Een gesprek met 's lands enige Rutger Castricum-imitator." /> Een gesprek met 's lands enige Rutger Castricum-imitator." />
Asset 14

Wim Zijl

Kasper interviewde de enige Rutger Castricum-imitator van Nederland, Wim Zijl. Het leverde een frappant gesprek op, met een bijzondere man. "Keiharde training. Elke dag weer. Uren kijken, banden terugspoelen en opnieuw zien. Elk detail opnemen in de vezels van je lichaam. En geloof blijven houden, dat is het belangrijkste. Nooit bang zijn."

Wanneer ik op de deurbel druk raast mijn hart door mijn keel. Ben ik bang voor Wim Zijl? Zeer zeker niet, maar het is de eerste keer dat ik iemand ga interviewen. Het is niet Wim zelf die open doet, maar zijn vrouw Lieuwke. Zij is anders dan ik mij had voorgesteld. Frêler, pinniger, haast bibliothecaresse-achtig. Maar het is vast juist doordat zij niet het type gezelligheidsdier is, dat zij haar Wim met beide benen op de grond weet te houden. Wanneer hun schurftige rottweiler Pico voor mijn voeten neerploft en Lieuwke mij een schaal kaakjes voorhoudt weet ik dat het helemaal goed zal gaan komen met dit gesprek. Wim’s bulderlach vult het rijtjeshuis te Brummen.

Mensen omschrijven jou als een hele gewone man.
"Ben ik ook. Ik hou van gezelligheid, van mensen. Van dieren ook, ik heb een hond. Maar er zit ook een einzelgänger in mij. En een clown. En een doener. Ik ben al met al niet voor één gat te vangen. En dat terwijl ik toch mijn leven lang in de bouw heb gewerkt. Het entertainmentgebeuren kwam er gewoon bij kijken. Optredens in het weekend, volle bak. Lieuwke was toen ook mijn manager, dat zet je relatie wel op scherp hoor. En toen kreeg ik die rug. Lig je vervolgens op de bank een WAO’tje te trekken. Stond er meteen een Pool klaar om mij te vervangen. Ja, die zijn natuurlijk ook niet op hun achterhoofd gevallen. Maar ik moest door, dus heb ik gewoon van mijn hobby mijn roeping gemaakt. ‘De bühne op, jongen’, zei ik tegen mezelf. Zagen ze me aankomen hoor, in de buurthuizen en biertenten des lands. Ja, ze hebben het geweten."

Wist je altijd dat er een imitatietalent in jou verborgen ging?
"Kijk, ik ben dus begonnen als Elvis-imitator, maar die markt is nogal overbevolkt. Op zich wist ik best een aardige Elvis uit mijn hoed te toveren, maar het punt is dat je je echt moet onderscheiden in dat wereldje. Anders verzuip je. En echt een Elvis waar je niet omheen kan, die heb ik nooit in huis gehad. Ben bovendien zelf nooit een enorme liefhebber geweest van de beste man, dus daar ga je al. Dat ruiken de mensen. Was zelf altijd meer van Lee Towers. Maar die is nauwelijks te doen hoor, wordt al heel gauw een karikatuur. Terwijl Leendert juist zoveel lagen kent. Die moet je recht willen doen."

Je bent ook een tijdje Carlo Boszhard-imitator geweest.
"Ah, jij hebt de bio gelezen. Het lastige van Carlo is dat je in één keer door ook weer al zijn imitaties mee moet nemen in jouw imitatie van hem. En de figuren die hij doet, die moet je stelselmatig op tv voorbij zappen. Anders sluipen de originelen er zo doorheen en heb je mijn imitaties in plaats van mijn imitatie van zijn imitaties. En de mensen prikken daar zo doorheen, die zijn ook niet gek hoor."

Hoe kwam je toen bij Rutger Castricum terecht?
"Dat was op een nacht die ik nooit meer zal vergeten. Ik zat er helemaal doorheen, ik zat potvast en deed geen oog meer dicht. Dus zat ik ’s nachts in mijn onderbroekie tv te kijken. Komt die Rutger voorbij. Ik wist niet wat me overkwam. Alsof ze hem gestuurd hadden, haha. En hij begint achter een of andere politicus, weet ik veel, aan te sjokken. Zo, met die microfoon van hem. Dat was ongehoord in die tijd hoor. Ik krijg nog koude rillingen als ik erover denk."

Wim Zijl, voor zijn huis in Brummen. "Ik krijg nog koude rillingen als ik er aan denk."

Wist je toen al meteen dat je hem na zou gaan doen?
"Welnee zeg, dat kwam pas later. Maar hij gaf me wel vanaf dat eerste moment, hoe zal ik dat zeggen, de energie om door te gaan. Hij is een bijter, dat inspireert mij. Het was weken later, toen hoorde ik hem dat ene woord zeggen. ‘Neger’, zei die, en ik krijg gewoon weer overal kippenvel. Ik bedoel, hij zei het alsof hij ‘appel’ zei, zo ongedwongen. Heel anders dan die Dweezie, die presentator, die zegt ‘neger’ met zo’n stout lachje erbij. Rutger niet, die heeft dat niet nodig. Hij toont een zekere kwetsbaarheid. En ik wist meteen, die gast deugt."

Heb je hem ooit ontmoet?
"Nee, gek hè. Terwijl hij van mijn bestaan echt wel moet weten. Maar misschien is hij bang zichzelf tegen te komen."

Zou je hem even willen doen?

Ik slik, ben bang dat ik te veel heb gevraagd. Maar nadat het gesnurk van Pico even het enige geluid in de kamer is geweest staat Wim op en begint zijn act. Het is niet te geloven wat er zich voor mijn ogen afspeelt. Ondanks de opvallende uiterlijke verschillen ís Wim Zijl voor vijf volle minuten Rutger Castricum. Dan ploft hij terug in zijn luie stoel.

Wim... hoe... doe... jij... dit?
"Keiharde training. Elke dag weer. Uren kijken, banden terugspoelen en opnieuw zien. Elk detail opnemen in de vezels van je lichaam. En geloof blijven houden, dat is het belangrijkste. Nooit bang zijn. En genieten van het machtsgevoel, want alleen als hem kan ik zo zijn. Als mezelf ben ik maar een softie."

Op wat voor plekken doe jij dit?
"Ik word vooral gevraagd op politieke congressen en mediatrainingen. Mogen ze op mij oefenen. Ben ik gauw mee gestopt. Want ik dacht, hier kan ik nu wel lekker geld mee verdienen, maar als ze dankzij mij met de echte Rutger leren omgaan, kan die jongen zijn werk niet meer uitoefenen en heb ik mezelf in de staart gebeten. Dus nu doe ik gewoon braderieën. Mensen daar vinden het heerlijk om te doen alsof ze bekend zijn, mag ik achter ze aan gaan zitten. Vragen wanneer ze het voor het laatst gedaan hebben en ze dan bevelen bier voor mij te halen. Vinden ze heerlijk."

Ik hoorde dat je deze zomer naar Ibiza gaat?
"Precies, samen met Lieuwke. Wij zijn er nooit geweest, maar laten ons rondleiden door Rutgers boekje. En iedereen op het eiland kent Rutger hè, dus dat wordt ook weer een feest van herkenning."

Wim staat op om het toilet te bezoeken. Ik vraag aan Lieuwke wat zij vindt van de talenten van haar man.

"Soms ben ik bang dat hij erin blijft steken. Dat Wim verdwenen is en ik met Rutger verder moet leven. Maar ja, Wim is een method actor hè. Toch kan het vervelend zijn. Wim is een hele zachtaardige man moet je weten, zeker in bed. Maar als hij dan te lang achter elkaar Rutger heeft moeten spelen is het voor hem heel lastig dat masker af te schudden. Als hij dan bovenop me ligt spuugt hij wel eens in mijn gezicht. En als hij klaargekomen is moet hij dan heel hard huilen. Ik herken Wim daar absoluut niet in terug."

Wanneer Wim terugkomt van het toilet wil hij mij zijn ‘studeerruimte’ laten zien. De muren zijn volledig gevuld met foto’s van Rutger Castricum. Knipselmappen en VHS-banden rijken tot het plafond. Aan een rek hangt een arsenaal aan roze microfoons. "Dit is waar de magie ontstaat," zegt Wim Zijl.

Even later sta ik op de bus te wachten. Het was een enerverend gesprek met een unieke man. Opeens voel ik een klopje op mijn schouder. Het is een roze microfoon. "Heb je nog een goede beurt gehad, schoft?" vraagt Rutger Castricum met een brede glimlach. Ik moet een aantal keren met mijn ogen knipperen en dan pas bedenk ik mij dat ik er in ben getuind. Het is natuurlijk gewoon Wim Zijl.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer 1

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Essay en Opinie

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Essay en Opinie!

Hard//hoofd zoekt vanaf 1 november een enthousiaste en assertieve kritische denker (x/v/m) die de redactie wil komen versterken als Chef Essay en Opinie! Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Stuur je pitch in voor ‘Sorry’, het vierde Hard//hoofd Magazine! 1

Stuur je pitch in voor ‘Sorry’, het vierde Hard//hoofd Magazine!

We zijn weer op zoek naar nieuwe inzendingen van literaire virtuozen, opiniërende vedetten en visuele vagebonden. Stuur uiterlijk zondag 8 oktober een pitch naar magazine@hardhoofd.com onder vermelding van ‘Magazine 4: Sorry’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Bibi Dumon Tak in Zomergasten

Bibi Dumon Tak was in veel opzichten een perfecte Zomergast

De vierde Zomergast van 2023 nam vanaf het eerste fragment de regie, maar schrijver Bibi Dumon Tak verloor haar kijker (en presentator) geen moment uit het oog. Marte Hoogenboom zag in haar de ideale Zomergast, die er niet op uit was briljant of eloquent over te komen. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Khadija Arib in Zomergasten

Kat-en-muisspel tussen Arib en Maassen in Zomergasten

Net als andere zomers bespreken we ook dit jaar de grootmoedige, strijdbare en soms stroeve gesprekken die in Zomergasten worden gevoerd. Marthe van Bronkhorst over het gesprek tussen zomergast Khadija Arib en Theo Maassen: Arib de machtige, tevreden kat, Maassen een nieuwsgierig muisje. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we voortaan twee keer per jaar verschijnen en daardoor nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer