij durfde haar ook al niet op Facebook toe te voegen. Maar echt, als ze het vriendschapsverzoek niet accepteert, dan zou dat echt super-gênant zijn.

Waarom liepen al die volwassen tegenwoordig eigenlijk zo kut te doen? Waren het opeens allemaal lul-de-behangers geworden of zo? Die nieuwe vriend van mama ook al, die had laatst gewoon de afstandsbediening naar het hoofd van het jochie in het voetbalshirtje gegooid, alleen maar omdat hij per ongeluk had gezegd wie er die aflevering zou worden weggestemd in Temptation Island. En dat terwijl de nieuwe vriend van mama zelf altijd de voetbaluitslagen verklapte, nog voor Studio Sport begon, omdat hij echt de hele dag teletekst had aanstaan, die vieze vuile verpester van alles dat leuk was op deze wereld. En trouwens: had hij geen telefoon of zo? Kwam hij soms uit het stenen tijdperk? Nou, de nieuwe vriend van mama had dus wel een telefoon, want het jochie in het voetbalshirtje had zelf gezien dat hij aan tafel tijdens het roken van shaggies naar plaatjes van mooie meisjes zat te koekeloeren.

Yes, nu was het jochie in het voetbalshirtje eindelijk op de verdieping van Sofietje. Tijd om aan de slag te gaan.

Shit hey, hij kon niet wachten tot ze vanmiddag thuiskwam van ballet en het spandoek met de tekst 'I ❤ SOFIETJE' aan het hek van de galerij zag hangen. Zonder twijfel zou ze naar hem toe rennen en hem in de armen vliegen en hem ontelbaar veel kusjes geven, op zijn wang en op zijn voorhoofd en op zijn neus. En iedereen in het flatgebouw en op school zou ze met z'n tweeën zien en ze echt het allerleukste stelletje van de hele wereld vinden, en de deelnemers van Temptation Island zouden spontaan stoppen met het programma, en zoals er nu gedichten en sprookjes bestonden over ridders en prinsessen zou er in het jaar 3000 een sprookje bestaan over het jochie in het voetbalshirtje en zijn lieve Sofietje. En de twee grootste lul-de-behangers van de wereld, a.ka. de vader van Sofietje en de nieuwe vriend van mama, zouden denken van: wow wow wow, echt cool hoe het jochie in het voetbalshirtje zo'n vet spandoek kan bedenken, hij is duidelijk een echte man, we hebben ons in hem vergist en nu willen we net als hij zijn.

Maar shit hey, die vent die verderop een beetje stond te gluren was helemaal geen pedo of zo, het was de vader van Sofietje. Hij kwam op het jochie in het voetbalshirtje af gerend, helemaal agressief, want hij was natuurlijk van nature een agressief figuur, die stomme kindermishandelaar, ze zouden de kindertelefoon moeten bellen. En het jochie in het voetbalshirtje was helemaal geen vogel of zo, niet zo'n coole adelaar als die op die poster die Ome Piet had meegenomen uit Amerika, maar toch gooide de vader van Sofietje hem zo hupsakee van de galerij naar beneden, en shit shit shit wat zou de nieuwe vriend van mama boos worden als hij straks te laat kwam voor het eten omdat hij naar het ziekenhuis of zo moest, maar ja, waarom zou hij zich daar druk om maken, hij viel van twaalf hoog naar beneden en vloog dat hele stuk door de lucht en zou Sofietje hem wel herkennen, als ze zijn levenloze lichaam straks op het veldje voor het flatgebouw zag liggen?

Vlak voordat het jochie in het voetbalshirtje de grond raakte zag hij voor zich dat Sofietje zich over hem heen boog en zijn levenloze lippen een lief kusje gaf.

Mail

Elko Born komt uit Londen, maar woont al een tijdje in Amsterdam. Hij was eerst journalist, nu schrijft hij korte verhalen voor literaire tijdschriften. Later wil hij geschiedenisleraar worden in een dorpje in Engeland.

Friso Blankevoort (a.k.a. Freshco) is een illustrator/designer die woont en werkt in Amsterdam. De skateboardcultuur heeft een grote invloed op zijn werk, dat ook beïnvloed wordt door de traditie van grafisch ontwerp in Nederland.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer 1

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

:Voorpublicatie Magazine Aaah: Mijn vader de eendenmosseljager

🎧 Mijn vader de eendenmosseljager

‘Dat zijn de zenuwen, die horen erbij. Een goede percebeiro is altijd bang.’ Een voorpublicatie uit Aaah!, het nieuwe magazine van Hard//hoofd. Lees meer

Notes on Ken

Notes on Ken

‘Camp is de organisator van het feestje, en strooit nog wat extra glitter over je heen wanneer je arriveert.’ In Notes on Ken analyseert Caecilia Rasch Earring Magic Ken, neonkleurige beenwarmers, Barbiecore fitc checks en de kenmerkende campy esthetiek. Lees meer

Ik kan u nergens vinden

Ik kan u nergens vinden

In dit verhaal van Werner de Valk, praten twee huisgenoten onder het genot van een glas wijn over het bestaan van God. Nooit een goed idee als je je ergert aan elkaar. Lees meer

Biecht

Biecht

‘Ik ben buschauffeur en ik rijd altijd expres de halte een paar meter voorbij zodat alle wachtende mensen een drafje moeten inzetten om de bus toch te halen.’ Een verhaal van Hanne Craye dat je leidt langs zonden, intieme geheimen en de juridische voorwaarden van een biecht. Lees meer

Een bui

Een bui

In dit verhaal neemt Tessel Veneboer je mee naar hartje Parijs. Een jonge vrouw en een oudere man treffen elkaar. Terwijl ze praten over films, de wijn en ‘de meertaligheid van zijn twee dochters’, verschuift haar blik op de stad om haar heen en op zichzelf. Lees meer

Nooit meer vliegen

Nooit meer vliegen

‘Het is een gedoe om je van de dode vogels te ontdoen. Je weet ook niet goed hoe dat moet, lichamen bergen.’ In dit verhaal van Esther de Soomer vliegen de vogels moedwillig tegen je raam, scroll je door artikelen over te vroeg bottende bomen en komt je buurvrouw langs met haar kat die gek wordt van je roofvogelgeluiden. Lees meer

:‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’ : Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Een zeer stellige manier van tegenspreken’: Een interview met Ester Naomi Perquin

‘Er is een reden waarom de meeste dichters niet kunnen autorijden.’ Julia de Dreu interviewde Ester Naomi Perquin over haar nieuwste bundel, geloven, chagrijnige kippen en porseleinkastjes. Lees meer

:Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2) 5

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld (deel 2)

Deel twee van de samenwerking tussen Poetry International en Willem de Kooning Academy. Achttien studenten lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival. Alle illustraties zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Eén tarotlezing verwijderd van

Eén tarotlezing verwijderd van

‘Mijn navel is een portaal / Ik smeer hem in / met etherische oliën / in de hoop dat het ruimte creëert / om mijzelf in te kunnen verbergen.’ Sander Ausems schreef een gedichtenreeks over het verlangen om grip te houden op een steeds sneller veranderende wereld. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst! 

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Wij zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Sluit je ook aan bij Hard//hoofd en zorg dat wij talent een podium kunnen blijven bieden. Als je je vóór 31 december aanmeldt als kunstverzamelaar, ontvang je in januari al je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar