Asset 14

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden stond ik naast mijn collega aan een bar terwijl ze een alcoholvrij biertje bestelde. Ik had twee bier achter de kiezen en vroeg haar jolig waarom ze niet ook een gewoon biertje dronk. Ze mompelde iets over oprispend maagzuur. Ik voelde haar ongemak.

Anderhalf jaar later stopte ik zelf met drinken. Al een paar weken had ik geen zin meer in drank, en ik dronk dan ook alleen als ik dacht dat het gepast was of uit gewoonte. Dat was heel regelmatig, maar het smaakte me niet. Het concept van de drank spreekt me nog altijd aan: een beloning, een moment van ontspanning, iets loslaten. Maar als ik het inschonk en opdronk, was de wereld nog steeds even verwarrend en ingewikkeld als daarvoor, alleen had ik er dan een beetje een suf hoofd en eventueel een emotioneel ingewikkelde brakke katerdag bij. Ik realiseerde me dat het glas wijn waar ik op dit moment zin in heb, niet bestaat. Want dat glas wijn geeft me de verlichting die ik zoek, de zachte roes die mijn leven zorgelozer maakt en alles makkelijker doet lijken. Precies op het moment dat ik daar de meeste behoefte aan had, kon ik het nergens meer vinden, en dat was misschien maar goed ook.

Ik dacht dat ze met haar 0,0 een stuk van de belofte uit de avond haalde.

Toen ik twee jaar geleden na de borrel licht aangeschoten in de trein naar huis zat, dacht ik aan mijn collega en vroeg ik me af of ik iets verkeerds had gezegd en waarom ik me zo nodig moest profileren als iemand die lekker gewoon een pilsje met haar wilde drinken. Ik probeerde te achterhalen wat mijn beweegreden was om mijn collega te vragen naar haar alcoholvrije drankje. Wat zat er achter mijn eigen nieuwsgierigheid? Waarschijnlijk wilde ik voelen dat we samen een beetje aangeschoten waren, dat we konden bonden, dat de borrel uit de hand zou kunnen lopen. Ik dacht dat ze met haar 0,0 een stuk van de belofte uit de avond haalde. Een belofte die niet afhankelijk zou moeten zijn van drank, en ik weet inmiddels dat ze dat in feite ook niet is. Want ondanks dat ik broodnuchter blijf, voel ik me op sommige feesten door het donker of de muziek of een losse sfeer soms bijna een beetje dronken, inclusief slechtere coördinatie en loslippigheid. Misschien een vorm van conditionering, of gedrag van mensen die losgaan waarop ik meelift, maar hoe dan ook exclusief de kater de volgende dag.

Ik wil niet moraliseren en heb niks tegen drank.

Het enige nadeel van niet drinken, is dat er wonderbaarlijk veel mensen zijn die verwachten dat ik er verantwoording over afleg. Toen iemand me in de eerste weken een glas wijn aanbood, zei ik dat ik gestopt was met drinken. De voor de hand liggende reactie bleek een vraag te zijn die ik niet wilde beantwoorden, namelijk: waarom? Vervolgens maakte ik ervan ‘ik drink niet’, wat mensen kennelijk doet denken dat ik er heel bewust voor gekozen heb (terwijl het in mijn geval meer gebeurde) en inmiddels is mijn reactie zo simpel als: nee, bedankt.

Ik wil niet moraliseren en heb niks tegen drank. Anderen willen net als ik twee jaar geleden zelfs graag samen met mij drinken, want het is zo gezellig. Maar hoeveel ik er ook over uit blijf leggen, die fles wijn waar ik zin in heb staat momenteel bij niemand in de kast. Als ik hem weer ergens kan kopen, weet ik de winkel te vinden.

Mail

Eva van den Boogaard is literatuurwetenschapper, docent en onderwijsinnovator bij St. Joost School of Art & Design en eindredacteur bij Hard//hoofd. Haar verborgen talent is slapen en haar minder verborgen talent twijfelen. Ze rent graag langs de Vecht, zingt met karaoke het liefst George Michael en droomt van een Heilige Birmaan als huisdier.

Twinkel Achterberg (1997) is freelance illustrator en woont in Utrecht. Ze maakt speelse illustraties waarin kleuren overlappen en texturen stralen. Inspiratie haalt ze uit kleine bijzonderheden in de wereld om ons heen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer