De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Deze keer: koop je koffie elders.
Ook in de komkommertijd gebeuren belangwekkende zaken, maar voor die zaken dreigt hetzelfde lot als dat van de boom die omviel toen er niemand bij was. Mensen moeten er verslag van doen en anderen moeten naar dat verslag kijken, anders is het niet gebeurd. Iedereen had afgelopen vrijdag iets urgenters te doen dan het bijhouden van het wereldnieuws. De christenen hadden het druk met ziek zijn, de moslims met vasten, de atheïsten met het zitten op terrasjes. Ondertussen kwam de G20 tot een geweldig besluit, waar we in minder zonnige tijden gezamenlijk om hadden kunnen jubelen. Veertig landen, waaronder Nederland, reageerden instemmend op een actieplan van de OESO (een samenwerkingsverband van 34 landen, waarvan 30 rijk zijn) om belastingontduikende multinationals aan te pakken. Weg met fiscale sluiproutes, weg met brievenbusmaatschappijen in belastingparadijzen! Gerechtigheid!
Voorpaginanieuws was het niet. Was er een aantal maanden terug nog een levendige discussie over belastingparadijzen, nu volstonden de belangrijkste kranten met plichtmatige berichten van twee, hoogstens drie kolommen.
Ligt de gebrekkige aandacht voor dit besluit alleen aan de zomer of is het ook cynisme: er zal wel niets van komen, de invloed van overheden op grote bedrijven is miniem en oh ja, de OESO kan toch niets afdwingen? Het klopt dat het een moeizame strijd is, David tegen Goliath, maar de reuzen hebben een grote zwakke plek: hun imago. Door burgerprotesten tegen de belastingontduiking van Starbucks in Engeland eind vorig jaar zat de schrik er bij dat bedrijf al goed in. Vooralsnog sluist de koffieketen haar winsten nog steeds door naar Nederland, maar hoe lang kan ze daar nog mee wegkomen? Wanneer blijkt dat onze overheid ondanks het OESO-actieplan inderdaad maar weinig tegen zulke multinationals wil of kan beginnen, of als de multinationals uitwijken naar armere landen die niet in de OESO zitten, dan is het aan ons om van het terras te komen en te protesteren. In het geval van Starbucks stel ik een simpel beginoffensief voor: loop twee meter verder voor je koffie en post ‘Starsucks’ op Facebook.