Foto: Jan Postma

De zon scheen en we hadden kleine doeltjes. Ik scoorde. Niet veel later won Feyenoord de KNVB-beker. " />

Foto: Jan Postma

De zon scheen en we hadden kleine doeltjes. Ik scoorde. Niet veel later won Feyenoord de KNVB-beker. " />
Asset 14

Kiezen voor John Metgod

Sommige filosofen beweren dat de kern van de menselijke conditie eruit bestaat dat men gedwongen is tragische keuzes te maken. Willem Claassen maakte op jonge leeftijd zo'n keuze: die voor Feyenoord, en in het bijzonder voor John Metgod, een lelijke centrale verdediger, terwijl er genoeg alternatieven voorhanden waren - Ajax, PSV, NEC. Het bleek de weg van de meeste weerstand. In de trein naar Nijmegen overdenkt hij deze beslissing.

Op het balkon van de intercity-dubbeldekker stonden twee jongens van mijn leeftijd, misschien iets jonger. Ze droegen het witte shirt met de rode balk, hadden een blikje bier in de hand en zongen met hese stem.

Ajax Amsterdam olé, olé
Ajax Amsterdam olé, olé
Ajax Amsterdam
Ajax Amsterdam
Ajax Amsterdam olé, olé

Het was de avond dat Ajax werd gehuldigd na het behalen van weer een kampioenschap, begin mei. Ik liep ze voorbij met een flauw glimlachje, ging de trap af en koos de eerste de beste lege stoel. De jongens waren nog goed hoorbaar. Ik stoorde me er aan. Even twijfelde ik of ik niet een andere wagon zou opzoeken, maar ik bleef toch maar zitten. Aan de andere kant van het gangpad zat een jongen die zijn woede nauwelijks kon inhouden. Zijn gebalde vuisten steunden krampachtig op zijn knieën.
‘Nephooligans,’ siste hij.
‘Hou je nou maar stil,’ fluisterde zijn vriendin.

Voor mij begon het met John Metgod. Dat is het enige wat ik me er nog van herinner, de kalende John Metgod voor de camera van Studio Sport. De finale van de KNVB-beker was net afgelopen. Feyenoord had met 3-0 gewonnen van Roda JC. Metgod stond bij de zijlijn, op de achtergrond vierden zijn ploeggenoten feest. Waarschijnlijk was het Jack van Gelder die een microfoon onder zijn neus hield.

Foto: Jan Postma

De eerste tien jaar van mijn leven interesseerde ik me niet voor voetbal. Ik begreep niet wat er nou zo fantastisch was aan dat spelletje, in tegenstelling tot mijn oudere broer, die in de C1 van Beuningse Boys speelde, voetbalplaatjes spaarde en de competities van vijf landen bij hield. Maar ineens was daar de vonk, op een verjaardag. De zon scheen en we hadden een veldje met kleine doeltjes tot onze beschikking. Ik scoorde. Niet veel later won Feyenoord de KNVB-beker.

In de buurt van Nijmegen was iedereen in die tijd voor Ajax of PSV. Mijn broer: PSV. Mijn zus: Ajax. NEC speelde in de eerste divisie en was geen optie. Die bekerwedstrijd, ik herinner me er niks meer van, behalve een pratende John Metgod, misschien wel de onaantrekkelijkste profvoetballer die ooit de Nederlandse velden heeft betreden. Hij schetste een beeld van Feyenoord dat me aansprak, dat me op dat moment deed kiezen voor de club uit Rotterdam-Zuid. Een keuze die voor menig voetballiefhebber meer impact heeft dan het kiezen van een levenspartner. Van club wisselen, dat doe je niet. Nooit.

Underdog en volksclub

Dat verhaal van Metgod voor de camera over Feyenoord als underdog en als volksclub, ik heb het geweten. Natuurlijk, ik heb mooie momenten beleefd als Feyenoord-fan. Met József Kiprich, die er uitzag als een oude, kromme man maar op de een of andere manier steeds tussen de verdedigers door wist te glippen. Met John de Wolf, die eens tegen PSV gewond raakte aan zijn hoofd, bloedde als een rund, maar gewoon doorvoetbalde en de ploeg op sleeptouw nam. En met Taument, Cruz, Van Gastel, Larsson, Van Hooijdonk, Kalou, Van Persie. Dan was het juichen in de woonkamer. Maar vaker heb ik me verbeten. Dan hoopte ik, tegen beter weten in, op een overwinning en, naar mate de wedstrijd vorderde, op een gelijkspel. Eén keer heb ik op mijn slaapkamer alle posters van de muur getrokken. Verloren van Ajax, uiteraard. Mijn zus stond in de deuropening met de armen over elkaar te lachen, met haar Davids en haar Seedorf en haar Van der Vaart. Ik zei tegen mezelf dat het genoeg was, dat ik voor een andere club moest kiezen. Zoiets kun je bedenken, maar je gevoel gaat er niet in mee. Je bent en blijft voor Feyenoord.

Ik ben bepaald geen fanatieke supporter. Ik kijk samenvattingen en slinger zo nu en dan een vreugdekreet naar het beeldscherm. Slechts twee wedstrijden van Feyenoord heb ik live gezien. In het NEC-vak. Er zijn jaren geweest dat ik niet alle basisspelers bij naam kende en jaren dat ik alleen via Teletekst wist hoe Feyenoord het had gedaan. Ik zal daarom nooit naar een huldiging gaan. Ook zal ik nooit zingend in een trein staan. Ik ben simpelweg niet fanatiek genoeg om daar anderhalf uur voor te reizen.

De trein had Arnhem verlaten. Nog één station te gaan: Nijmegen. Ik hoorde hoe ze op het balkon de stadionklassieker ‘Clarence Seedorf is seropositief’ verbasterden tot ‘Frank de Boer is een goeie Ajacied’. Misschien is het omdat ik een grondige hekel heb aan Ajax, maar ik vond ze treurig, die jongens met hun blikjes bier. En hen niet alleen, de trein zat nog vol met zulke nephooligans. In Arnhem was er al een hele lading uitgestapt, luid zingend, een kermis aan vlaggen en sjaaltjes. In Nijmegen zou straks hetzelfde gebeuren. Ik minachtte die lui. Ze deden alsof ze zelf kampioen waren geworden. Maar het ging om een club die altijd en overal wint. Zeker in de jaren negentig, toen deze supporters nog jong waren, toen zij die ene belangrijke beslissing moesten nemen. Toen NEC nog te klein was en zij voor Ajax kozen. De weg van de minste weerstand. Ze hadden ook voor iets anders kunnen kiezen, een club waar niemand voor was. Ze hadden voor John Metgod kunnen kiezen. Een lelijke centrale verdediger, met het hart op de juiste plek.

Dit is een gastbijdrage van Willem Claassen. Hij debuteerde dit voorjaar met zijn roman Park bij De Bezige Bij. Zijn website: www.modderenlijm.nl.

Willem Claassen

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

:Meld je aan voor de Hard//hoofd schrijfworkshop: hoe schrijf je over mannelijkheid?

Meld je aan voor de Hard//hoofd schrijfworkshop: hoe schrijf je over mannelijkheid?

Hard//hoofd organiseert op 25 mei de eerste schrijfworkshop! Tijdens deze middag zul je onder begeleiding van Selm Merel Wenselaers, Marthe van Bronkhorst en Jochum Veenstra de tijd krijgen om met elkaar in gesprek te gaan en aan een tekst over mannelijkheid te werken. Aanmelden kan tot en met 22 april. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

een interview met Abel Kamps

Interview met Abel Kamps: 'Ik hou ervan als mijn werk meer een ervaring wordt en minder een object.'

Aucke Paulusma gaat in gesprek met kunstenaar Abel Kamps: Hoe verweef je absurditeit of humor in je kunst, en welke rol spelen deze elementen in het creëren van de impact die je werk op de toeschouwer heeft? Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Oproep: Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Beeld!

Hard//hoofd zoekt een getalenteerde beelddenker (x/v/m) die visuele sturing geeft en die de redactie wil komen versterken! Lees meer

Oproep: Stouten Stift en het Rode Oor 2025 1

Oproep: De Stoute Stift en Het Rode Oor 2025

De jaarlijkse erotische schrijfwedstrijd Het Rode Oor en de daaraan gekoppelde illustratiewedstrijd De Stoute Stift staan weer open voor inzendingen! We zijn op zoek naar de beste erotische verhalen om naar te luisteren en vier Nederlandse en vier Vlaamse illustratoren die een beeld willen maken bij de beste verhalen van de erotische schrijfwedstrijd. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Auto Draft 5

Verpopping

Wanneer een rups zich in de sombere wintermaanden in haar keukenraam nestelt, koestert de hoofdpersoon in dit verhaal van Esther De Soomer voor het eerst weer gevoelens van liefde en tederheid. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer