Deze gedichten komen uit Frederike Luijtens afstudeerwerk Kind zonder uitknop aan ArtEZ Creative Writing. In de podcastserie De Tussenruimte Tapes vertelt Frederike hoe haar werk tot stand kwam in een jaar dat getekend werd door een burn-out. En welke rol speelt haar moeder in haar werk? De aflevering is hier te luisteren op Spotify.
De opmaak van deze gedichten komt het beste naar voren op groot scherm.
kids see ghosts
kids see ghosts sometimes
kids see ghosts sometimes kids see ghosts sometimes
kids see ghosts sometimes plaats hier je advertentie
kids see ghosts sometimes kids see ghosts sometimes
ANWB ANW– kids see ghosts
kids see raamswing
kids bus 3
kids kids kids kid kid kid kids
chids kind kidz kits-
kinderen zien geesten
soms
grapje (echt)
ik weet alleen dingen die ik niet wil is iets een herinnering als
iemand het je moet vertellen als je foto’s moet zien en
lijstjes planningen kleuren mensen en
oh sorry ik had de avonddienst opgeschreven van 19:00
oh dat is geen dienst ik kan er nu aankomen
oh dat heeft geen zin het spijt me het zijn
de lijstjes die ik
de geesten die ik
de hoeveelheid dingen die ik
wil een rustig meisje alsjeblieft van persoonlijkheid ruilen met mij
dan ben ik voortaan stil tot ik verdwijn
in het tapijt van mijn moeder
zij mag het extraverte houden, dan houd ik de stofallergie
om mijn gebroken, huilende moeder
even te verwarren zo van
oh die nies kwam me wel heel bekend voor
hoi mam! (in verband met de hoeveelheid wol en kattenharen
die de neus van dit tapijt is binnengedrongen, is dit onhoorbaar
het stikgevaar bij praten voor tapijten is overigens erg groot
en door de stofallergie is dit tapijt een unieke risicogroep)
kids see ghosts sometimes
kids see ghosts sometimes
kids see ghosts sometimes
ben ik al boom geworden?
ik heb zo fucking lang wortels gegroeid
ik heb zo fuck- fuck- fucking lang geaard
ben ik al boom? goed
ik wil de populier in de achtertuin van mijn ouders zijn
zodat iemand van me houdt tot ze me
(schijf voor schijf voor schijf voor schijf)
omkappen
(omdat ik te luid te groot te veel op de buren zal vallen)
ik had ook weg kunnen rotten
’till i collapse in mijn vermolmde midden
ik maakte een afspeellijst voor mijn begrafenis
op spotify en las ergens dat uit as een boom kan
groeien, lijkt me mooi, dan kunnen jullie
daaronder om mij huilen –
ik had langzamer moeten groeien een
wachtend geestenkind op mijn wortels gewild
een echt kind om bevriend mee te raken
trees see ghosts sometimes
kids see ghosts sometimes
kids be ghosts sometimes be trees sometimes be ghosts sometimes see
ghosts sometimes tree ghosts sometimes trees see ghosts be ghosts trees
be kids be ghosts be trees some–
gele woensdag
woensdag is een dag voor tikkers
knikkeraars, soldaatjes, voetballers
ik hang met mijn hoofd boven de wc-pot
zonder mijn moeder voor de gek te houden
en toch laat ze me thuisblijven
dat ziek zijn beter is dan
stemmen die vastzitten in je hoofd
hoeft niemand je te vertellen
zoiets voel je
ik wikkel een deken om me heen
omdat ik niet weet hoe ik verwardheid heel
wacht tot alleen mijn moeder overblijft
ze neemt me mee naar een vrouw
die me leert wortels te groeien, plant te worden
(negeer de stemmen, je mag zelf kiezen welke)
dat alles een plek verdient, een kleur heeft,
op te passen voor slangen in bed en
voor blauw, luister goed
ik heb een abnormaal goed gevoel voor kleur
en weet niet of ik het aankan dat alles leeft
om weer lempers te halen op woensdag
verstoppen tikken voetballen
naar toverland op woensdag
starend naar een leeg dakterras zoek ik
gelijke grond met de stemmen
spreek voortaan ook zelf op woensdag
lucky
met gevoelloze vingertoppen vouw ik
lucky paper stars waarvan jij zegt dat ze niet de oplossing zijn
niet voor alles bedoel je, niet voor angst, dissociatie,
koude vingers, misschien wel voor adhd
toch pak je een strookje en begint
iedereen te negeren, vouwt linksom, slaat door
maakt een huis voor ons om in te wonen
ik een vijfhoek, een ijsbeer die armen omhoog,
armen omlaag, armen omhoog, armen omlaag,
ik denk dat dit misschien wel de oplossing is
in stilte samenzitten, bedoel ik
geen echte stilte, maar negerend dat anderen
overal, altijd, iets zijn, iets moeten terwijl wij hetzelfde bewegen
elkaars looptempo overnemen in een zaterdagmiddagstad
wetend waar we naartoe gaan en daarom oké zijn
heb je er al over nagedacht dat
hier staat nog, en misschien kan je
omlaag, rechtsom, omhoog, linksom,
omlaag, rechtsom, omhoog, we bouwen
een stapel sterretjes en laten ze liggen
ze mogen gewoon berg zijn
Frederike Luijten (1998) is een schrijver die projectgericht werkt en graag interdisciplinaire samenwerkingen aangaat. In 2020 studeerde ze af aan Creative Writing ArtEZ met kind zonder uitknop, een experimentele en ritmische bundel over ADHD. Ze is werkzaam als programmamaker, binnen de studieleiding van Creative Writing en als oprichter van de literaire Seizoenszine. Daarnaast doet ze onderzoek naar fancultuur en schrijft ze verhalen over huizen en bergen.
Dymphie Huijssen (1995) is een illustrator en animator die zich bezighoudt met het visualiseren van complexe gevoelens. Haar werk kenmerkt zich door een zekere elegantie, kwetsbaarheid en een tikkeltje melancholie.
