Asset 14

Iets willen willen

Iets willen willen

De buik van mijn zus is zo rond dat die de onderkant van het autostuur raakt. We zijn wat gaan lunchen, speelden een bordspelletje, zoals we dat een paar keer per jaar met zijn tweeën doen. Eerder deden we dat vaker. Toen zij moeder werd, de pandemie begon en ik naar een andere stad verhuisde, werden onze afspraken moeilijker te plannen.

We rijden op een stoplicht af, mijn zus zet haar knipperlicht aan naar links en sorteert voor. ‘Hoeveel kinderen wil jij eigenlijk?’ Ze stelt me de vraag niet helemaal uit het niets: tijdens de lunch hadden we het over de doorkomende melktanden van haar dochter, mijn nichtjes indrukwekkende woordenschat op het gebied van dinosaurussen, over het nieuwe familielid dat in haar buik groeit.

Het stoplicht springt op oranje, daarna op rood. We staan stil als eerste auto achter de stopstreep. De afgelopen week las ik fanatiek de essaybundel Selfish, Shallow and Self-absorbed (2015), vol bespiegelingen van schrijvers die voor een leven zonder kinderen kozen. Het boek was me aangeraden door een vriendin, die weet dat ik me al langer afvraag of het ouderschap voor mij is weggelegd. Laat staan het moederschap, want hoewel we dat natuurlijk het liefst anders zouden zien, komen die twee begrippen nog steeds niet op hetzelfde neer.

Ik ben mijn hele leven al geïndoctrineerd door het andere, dominante verhaal: als vrouw wil je moeder worden

Een van de schrijvers geeft alle theorieën over de biologische klok er flink van langs. Een andere maakt zich dusdanig zorgen over diens mentale gezondheid dat zorgdragen voor een kind geen optie lijkt. Sommigen hebben een jeugd gehad die zo demotiverend was dat ze niet zouden weten wat er mooi of fijn aan een gezinsleven zou kunnen zijn. Terwijl ik het lees onderstreep ik wat ik herken, en op een zeker moment merk ik op dat ik misschien wel meer onderstreep dan ik zou willen. Wil ik straks geen kinderen? Komt dat dan doordat ik dit boek lees? Raak ik geïndoctrineerd door al deze verhalen?

Terwijl ik het me afvraag realiseer ik me dat ik mijn hele leven al geïndoctrineerd ben door het andere, dominante verhaal: als vrouw wil je moeder worden. En als je de dertig passeert, wordt dat verlangen alleen maar groter.

‘Vind ik een moeilijke vraag,’ zeg ik.

Het stoplicht springt weer op groen, de auto trekt op en we worden zachtjes achterover in onze stoelen gedrukt, iets meer ruimte tussen het stuur en de buik, iets meer lucht voor de baby, stel ik me voor.

‘Maar vind je het ook niet leuk om daarover na te denken?’

Ik kijk naar buiten. Om antwoord te kunnen geven op die vragen, zou ik wel kinderen willen willen, al was het maar om een duidelijk verhaal te hebben. Maar tussen iets willen willen en een oprechte wens ligt een weidse grijze vlakte, een brij waarin ik niks kan onderscheiden en die me de stuipen op het lijf jaagt.

We nemen de bocht naar links, en voor ik een waarachtig antwoord weet te formuleren op haar vragen, legt mijn zus plots haar rechterhand op haar buik.

‘Wil je hem voelen? Hier!’

Ik wurm snel mijn arm onder de gordel uit. Zodra ik mijn hand op haar buik leg is het getrappel weg.

‘Jammer, net te laat,’ zegt ze. We draaien de snelweg op, voegen in, een lange strook asfalt strekt zich voor ons uit.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Bjorn Gort is een illustrator uit Oosterhout die altijd op zoek is naar nieuwe perspectieven. Hij speelt met de vormen van de werkelijkheid en gebruikt zijn lijnenspel om zijn blik op de realiteit weer te geven.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer