De eenvoud waarmee zijn uitgelijnde bakkenbaarden naadloos overgingen in zijn baardje, ontroerde me." /> De eenvoud waarmee zijn uitgelijnde bakkenbaarden naadloos overgingen in zijn baardje, ontroerde me." />
Asset 14

Kapper

Soms valt het geluk je in de schoot. Soms pakt de lotgod je bij beide schouders, drukt je zachtjes tegen zijn borst, kust je en zegt: “Neem jij maar even een momentje voor jezelf.” De vader van een vriend van me had ooit met zware rugklachten over straat gelopen, waardoor hij vijftig gulden op de grond zag liggen. Misschien was ik door deze anekdote naar buiten gedreven, op zoek naar mijn eigen meevaller. Ik kon het gebruiken.

Maar mijn zorgen herhaalden zich in het ritme van mijn voetstappen, zonder dat ik tot nieuwe inzichten kwam. Ik liep vast; iemand zou me met vlakke hand op mijn achterhoofd moeten slaan.

De enige andere persoon op straat was een blonde jongen, gekleed in een hip spijkerjasje. Mijn blik werd onmiddellijk getrokken door zijn opvallend goed verzorgde kapsel. Zijn glanzende haar steeg naar de hemel omhoog, maar was onverwachts opzij geslagen door vakkundig kam- en waxwerk. Het leek alsof er een hovenier aan het werk was geweest op zijn slapen, zo precies waren zijn oren vrijgemaakt met halve cirkelvormen, met zoveel tederheid waren de zijkanten van zijn schedel ontdaan van de perfecte hoeveelheid schedelzijkanthaar. De eenvoud waarmee zijn uitgelijnde bakkenbaarden naadloos overgingen in zijn baardje, ontroerde me.

Op mijn eigen hoofd bevond zich de zwarte tegenpool van het engelenhaar dat op me af kwam lopen, een wanorde waarbinnen elk haartje leek te schreeuwen om individueel bestaansrecht. Ik was kappersbezoek steeds meer gaan zien als een geldverspillend circus van ijdelheid rond een puur noodzakelijke handeling, oppervlakkige afleiding voor mensen die bang zijn voor hun eigen gedachten. Het liefst had ik mijn hoofdhaar eens in de twee weken met een zwaard afgesneden, als een Middeleeuwse ridder. Maar ik had geen zwaard en ik was geen ridder, dus liet ik het zo nu en dan kortwieken door een vriendin.

De jongen keek me vriendelijk aan. Ik wendde vlug mijn blik af om geen verkeerd signaal te geven. Om niet te hoeven stamelen: “Ik val niet op jou, maar mag ik je kapsel mee naar de film nemen? Mag ik het nummer van je haar? IK WIL ER HAARBABY’S MEE MAKEN EN EEN HAARGEZINNETJE STICHTEN." Maar het was al te laat. Hij stopte. “Mag ik iets vragen?” Ik knikte. “Ik werk hier in de buurt in een kapsalon. We zoeken een proefmodel. Heb je interesse?”

Even later lag ik met mijn hoofd in een wasbak. Ik heb dit deel van het kappersbezoek altijd moeilijk gevonden. Het kneden van je hoofdhuid is veel te intiem voor de eerste fase van de kapper-klant relatie. Bovendien voelt deze positie, met je nek in de porseleinen geul en het warme water in je gezicht, alsof iemand je tegelijk gaat waterboarden en onthoofden.

Maar Kevin, zoals de jongen bleek te heten, deed zijn best om me op mijn gemak te stellen. Hij had me net voorgesteld aan de enige andere aanwezige: Bart, zijn baas. Aan de hand van hun uiterlijk had je de werkverhoudingen andersom ingeschat. Kevin droeg het ingenieuze kapsel, was lang en had een volwassen, rustige uitstraling, en bleek pas net aan de kappersschool afgestudeerd te zijn. Bart had simpel, kortgeknipt haar, was mager en klein, en danste onrustig door de zaak. Met zijn Brabantse accent en stoere houding leek hij eerder op een opgefokte PSV-supporter.


Beeld: Anna Berkhof

Ik werd neergezet in een zachte leren stoel en kreeg de zwarte doek om me heen geknoopt, waardoor het voelde alsof mijn hoofd tentoongesteld werd. Bart en Kevin kwamen aan beide kanten op oorhoogte staan en staarden naar de spiegel. “Ok Kev, je hebt een uur,” zei Bart, “Dat gaat nu in.” En weg was hij, op weg naar zijn eigen klant. “Goed,” zei Kevin verlegen, “hoe wil je het hebben?” Opeens stond Bart weer achter me, alsof hij uit de lucht was verschenen. “Nee, nee, nee Kev, zo doen we dat niet! Wie heeft de schaar in de hand? Jij. Je moet ideeën hebben. Dus je zegt tegen deze klant: ‘Ik zie dat je je haar nu in een kuif draagt. Als we dat gevoel behouden, maar combineren met een zijscheiding, dan zie je er weer fris uit.’ Snap je? Dan maak je het verschil.” Kevin en ik knikten aandachtig. “De klant komt terug als hij 100% tevreden is,” ging Bart verder. “Je vriendelijkheid is 30%, hoe goed je knipt is 40%, en 20% draait om die ideeën.” Hij aarzelde even. “Klopt dat? Nou ja, het is ook geen wiskunde. Het is haar.” En hij schoot weer weg.

Als kleine jongen werd ik geknipt bij Fred Vogel, de duurste kapper in het dorp. Mijn moeder bracht me daar uit schuldgevoel, omdat ze me als peuter zelf had proberen te knippen en toen per ongeluk een stukje van mijn oorlel had verwijderd.

Ik vond het altijd heel fijn bij Fred, die een ringetje in zijn oor droeg en zei dat ik “toch zo’n lekker koppie” had. Hij liet het werk meestal over aan Barbara, een vrouw met een weelderige bos rode krullen, die heel lekker rook en soms zacht haar borsten tegen mijn schouder duwde als ze een plukje aan de overkant over het hoofd had gezien. Intussen keuvelde ze over haar vriend, haar vader, en mannen in het algemeen. Ik knikte en bood advies, ook al was ik zeven. Thuis keek ik altijd graag in de grote spiegel bij de eettafel als ik een verhaal vertelde, tot grote ergernis van mijn ouders, die dan zeiden: “Oké Julius Caesar, hou nou je mond maar even en eet je groente op.” Bij Fred Vogel kon ik ongestraft een uur lang kletsend naar mezelf kijken. Bij Fred Vogel zorgden ze voor me. Maar in de loop der jaren kreeg ik steeds meer meningen en principes, en vergat ik dat gevoel.

Kevin sprak niet, hij was verzonken in concentratie. Er werden in rap tempo scharen, kammen en scheermesjes naar mijn haar gebracht. “En… klaar!” Bart kwam aanrennen. Samen bekeken ze mijn hoofd aandachtig. “Niet slecht hoor Kev, niet slecht,” mompelde Bart, terwijl hij met een hand als een grijphaak mijn hoofd verschillende kanten op draaide. “Maar! Kijk, zie je dat hij twee kruinen heeft? Heb ik een trucje voor.” Hij pakte de kleinste tondeuse ter wereld. “Let op,” zei hij en zette zijn rechterhand pontificaal op mijn schedel. “Ik gebruik deze hand als steun, voor secuurheid. En dan,” hij bewoog de steunhand en de tondeuse in een vloeiende, golvende beweging vooruit, “krijg je die lastige plukjes te pakken.” Het was een wonder, ik zag er direct veel beter uit.

Bart besteedde nog een kwartier aan allerlei details, terwijl Kevin en ik ademloos toekeken. Uiteindelijk trok hij met een groots gebaar zijn kam en schaar weg. In de spiegel zagen we een meesterwerk. Bart had geen woord met mij gewisseld, me niet eens aangekeken, maar ik liet me graag als een ijssculptuur behandelen door dit grote talent.

Mijn ex-vriendin zei ooit: “Als ik me slecht voel, neem ik een nieuw kapsel of koop ik kleren. Dan kun je een beetje opnieuw beginnen.” Het leek mij het motto van een walgelijk soort materialisme. Maar toen ik de kapperszaak uit liep, merkte ik tot mijn eigen verbazing dat ik niet alleen een tevreden klant was. Ik was een gelukkig mens.

Het zou niet lang meer duren voordat mijn nieuwe kapsel en ik de wereld zouden gaan veroveren.

 

Mail

Stephan M. Horvath

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Een ode aan de pornofilm 2

Een ode aan de pornofilm: Het Porn Film Festival Amsterdam

Porno is meer dan wat Pornhub en andere grote platforms ons voorschotelen. Het Porn Film Festival Amsterdam laat deze donderdag tot en met zondag zien, dat porno kwetsbaarder, artistieker en vrijer is dan velen verwachten. Emma Zuiderveen spreekt met organisatoren Erik ter Veld en Franka Bauwens. Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

:Oproep: Hard//hoofd Biechtlijn

Oproep: bel de Hard//hoofd Biechtlijn

Op zoek naar een luisterend oor? Bel de Hard//hoofd Biechtlijn op 06 16 85 74 57 en word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier om de collectieve audiobiecht te beluisteren. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine! 1

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Welk verlangen kenmerkt jouw leven en waar snak jij naar? Stuur voor 16 februari 2025 je pitch in en voed ons met jouw ideeën over (beeld)verhalen, essays, poëzie en kunstkritiek voor het magazine ‘Honger’. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Illustreer jij de volgende cover van het Hard//hoofd Magazine?

Voor ‘Honger’, het najaarsnummer van 2025 van Hard//hoofd, zijn we op zoek naar illustrator die de cover van ons magazine wil maken. Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer