Asset 14

Hoop

een persoon duwt een rotsblok een berg op terwijl die ingehaald wordt door iemand op een fiets

Rolstoelen en sigaretten, is er meer te beleven in een revalidatiecentrum? In de columnreeks “De Revalidanten” neemt Tiare van Paridon ons mee in haar angsten en ontdekkingen als revalidant. Ze beschrijft vijf weken lang haar groeiende gewaarwording van een weigerachtig lichaam en wat het betekent om buiten de veilige muren van het centrum een fysieke beperking te hebben. Deze week deel IV: over Sisyphus als raadgever.

Johnnies hoofd rust in zijn nek. Kringetjes rook stijgen op uit zijn mond en breken in de lucht. We zitten op de stoep voor Reade. Hij in zijn rolstoel, ik op de trapleuning van de entree. De zon schijnt zoals geen andere dag deze zomer.
“Ik ben hier alleen maar omdat het van me meissie moet,” zegt Johnnie en hij leunt achterover in zijn stoel.
“Oh,” zeg ik. “Niet voor jezelf?”
Hij slaakt een diepe zucht. “Als het klopt wat ze zeggen, dat onze spieren niet sterker kunnen worden, wat heeft het dan voor zin om te sporten?”
“Ken je de mythe van Sisyphus?” vraag ik aan Johnnie.
Hij kijkt me geschrokken aan. “Ik ken geen mythe.”
“Sisyphus duwde voor eeuwig een rotsblok de berg op, terwijl hij wist dat de steen weer naar beneden zou rollen.”
“Waarom in godsnaam?” Zijn wenkbrauwen nemen een boze houding aan.
“Hij had die taak gekregen van bovenaf. Als een soort straf.”
“Is de ziekte onze straf?” vraagt Johnnie.
“Zo zou je het kunnen zien, ja. Maar ik geloof niet dat Sisyphus het zelf als een straf zag. Hij had namelijk besloten niet meer bezig te zijn met resultaat. Hij omarmde het moment, en de absurditeit van alles.”
“Carpe diem,” mompelt Johnnie terwijl hij nog een sigaret opsteekt.

We zwijgen een tijdje en kijken naar het langsrazende verkeer, veel mensen op e-bikes: koeriers, oude mensen, luie mensen, mensen met teveel geld, mensen die altijd haast hebben, mensen die ook iets aan hun lichaam hebben. De meesten e-bikers rijden door rood omdat ze veel te hard gaan om af te kunnen remmen. Een jonge meid op een racefiets remt wel af en de e-biker achter haar botst net niet tegen haar op. Als ik met mijn e-bike langs zo’n meid rijd, voel ik me een enorme sukkel. Fantasie helpt wel: ik doe alsof ik een koerier ben, alleen ontbreekt de bijhorende outfit. Ik probeer er oud uit te zien, maar dat ben ik nog lang niet. Haast heb ik ook niet. En een lui rijk mens? Dan ben ik liever iemand met een fysieke beperking.

Iedereen heeft altijd een rotsblok omhoog te duwen. Als het ene ligt, valt er wel weer een ander.

“Misschien gaat het verhaal ook wel over hoop,” begin ik opnieuw. “Je moet hoop houden ondanks dat je denkt te weten hoe de toekomst er uit ziet. Hoop houden dat op een dag die steen niet naar beneden rolt. Dat je op een dag weer voor je vrouw…”
“Ze wil graag kunnen drinken en dat ik haar dan veilig naar huis toe rijd,” vult Johnnie verder aan.
Ik knik.
“Het verhaal is ook een soort metafoor voor het leven. Iedereen heeft altijd een rotsblok omhoog te duwen. Als het ene ligt, valt er wel weer een ander,” zeg ik.
We staren naar alles wat haastig voorbij komt op de Overtoom.
“Voel jij je ook zo’n sukkel op je e-bike?” zegt Johnnie ineens.
“Een enorme sukkel. Maar ik sta tenminste nooit te wachten voor groen.”

Mail

Tiare van Paridon (1996) is filosoof en literatuurwetenschapper. Ze houdt van wandelen in de regen, geeft trainingen en workshops in de socratische gesprekstechniek en is begonnen met het schrijven aan haar eerste roman. 

Iris van de Winkel

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Geld lenen

Geld lenen

‘Het spijt me,’ zeg ik. ‘Voor dit alles.’ Ik gebaar om me heen. ‘Voor Nederland.’ In deze column van Anne Schepers ontmoeten twee vrouwen, die uitkijken naar hun avond in een wijnbar, een man die een treinkaartje naar Ter Apel bij elkaar probeert te sprokkelen. Lees meer

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

'Als je je psycholoog écht een brevet van onkunde wil geven, moet je haar uitnodigen voor je euthanasiefeest.' Lees meer

Ik ook op jou

Ik ook op jou

Op een avond zegt iemand tegen Eva dat hij verliefd op haar is. Terwijl hij wacht op een antwoord, denkt Eva na over wat verliefd zijn eigenlijk is. Lees meer

Herhaalrecept

Herhaalrecept

Op een ochtend wordt Aisha Mansaray wakker in een parelmoeren bubbel. Ze onderzoekt hoe ze met haar depressie op de randen van de realiteit kan leven, zonder de grip erop te verliezen. ‘Mijn aandoening was een zuigend ding geweest dat zich om mij heen had gewikkeld, lelijk, en meer levend dan ik.’ Lees meer

Geen geld maakt ook niet gelukkig

Geen geld maakt ook niet gelukkig

Marthe van Bronkhorst maakt de balans op tussen S en M, die beide alles kwijt zijn: de een is ingebed in het zorgsysteem, de ander moet niks hebben van de verzorgingsstaat. Lees meer

‘Stel je voor dat het gewoon wérkt’

‘Stel je voor dat het gewoon wérkt’

Grootgebracht met het idee dat 'natuurlijke' oplossingen de voorkeur hebben boven synthetische medicatie stond Eva niet te springen om angstremmers te gaan gebruiken. Maar wat als het nou gewoon werkt? Lees meer

Column: Keihard chillen 2

Keihard chillen

Eva zet haar vraagtekens bij het fenomeen chillen. 'Eerlijk gezegd denk ik dat een wereld als deze, waarin fascisme oprukt, waarin genocide nog steeds bestaat, waarin het onrecht en de pijn en het verdriet van mijn schermen afspat, weinig reden geeft tot chillen.' Lees meer

We zijn tenminste allemaal nog mensen

We zijn tenminste allemaal nog mensen

In een overvolle trein ontwaart Aisha de eerste tekenen van het nieuwe verhaal waar ze - of iedereen? - naar op zoek is. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Meld je aan als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang ons papieren magazine twee keer per jaar in de bus. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer