Asset 14

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

Het is de laatste werkdag voor de voorjaarsvakantie: in het onderwijs is dat een moment waarop collega’s op hun tandvlees lopen en zich vastklampen aan de week vrijheid die aan hun voeten ligt. Na een borrel zitten collega J. en ik eindelijk in de trein: we moeten een stukje dezelfde kant op. Ik vloekte binnensmonds toen ik hem tegen het lijf liep in de coupé. ’s Ochtends kan ik nog de ‘ik ga in de stiltecoupé zitten want ik moet nog wat werk doen’-kaart spelen, maar nu, om 19.00 uur na twee bier, ga ik daar niet mee wegkomen.
We zitten tegenover elkaar als ik vraag naar zijn vakantieplannen: hij gaat een paar dagen naar Luxemburg met zijn partner. We kletsen wat over huisjes en streken en benzineprijzen (‘Luxemburg schijnt dus echt heel mooi te zijn!’), als hij me vraagt: ‘En waar gaan jullie naartoe?’

Het zal misschien de vermoeidheid geweest zijn, het obligate praatje uit beleefdheid, de donkerblauwe contouren van huizen en bomen langs het spoor die me iets lijken te vertellen, maar ik weet even niet wat te zeggen. Ik kan doen alsof ik niet gehoord heb dat zijn zin in de tweede persoon meervoud formuleerde, en ik denk aan het beeld dat hij van me heeft. Een collega, een gelijke, die natuurlijk een huis heeft met een huishouden en een auto en discussies met haar partner over wie wanneer kookt, en een kat en een boekenkast en administratie en een keukenmachine, iemand met mottenballen in haar kast en spaargeld voor als de wasmachine kapotgaat.

Ik haper een beetje en antwoord: ‘Nou, eh, ja, ík ga ergens naartoe ja.’ Ik zie zijn frons.

Ik babbel snel over zijn aanname heen om mezelf en hem op ons gemak te stellen

Ik vind het oprecht niet erg dat ik geen partner heb, behalve op sommige momenten, namelijk als ik ziek ben, als ik in mijn eentje thuiskom van vakantie of als ik weer eten over heb omdat alle vegaburgers per twee verpakt zitten en dat gewoon te veel is om op te eten voor een vrouw alleen. Tegelijkertijd vind ik het soms vermoeiend dat ik anderen een verhaal moet vertellen over mijn leven, een verhaal dat anders is dan de nog altijd verrassend aanwezige verwachting dat je op je dertigste een huis en een partner en een auto hebt en een eerste kind op komst, of dat op z’n minst nastreeft. Een verhaal dat dominant geworden is, en enigszins met de tijd mee is gegroeid want dat je als vrouw aan het werk bent is in dat scenario sociaal redelijk geaccepteerd, maar daar is dan ook (bijna) alles mee gezegd.

‘Oh sorry, ik dacht dat je dat zei, dat je met je vriend ging, sorry,’ pruttelt mijn collega die een sympathieke maar onhandig heteronormatieve poging doet iets recht te zetten, en ik babbel snel over zijn aanname heen om mezelf en hem op ons gemak te stellen. Ik vertel hem dat ik naar Frankrijk ga en daar aan mijn boek ga werken, dat ik omringd zal zijn door twee vrienden die ook die kant op komen en die ik fantastisch vind. Ondanks dat ik hem niet vertel dat ik drie keer moet slikken als ik thuiskom en mijn diepvries vol ligt met vegaburgers, weet ik dat hij de volgende keer aan een relatief onbekende collega zal vragen waar die naartoe gaat op vakantie in de tweede persoon enkelvoud.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Eline Veldhuisen (1999) is illustrator. Inspiratie voor haar werk haalt ze uit haar directe omgeving, variërend van haar eigen gedachtes tot de verhalen van andere mensen. Met zo min mogelijk middelen brengt ze deze verhalen op een heldere manier in beeld.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
  • Nina LaugerAdjunct-hoofdredacteur
het laatste
Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

De dingen die we onszelf vertellen

De dingen die we onszelf vertellen

Aisha Mansaray vraagt zich af waarom mensen elkaars misstappen zo uitvergroten. Zeggen onze ergernissen misschien juist meer over onze eigen gebreken dan die van een ander? Lees meer

Ilustratie van een zwarte vrouw die in een waterplas met haar hand cirkels creëert

Zwarte prinsessen bestaan wél

Onlangs werd Aisha herinnerd aan een gevoel uit haar jeugd toen ze twee tentoonstellingen in de Kunsthal bezocht. Achteraf wilde ze haar vroegere zelf troosten: "Trek je er niets van aan, want zwarte prinsessen bestaan wél." Lees meer

Automatische concepten 55

Mijn vader en ik, mijlenver uiteen

Hoe blijf je strijdvaardig als misstanden generatie na generatie niet worden opgelost? Marthe van Bronkhorst reflecteert op de relatie met haar vader en hoe ze verschillend met onrecht omgaan. Lees meer

een persoon die naar hun eigen vervormde gezicht staart in de weerspiegeling van een telefoon

AI-angst

Wanneer Aisha in het bibliotheekcafé ineens met een human robot hybrid wordt geconfronteerd die rechtstreeks uit the Uncanny Valley schijnt te komen, lijkt het toppunt van haar industrialisatieverwarring bereikt. Lees meer

Baas in eigen brein

Baas in eigen brein

Marthe van Bronkhorst loopt in haar werk als psycholoog tegen een dilemma aan - is medicatie wel echt altijd de oplossing voor psychische problemen? Lees meer

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Eva slaapt de laatste tijd slecht. De nachtelijke hersenspinsels die ze compulsief noteert 'rieken een beetje naar waanzin'. Lees meer

Verliefde klimaatvluchtelingen

Verliefde klimaatvluchtelingen

Het is midden november en 17 graden. Twee geliefden kuieren het strand af en aanschouwen de vreemde schoonheid van het industriële landschap. Waar zullen ze gaan wonen als het water komt? Lees meer

Welkom in het circus van de dood

Het circus met één wild dier

Marthe van Bronkhorst verbaast zich tijdens een circusact die verkeerd afloopt over hoe laconiek het publiek reageert: "We hadden met zijn allen bij de galg kunnen staan, een standrechtelijke executie, een heksenverbranding – de popcorn was rondgegaan." Lees meer

Onthouden dat ik het even moet vergeten 1

Onthouden dat ik het even moet vergeten

Heeft iedereen zo'n fabelachtig goed geheugen voor schijnbaar onbenullige details, of ligt het aan Eva? Lees meer

Vriendschapsverdriet

Vriendschapsverdriet

Marthe van Bronkhorst worstelt met de abrupte beëindiging van een vriendschap. Lees meer

Automatische concepten 86

De lelijke waarheid van het wachten

Wachten is niet Eva's sterkste kant, zeker wanneer er hartstocht in het spel is. Lees meer

22 dingen om te onthouden uit 2022

22 dingen om te onthouden uit 2022

Marthe van Bronkhorst combineert plaktivisten, het WK en boze boeren in haar muzikale terugblik op 2022. Lees meer

Automatische concepten 84

Het probleem van degenen met een baarmoeder

Eva denkt terug aan alle keren dat haar bedpartners ervan uitgingen dat zij wel maatregelen zou treffen ter voorkoming van een zwangerschap. Lees meer

Automatische concepten 83

Je bent onironisch goed

Een muzikaal jaaroverzicht drukt Marthe van Bronkhorst met haar neus op het feit dat ze een onironische wansmaakhebber is. Lees meer

Mensen uit een ander leven

Mensen uit een ander leven

Tijdens een schrijfretraite op het Noord-Franse platteland ontmoet Eva van den Boogaard twee mensen met wie het meteen klikt. Maar zo snel het contact was gelegd, zo snel is het weer verbroken bij het afscheid. Of ziet ze ze nog terug? Lees meer

Column Marthe

De liefde tegen het systeem

Kan de liefde alle verschillen tussen mensen overwinnen? Marthe van Bronkhorst betwijfelt het na een vurig debat tijdens een date. Lees meer

Monddood

Schrijven is eigenlijk monddood maken

Je kan altijd over de rug van de ander schrijven, toch? Marthe van Bronkhorst raakt hierover in discussie op een literaire avond die steeds absurdistischer wordt. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel