Zouden wij, laptop- en internetverslaafden, niet stilaan stiekem terugverlangen naar het good old televisietijdperk?" /> Zouden wij, laptop- en internetverslaafden, niet stilaan stiekem terugverlangen naar het good old televisietijdperk?" />
Asset 14

Junk

Vier-keer-Mees

Foto's: Privécollectie Ava Mees List

Ik ben zo iemand zonder televisie geworden. Ik kan niet meepraten over So You Think You Can Dance en ik weet niet wie er bij Matthijs aan tafel zat gisteravond. Het zit zo. Iedereen jubelde zo over het leven zonder, dat ik dacht: goh ja, goeie, als ik nou dat ding laat afsluiten dan kom ik ook nog eens aan wat nuttigs toe. Voor die tijd kwam het namelijk nogal eens voor dat ik tot in de kleine uurtjes van de nacht AT5 herhalingen zat te kijken, of ontwikkelde ik wat ongezonde verslavingen aan onzinnige programma’s op SBS6.
Maar nu het zover is moet ik zeggen dat ik niet lekker vroeg in bed stap met de nieuwste Kafka. Ik spendeer gewoon de resterende tijd op deze klotecomputer. Alsof het een verlengstuk van mijn lijf is geworden sleep ik hem door het hele huis mee, van de tafel naar de bank naar de slaapkamer en zelfs, ik geef het gewoon toe, naar het toilet. Zodat ik al plassend nog mijn Facebook kan checken, of door kan gaan met gedownloade Mad Men afleveringen kijken. En als ik niet op het internet dezelfde vijf sites aan het bekijken ben dan wordt er wel muziek vanaf dit ding geluisterd, of moet er op gewerkt worden.

De Facebookverslaving is een wijdverspreid fenomeen waar men zich over het algemeen lichtelijk voor schaamt. Vrijwel iedereen voelt zich licht voyeuristisch, maar toch is de drang om andermans foto’s, updates en relatiestatus te bekijken sterker dan wij. En dat dan zo ongeveer dertig keer op een dag. Wat zeg ik, dertig keer per uur. Ik denk dat ik tijdens het schrijven van dit stuk toch wel flink wat keren het tikken heb onderbroken om te kijken of er al iemand zijn virtuele duim had opgestoken over mijn nieuwe foto. De tijden zijn veranderd. Wanneer ik nu een goede foto van mezelf tegenkom, is mijn eerste gedachte niet: “Inlijsten, ophangen!” maar: “Yes, een goeie profielfoto!” Hoe is het mogelijk. En als ik niet in spanning wacht tot iemand anders een geniale foto van me tagt dan maak ik wel een foto met Photobooth. Met als gevolg dat ik dus 400 foto’s van mezelf heb waarop ik zwoel in de camera kijk.

Maar niet alles aan Facebook is gluurderige onzinnigheid. Sowieso kan men zichzelf profileren zoals hij of zij wilt. Alles wat men online zet wil men kenbaar maken, en zo ben je dus niet echt aan het spioneren. Bovendien is het echt een goede manier om spelenderwijs in contact te blijven met een groot aantal mensen. Zo weet ik wat mijn vrienden over de hele wereld uitspoken, en wanneer ik een veredelde kennis tegen kom kan ik saaie gesprekken van ‘wat doe jij nu’ vermijden en direct vragen hoe de zelfgebakken appeltaart nu eigenlijk smaakte of waarom diegene weer als ‘single’ door het leven gaat. Het is alsof je een online triviabestand hebt staan, met instant feiten over deze en gene.

Deze week had ik hooggeëerd bezoek uit Canada, mijn goeie makker Kyle. Ik had hem al een tijd niet gezien en we waren dolblij met ons weerzien. We konden eindelijk bijkletsen, samen de stad onveilig maken en wat al niet meer. Gisteravond zaten we samen in de woonkamer. Ik achter mijn computer, hij achter de zijne. “Wat ben je aan het doen,” vroeg ik hem. Hij was aan het chatten. Ik ook. Ik stond stil bij de belachelijke situatie. Daar zaten we dan, stilzwijgend in elkaars aanwezigheid met anderen te communiceren door middel van slordig geschreven zinnen zonder hoofdletters of interpunctie. En het is niet de eerste keer dat het me overkomt. Vaak genoeg zit ik onder het mom van werk achter een laptop in een café (zoals nu, trouwens) een half gesprek te voeren met mijn gezelschap. Vreselijk ongezellig, als je er over nadenkt. Want je zit niet lekker knus met zijn allen achter de computer, tenzij er weer een flauw YouTube filmpje is dat iedereen móet zien.
Nee, dan liever een televisie. Dat was pas ouderwets vermaak, waar je gewoon vierkante ogen van kreeg en kon zeiken over de kapotte afstandsbediening. Ik ga toch maar weer eens met UPC bellen.

Mail

Ava Mees List

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer