Asset 14

Juist nu kan het straatbeeld anders

Juist nu kan het straatbeeld anders 3

 

In veertig tramhaltes verspreid over Den Haag zal in plaats van de gebruikelijke reclameposters een kunstproject te zien zijn van collectief Topp & Dubio. 'Het zou goed zijn om de openbare ruimte permanent te gebruiken voor boodschappen waar iedereen door geholpen wordt, en niet alleen de grote bedrijven.'

De aankondigingsposters van feestjes, concerten en tentoonstellingen bladderen van de elektriciteitshuisjes. Culturele instellingen zijn dicht en nu er geen of weinig aanstormende events zijn die verkondigd kunnen worden, vervaagt het culturele leven langzaam uit het straatbeeld. De reclameborden zijn nu voornamelijk gevuld met de ondertussen bekende corona-slogans: “De was gaat gewoon door”, “Oorlog. Natuurramp. Pandemie” en “It’s time to dress up again”. In Den Haag is dat sinds vorige week anders. In veertig tramhaltes verspreid over de stad zal in plaats van de gebruikelijke advertenties een project te zien zijn van het kunstenaarscollectief Topp & Dubio.

Toen de coronacrisis ervoor zorgde dat de straten van Den Haag leeg bleven en veel mensen niet goed wisten wat ze met de situatie aan moesten, herkenden kunstenaars Frits Dijcks en Sander de Haas hierin een persoonlijke crisis uit 2016. Het kunstenaarsduo maakte een periode door waarin de inspiratie om werk te maken uitbleef. Toen deze persoonlijke crisis aanhield, gingen zij gedwongen op zoek naar een nieuwe houding ten opzichte van zichzelf, hun werk en het collectief. Tijdens dit proces maakte het duo gedurende een jaar zelfportretten in lege straten van Den Haag, op elke foto een andere houding aannemend.

Juist nu kan het straatbeeld anders 6

Dat de foto’s nu levensgroot in de tramhaltes hangen, werd mede mogelijk gemaakt door Stroom, een belangrijke culturele instelling in Den Haag. Zij nodigen kunstenaars en creatievelingen uit om “juist nu” hun talenten in te zetten en zichtbaar te maken wat er speelt in onze samenleving. Topp & Dubio belichten met hun project de ontbrekende hectiek in de stad. Er zijn minder activiteiten, zowel op straat als in ons persoonlijke leven, waardoor we meer oog hebben voor onze omgeving, elkaar en onszelf.

'De leegte en het gebrek aan ruis voegt een kwaliteit toe die normaal gesproken wordt onderdrukt door onze eigen bezigheden’, aldus de kunstenaars tegen lokale krant De Posthoorn. En daar hebben ze een punt. De intelligente lockdown heeft onze leefomgeving verkleind, naar ons eigen huis met slechts een slechts een aantal contacten. De druk om constant te prikkels te verwerken, zowel op werkvlak als op sociaal gebied was veel lager. Hierdoor hadden veel mensen energie over om wat voor een ander te doen.

Nu de zorgen over het ten onder gaan van onze maatschappij langzaam beginnen af te nemen, kunnen en moeten we weer steeds meer doen. Het project van Topp & Dubio zal te zien zijn 'tot de advertentiemarkt hersteld is’. Met de heropening van de meeste winkels, restaurants en het hervatten van het openbaar vervoer sinds 1 juni, zal dat niet lang op zich laten wachten. Nog even en de warme initiatieven die ontstonden tijdens de coronacrisis vanuit een gevoel van samenhorigheid zullen weer plaats moeten maken voor de gebruikelijke op consumeren gerichte boodschappen.

Chanel pakte dit eind april slim aan met de Chanel Moederdag-campagne. Deze bestaat uit kinderlijk getekende N05 parfumpotjes, die naadloos aansluiten bij de zelf versierde T-shirts die mensen voor hun ramen hangen als bedankje voor de zorg of de straattekeningen die kinderen maken voor de geïsoleerde verzorgingstehuizen. De esthetiek ontstaan tijdens de coronacrisis, wordt genadeloos ingezet door de multinationals om weer back on track te komen.

Juist nu kan het straatbeeld anders 4

In een onlangs verschenen aflevering van VPRO's Tegenlicht werd het woord gegeven aan 'rebellen tegen reclame’. Een van deze rebellen was Éric Piolle, die de burgemeestersverkiezingen voor de Franse stad Grenoble won met de belofte alle reclame uit de straten van de stad te verbannen. Hij zegt hierover: “We zijn blij dat we de moed hebben gehad om dit te doen en onconventioneel te denken: advertising is geen natuurlijke verschijning. Het is iets dat ons leven binnenkomt en overal binnendringt. En we kunnen het ook weer veranderen.”

De coronacrisis maakte dit des te duidelijker. Veel dingen waarvan we dachten 'Dat is nou eenmaal zo’, bleken wel degelijk te kunnen veranderen. Wellicht is het uitbannen van alle reclame een stap te ver, maar waarom zouden we niet vaker projecten zoals dat van Topp & Dubio op voor reclame gereserveerde plekken laten zien? Het zou een goed idee zijn om deze openbare ruimte permanent te gebruiken voor boodschappen waar iedereen door geholpen wordt, en niet alleen de portemonnee van grote bedrijven.

Foto's: Topp & Dubio 

Mail

Sophie van Lawick van Pabst doet sinds begin 2018 onderzoek naar wat er achter de schermen in musea gebeurt. Dit onderzoek maakt deel uit van het afronden van haar opleiding Lifestyle Transformation Design aan de Willem de Kooning Academie.

Topp & Dubio

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

Reinout Bongers schreef een nabeschouwing van de Zomergasten-aflevering met Pierre Bokma als gast of, moeten we zeggen, hoofdrol? "Therapie heeft hij wel geprobeerd, maar dat leverde hem - naar eigen zeggen - vooral een lege bankrekening op." Lees meer

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Toen zijn stiefmoeder Pieta stierf, voelde het voor Jelle Havermans alsof hij werd bevrijd van een van zijn grootste onderdrukkers. Voor ons Sorry-magazine schreef hij dit essay waarin hij jaren later toegeeft dat de vrouw die hem en zijn zusje het leven zuur maakte, ook slachtoffer was van haar eigen tijdsgeest en omgeving. Lees meer

:Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

In dit persoonlijke essay ontrafelt Laura Korvinus de draden die haar met haar oma verbinden. Langs welke verhalen of assen kan verbondenheid tussen verschillende generaties ontstaan en worden vastgehouden? Deel 1. 
 Onderweg naar mijn grootouders glipt een herinnering mijn gedachten binnen. Op een oude video ben ik aan het spelen aan de rand van... Lees meer

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Aucke Paulusma ging op studiobezoek bij kunstschilder Koen van den Broek. In de hoop inspiratie op te doen voor zijn eigen kunstenaarscarrière, bespreken ze de kunst. Lees meer

:Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje? 7

Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje?

Waarom blijft prachtige kunst soms onbekend? Janke Boskma kreeg kippenvel van Sōsaku hanga en dook in de Japanse kunstgeschiedenis. Lees meer

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ettie reageert voor een laatste keer op een brief van Jochum, door te schrijven over verdriet, kwetsbaarheid, woede en het belang van actief luisteren. Lees meer

:'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

Juul Kruse bekijkt de Zomergasten-aflevering van Sana Valiulina, waarin zij bovenal probeert hoop te houden en overeind te blijven tegen de achtergrond van immer grimmig Rusland. Lees meer

Een excuus in een klein restaurant

Een excuus in een klein restaurant

Ettie schreef een brief aan Jochum, die hem ontroerde. Hij besloot een brief terug te sturen over excuses, ouders en wat het betekent om zowel een cis-man én queer te zijn. Lees meer

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Vorige week schreef Jochum een brief aan Ettie over zijn ervaring met queer-zijn, biseksualiteit en identiteit tijdens zijn jeugd. In deze brief reageert Ettie met haar eigen ervaring en vraagt ze zich af of iedereen queer zou kunnen zijn. Lees meer

De schipperende kameleon: zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

De schipperende kameleon: Zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

Eric van der Burg was op bezoek bij Zomergasten. Marthe van Bronkhorst geeft in dit artikel haar scherpe analyse op de aflevering. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - Brief 2

Wie wil nou een slachtoffer zijn?

Jochum ontving een brief van Ettie over zijn nooit-verstuurde brief aan zijn jeugdliefde. Ettie vindt dat Jochum de vrijheid van de queeridenteit niet goed beschrijft. Hij besluit Ettie een brief terug te sturen en op haar kritiek in te gaan. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - brief 1

Het privilege van lesbisch-zijn

Een nooit verstuurde brief die door Jochum Veenstra op Hard//Hoofd gepubliceerd werd, begon een eigen leven te krijgen in het hoofd van Ettie, die niet zo goed wist wat ze ervan moest vinden en er toen maar over besloot te schrijven. Het resultaat is een niet-verstuurde brief die ze toch besloot op te sturen. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al veertien jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 januari aan als kunstverzamelaar en ontvang in januari je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar