Asset 14

Je hebt motten en vlammen

Motten en vlammen

‘Ik merk dat ik je toch heel erg aan het pleasen ben,’ zegt de ander in de telefoon. De ander is een ex-schoolgenoot en collegaschrijver en het pleasen waren weken van verwarring, affectie, stiltes en al te veel van elkaars stukjes gelezen hebben. ‘Met jou zijn roept van alles bij me op, ik moet ineens een hoop dingen met mezelf uitzoeken.’ Of hij dat kan toelichten?
‘Ik vergelijk je met mijn ex. Ik merk dat ik er onzeker van word. Het zou in deze tijd juist alleen maar leuk moeten zijn. En dat is het niet.’
Ik zwijg. Ik ben gewend dat dingen niet alleen maar leuk zijn. Vlinders? Die heb ik nooit gehad, ‘motten’ komt nog het dichtst in de buurt. Dates stonden altijd synoniem voor ongemak, twijfel, soms hoge pieken, veel te hoge pieken, en geen vleugels.
Je hebt twee soorten mensen met pijn: motten en vlammen. Je hebt mensen die voorzichtig fladderen bij nacht, alles en iedereen ontwijken en dan vol in het vuur vliegen. En je hebt de zelfdestructieve woekerbranden. De vlammen hebben nooit door hoeveel collateral damage ze veroorzaken, het kan ze ook niet schelen. Vuur is per definitie het middelpunt van een planetenstelsel. Dat trekt motten weer aan als hemellichamen.
‘Ik voel wel ietsje meer dan vriendschap voor je, denk ik. Maar het is gewoon niet leuk,’ hoor ik hem zeggen. Ik sta naast een rij populieren in the middle of nowhere. Ik ben op een schrijfweek. In een moment van zwakte, nadat ik slecht nieuws ontving over een vriendin, heb ik hem gebeld met ‘Hoe gaat het?’
‘Met mij gaat het goed nu, lekker rustig. Goed kunnen nadenken. Kijk, ik vind je heel erg mooi. Eh, en ook aardig. Maar ik heb nog veel te veel uit te zoeken. Alles liep vorige week anders dan ik plande, ik was helemaal niet blij met mezelf. Ken je dat? Was er trouwens een reden dat je belde?’
‘Nee,’ zeg ik, ik stamel iets over een vriendin, en wat wij nou precies zijn. ‘Laat maar.’
Motten en vlammen dus. Neem Titanic: Rose is een vlam, Jack een mot. Rose had ook pijn: de liefde van haar leven was arm, haar schip zonk. Dat ze haar verloofde bedroog, en dit hele verhaal vertelde aan een kleinkind van een andere man, ach ja. Classic vlam: eigen pijn eerst. We weten allemaal wie wie van het vlot duwde. Andere voorbeelden: Teigetje (Winnie de Pooh): een vlam. Eeyore: een mot. Ye West: vlam. Avicii: mot.
‘En ja, ik weet dat ik hier zelf mee ben begonnen, maar goed. We zijn elkaar toch niets verschuldigd of wel?’
‘Ik begrijp het,’ zeg ik. Ik lieg. Ik hoor mezelf voorstellen om nog eens een biertje te drinken. Nog een keer mezelf verschroeien, mijn collega Freud zou dit doodsdrift noemen. Op de datum dat we elkaar toch al zouden zien, heeft hij inmiddels een andere afspraak. Waarom doe ik dit?
Ik heb er ook veel te veel van gemaakt in mijn hoofd, oordeelt vriendin M. snoeihard. Ik kon dit toch zien aankomen? Een groot vuur, daar ga je toch niet met open vleugels invliegen, kom op zeg? Er zijn toch genoeg andere, gevoelige fladderaars die goed voor me zouden zorgen? Waarom zoek ik er daar niet eentje van uit?
Het helpt niet tegen de brandwonden. Of tegen brandgeur, die verslavend is . Schrijven lukt niet meer. Eten lukt niet meer. Denken lukt niet meer. Doelloos tegen een lamp botsen, dat lukt. Ik staar wat. Ik drink wat. Ik google wijze raad. ‘Wat moet je doen als’ typ ik. ‘REN!’ staat er in de eerste zoeksuggestie. Sommige momenten sta ik op het punt om een bericht te sturen. Ik spreek mezelf streng toe: 'Je gaat niet al je principes en het hele feminisme onderuit halen. Je bent Simone de Beauvoir niet.' (Sartre: vlam. Simone: mot.)
In de tuin zie ik vlinderpaartjes dartelen. Ik denk aan de laatste woorden van het telefoongesprek.
‘Kan ik verder nog wat voor je doen?’ vroeg de Andere Schrijver na de mentale afranseling.
Het lijkt me heerlijk om een vlam te zijn. Om met een blik navelwaarts alles om je heen tweedegraads te kunnen verbranden.
‘Als je mijn roman voor me zou willen afschrijven,’ zeg ik, ‘zou dat echt geweldig zijn.’ Ook dat gebeurt niet, wel heb ik nu een column. De weken daarop houd ik mezelf buiten het bereik van open vuur, om af te kicken.

 

drie minuten hersendood

 

drie minuten hersendood, jij en ik

en ergens liep een kat in de war van die verstrengeling van geuren

het was lang genoeg om zuurstoftekort zaad in kunstgras te doen planten

ons kampioen te dromen en de zeilen al gemarreld en mijn oog al door je kast gebladerd,

ik zou alles verslinden

had niemand in de achterhoede

dat was het verschil

leve het verschil

 

en een lichaam ligt te zinderen, het wordt een speelveld

elke aanraking kan essentieel zijn, kies wat je wilt redden,

nu mijn kippenvel een wave is,

jij een sliding op mijn leven,

en met ogen open alles scheef is

het gras zich heeft gekanteld en de lucht stil op haar zij ligt,

mensen mijn blikveld in schuifelen als kreeften, ik was vergeten

dat je bekers nooit graveren moet voordat je ze gewonnen hebt

dat was een les

dank voor deze les

 

twee keer thuis twee keer uit

een keer zweven tussen transfervrije stiltes

de zeedijk en schemersecondes, een keer op de foto

een keer chocola, een keer een debuut,

blijf altijd de grote belofte

dat is een tip

dank voor deze tip

twee keer drie slapeloze nachten

twee keer dagen wachten

en ergens in dit alles mijn aanvoerdersband kwijtgeraakt

twee keer levenstekens, wachten, nog steeds wachten

niet in één keer, niet te gretig

leef je?

 

daarna floot je af

en ik lag op de grasmat

hersendood

Mail

Marthe van Bronkhorst (zij/haar) is schrijver, theatermaker en psycholoog en studeerde aan de VU Amsterdam en Harvard Medical School. Ze schreef voor onder meer Theater Ins Blau, Sonnevanck, Over het IJ festival, Kluger Hans, Meander, De Revisor en werkt aan een roman over duikers bij uitgeverij De Geus.

Hanneke Rozemuller (1998) is een illustrator die zich bezighoudt met de mysteries van het leven: psychologie, religie, liefde, nostalgie, filosofie. Absurdisme, disconnectie en het terugvinden van jezelf zijn grote interesses. Hier en daar gewapend met een randje humor om volledig opstijgen en wegzweven te voorkomen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer