Asset 14

I < 3 Amsterdam

Julie doet maandelijks verslag van haar zoektocht naar de liefde. Daarbij spaart ze niemand, ook zichzelf niet.

Het gps-systeem op mijn smartphone vertelde me dat het vanuit centraal station een half uurtje fietsen was naar mijn nieuwe logeeradres, ergens aan de Eastonstraat in Osdorp.* Ik was nog maar drie minuten onderweg en werd al aangereden door een meisje van ongeveer mijn leeftijd. Ze had zwarte krullen en zag er gelukkiger uit dan ik. Het accident had iets vreemd, ik sloeg midden op een kruispunt plots in paniek door het snelle verkeer en kwam tot totale stilstand. Zij begon gelukkig op tijd te remmen (een vaardigheid die ik nog mis in het leven), waardoor de aanrijding toch iets zacht kreeg. Ik excuseerde me uitvoerig, maar zij zei: ‘Och ja, kan gebeuren.'

En dat is volkomen waar. Er kan zoveel gebeuren. Er kan gebeuren dat je op weg bent naar Osdorp, er kan gebeuren dat je nog denkt aan een afscheidsbrief die je net bij je ex-geliefde achterliet, en dat je dan denkt aan zijn reservesleutel die nu terug op de houten tafel ligt. Ja, ja het leven zit vol gebeurtenissen. Ik vroeg me af hoe ze zou reageren als ik haar naar aanleiding van deze aanrijding zou vragen om vriendinnen te worden. Gewoon om enkele persoonlijke gebeurtenissen des leven te overlopen. Dan zou ik haar kunnen vragen of ze dat gevoel ook heeft, dat je echt alles zou willen geven om thuis in bed te blijven liggen in plaats van hier te staan onder de lentezon op de Rozengracht.

Illustratie: Anouk Vercouter

Ik was in Amsterdam voor mijn werk. Wie iets in het theater wil betekenen moet op tijd en stond een paar weken in Amsterdam zijn. Helaas waren mijn middelen tijdens deze carrièretocht van beperkte aard. Op mijn vouwfiets was ik onderweg naar mijn zoveelste logeeradres, dolend door een onbekende stad, waar ik niemand echt ken. Gelukkig werd ik vergezeld door mijn vaste reiscompagnons: mijn laptop-tas (over mijn schouder), een paar plastic zakken volgepropt met kleren (verdeeld over het stuur), een rugzak (over mijn andere schouder, om het gewicht wat te verdelen) en een smartphone (in mijn linkerhand, om het GPS-systeem te volgen). Ik was niet echt overtuigd door deze constructie, maar wie voor zijn dromen wil gaan, moet niet te veel stilstaan en doortrappen.

De Eastonstraat bleek geen straat te zijn, maar een flatgebouw op een domein waar geen satelliet-, of eender welk signaal ontvangen werd. Na een anderhalf uur tevergeefs zoeken naar mijn reisdoel kreeg de rit zo’n wanhopige dimensie dat ik wederom werd gedwongen tot totale stilstand. Heel mijn lijf kreunde onder het gewicht dat ik al een veel te lange tijd met me mee droeg. ‘Gaan en blijven gaan!' hoor ik iedereen schreeuwen. Alleen jammer dat ik niet meer kan bewegen.

Bij deze stilstand verloor ik de totale controle over mijn emoties. Ik voelde me gedesoriënteerd en had pijn in mijn nek. Toch wel jammer dat mijn coördinatie totaal niet is ingesteld op mijn ambities. Ik gooide al de tassen van mijn fiets, ging in het gras liggen en keek door mijn tranen heen naar een onverschillige voorbijganger, die op zijn beurt weer de zoveelste gebeurtenis in zijn leven overschouwde: een huilend meisje in het gras. ‘Och ja, kan gebeuren’, moest hij gedacht hebben.

Twee uur later kwam ik op mijn logeeradres aan en werd ik warm ontvangen door een vrouw die Pippa heette. Ze ging een paar dagen naar Parijs en ik mocht haar kamer onderhuren voor een schappelijke prijs. Ze woonde in een gigantisch flatgebouw. Ik hou niet van gigantische flatgebouwen. Het heeft iets mistroostig, al die proberende mensen opgepropt in een blok in Osdorp. Hokjes vol eenzaamheid. Maar ik vond Pippa lief en vroeg me af of ik met haar wel de gebeurtenissen des leven zou kunnen overlopen. Ik besloot te zwijgen. Mensen verkiezen stabiele huurders. Mensen verkiezen stabiele mensen.

Pippa legde de reservesleutel op de houten tafel en gaf de richtlijnen voor het appartement. Haar uitleg werd verstoord door luid geschreeuw dat boven ons klonk. ‘Kanker, kanker, kankerhoer!’ hoorde ik iemand brullen. ‘Wat gebeurt hier boven ons?’ vroeg ik haar ongerust. Pippa antwoordde glimlachend dat de bovenbuurman aan Gilles de la Tourette leed. ‘Och, ja kan gebeuren’, zei ik quasi ontspannend met een verkrampt glimlachje.

En nu lig ik hier in een veel te groot bed, in een veel te groot flatgebouw, in een veel te grote stad. Ik voel me als een klein meisje dat verplicht op scoutkamp zit, alleen op haar veldbedje, verlangend naar een slaapliedje dat me vertelt dat het nu eenmaal zo gaat, dat de dingen zo lopen, dat het allemaal kan gebeuren. Helaas hoor ik hier een ander slaapliedje, overtuigd en zeer ingeleefd gebracht door mijn tijdelijke bovenbuurman. Op de achtergrond klinkt zijn gezang: Wat een klote, klote, klote wereld.

*Osdorp is een bestemming bij Amsterdam waar ik liever niet dieper op wens in te gaan. (Als ik deze buurt beschrijf, is de kans op een zenuwinzinking te groot, met dank voor uw begrip)

Mail

Julie Cafmeyer

Anouk Vercouter maakt tekeningen vanuit haar Wunderkammer/atelier in Gent (BE). Waar kunst en schoonheid zich doorheen de kunstgeschiedenis hebben losgekoppeld, zoekt Anouk de verhouding op tussen schoonheid en gruwel.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Lief kutland // Lancering 1

Kijk de lancering van 'Lief kutland' terug

Tijdens de lancering van het vijfde Hard//hoofd magazine, 'Lief kutland', plozen we dit neokoloniale stipje op de aardbol uit. Bekijk de registratie. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Voorland

Voorland

Hoe ga je om met de grote kans dat je, net als vele vrouwen in je familie, jongdementie zal krijgen? Yanaika Zomer bereidt zich voor in de vorm van een gedicht. Lees meer

:Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Hoe kan Nederland de schade herstellen van het koloniale verleden? Wanneer zijn excuses oprecht en zinvol? Waarom wordt niet alle roofkunst teruggegeven? In musea en cafés in Kaapstad mijmert Jorne Vriens over deze vragen en ziet hij zich geconfronteerd met zijn eigen geprivilegieerde positie. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Doorlaatbaar 1

Doorlaatbaar

Een jonge vrouw is mantelzorger voor haar moeder. Dit verhaal van Siska van Daele beschrijft de grens tussen hun binnen- en buitenwereld: binnen lijkt de tijd stil te staan, terwijl buiten alles doorraast. Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lieselot 2

Winnaar Stoute Stift 2024

Ruben Topia won met zijn illustratie de Stoute Stift 2024, de illustratiewedstrijd die deBuren organiseert. Topia maakte een illustratie bij een erotische verhaal van Prins de Vos. Lees hier het juryrapport! Lees meer

Lieselot 1

bloedbanen

‘Jij bént geen lijf, je hébt er een,’ stelt de therapeut in het buurthuis. Kan de ik-persoon geholpen worden? Met ‘bloedbanen’ won Sandro van der Leeuw de juryprijs van Het Rode Oor 2024, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Lieselot

Lieselot

Twee vrouwen in een verzorgingstehuis hebben een afspraakje - maar zal de ander wel komen? Met ‘Lieselot’ won Sanne Otten Het Rode Oor 2024, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Ondergang / Opkomst

Ondergang / Opkomst

Wat als Pangea opnieuw ontstaat en de wereld weer één land wordt? In haar beeldende gedichten fantaseert Sanne Lolkema over nieuwe en oude werelden, systemen en cirkels. Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer