Illustratie: Gemma Pauwels

Over het Stedelijk Museum, emoticons en geruzie tussen lelijke mannen." />

Illustratie: Gemma Pauwels

Over het Stedelijk Museum, emoticons en geruzie tussen lelijke mannen." />
Asset 14

Niet weer een museum

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Deze week vier commentaren van onze redacteuren, in woord en beeld.

Commentaar

Niet weer een museum

Het museum gaat weer open, schreeuwt het me van alle kanten toe. Kranten en tijdschriften staan vol met terugblikken, vooruitblikken en specials over het Nieuwe Stedelijk. Vooral de rubriek “welk kunstwerk heb je het meest gemist”, waarin bekende Nederlanders een vergeten kunstwerk uit de collectie kiezen, is razend populair. 
Van de zestien bekende mensen die in De Volkskrant werden gevraagd naar hun meest gemiste kunstwerk was er slechts 1 onder de 35 jaar. Logisch, want een flinke generatie mogelijke kunstliefhebbers weet überhaupt niet wat er te missen viel. Voor hen is de aanstaande opening geen gelukkige hereniging met een verloren zoon, maar een eerste kennismaking met het Stedelijk Museum. De laatste keer dat ik in het Stedelijk Museum was kan ik me niet meer herinneren. De laatste keer dat ik er technisch gezien had kunnen zijn was ik dertien.
Natuurlijk is het zonde dat zo’n grote groep jonge mensen nooit het Stedelijk heeft gekend. Of dat er geen rekening mee was gehouden dat de verbouwing iets langer zou gaan duren en er na het Post CS gebouw geen vervangende expositieruimte was. 
Maar ondertussen heb ik de afgelopen 8 jaar dat het gebouw gesloten was, een interessant museum leren kennen. Af en toe dook er ergens in de stad iets op zoals een lezing of een kunstwerk. Want terwijl het gebouw gesloten was, zwierf ergens nog steeds een Stedelijk. Hij woonde even antikraak in een oud postgebouw, had al zijn spullen in een opslag, kreeg een Facebookpagina en veel nieuwe vrienden. Nu heeft hij een nieuw huis om al zijn spullen te laten zien.  
Het museum gaat niet 'weer open'. Daarvoor is het te lang dicht geweest. De wereld wachtte niet, dus heeft het andere vormen moeten zoeken om te blijven bestaan. Er gaat wel een nieuw museum open. Het heet het Stedelijk Museum, en schijnt een heel goede en grote collectie moderne en hedendaagse kunst te hebben. 

Door Roos Euwe

Nieuws in Beeld

"Veerkracht"

Illustratie: Gemma Pauwels

Commentaar

Amateurtoneelstuk

Entertainmentnieuws domineert de kranten en nieuwsblogs al langere tijd, en Prinsjesdag bevestigt dit nog maar eens. Wat vooral beklijft is dat Diederik in slaap sukkelde (maar Markje hier wel begrip voor had), dat Marianne een legerjurk droeg met daaroverheen een mitrailleurband gevuld met worteltjes, dat de koningin een variant van een verentooi op haar hoofd had en Maxima, natuurlijk, de winnares was onder de hoedendraagsters: ze weet altijd precies welke kleur haar goed staat. Als je het zo achter elkaar leest lijkt het eerder een uit de hand gelopen amateurtoneelstuk dan de aftrap van het politieke jaar. Wat de koningin precies zei in haar rede, daar heeft verder niemand het over. Alleen dat de toon ‘somber’ was, net als voorgaande jaren.
Bij nrc.next wordt Prinsjesdag overschaduwt door de Gordon-gate, een schriftelijke ruzie tussen columnist Marcel van Roosmalen en, jawel, Gordon: een entertainmentkwestie pur sang waarvan je je afvraagt waarom de twee kemphanen dit niet uitvechten op nu.nl/achterklap. Of eigenlijk, waarom nrc.next ze dit podium biedt. Maar ook ik weet soms niet meer waar de grens ligt tussen rotzooi en journalistiek en vermaak me ondertussen al dagen kostelijk met de scherpe en cynische grappen van Van Roosmalen versus de niet minder grappige ‘recht uit het hart’ toon van Gordon himself. Een winnaar is er niet: beide mannen beledigen de ander met te gemakkelijke en oppervlakkige clichés. Van Roosmalen: "Gordon is een man in een bontjas, die met een Hummer door het gooi rijdt", waarop Gordon begint over het junkerige uiterlijk van "grachtengordel en zichzelfbenoemde intellectueel" Van Roosmalen. Tsja. Beide waar, of onwaar, of een cliché, maar wat doet het er eigenlijk toe?
De krant (off- en online) bepaalt wat belangrijk is, wat Nieuws is en blijkbaar is een ordinaire scheldpartij tussen twee lelijke mannen belangrijk. Net als de hoedjes van de dames op Prinsjesdag. Misschien kan de koningin daar volgend jaar, op hele sombere toon, eens wat van zeggen in haar troonrede.

Door Noor Spanjer

Commentaar

Taalkundige gemakzucht

De smiley bestaat deze week dertig jaar. Niet het gele lachende psychedelische rondje, maar de zogeheten 'emoticon'. Twee jaar voor mijn geboorte en vijftien jaar voordat internet gemeengoed werd, schreef professor Scott Fahlman van een universiteit in Pittsburgh een bericht naar een online elektronisch bulletin board met daarin het eerste gebruik van interpunctie als gezichtsuitdrukking: "I propose the following character sequence for joke markers: :-) Read it sideways."
En zo ontstond er een manier om te voorkomen dat men cynische grappen verkeerd las, en om met drie leestekens ons medeleven uiten. Taalkundige gemakzucht, zo’n emoticon, voor de inspiratieloze scribent, die hiermee de mogelijkheid krijgt om simpelweg een kutopmerking op te schrijven, die door de tactische plaatsing van een dubbele punt en een haak - soort van – aan valsheid inboet. Soort van.
Wat professor Fahlman niet voorzag, was de doos van Pandora die werd opengereten met zijn uitvinding van de smiley. Dertig jaar na dato is er inmiddels een keur aan mogelijkheden, en zijn de emoticons gekleurd, geanimeerd, en geïntegreerd. Toegegeven, er is een tijd geweest waarin ook ik graag een Hyves bericht stuurde aan vriendinnen met daarin een leger aan zachtjes heen en weer wiegende, stonede rastabananen. Hi-la-risch vonden we het. Maar het duurde niet lang voordat de lol er volledig af was. Inmiddels heb ik de smiley volledig uit mijn eigen schriftuur geschrapt. Sterker nog, ik ben zeer op mijn hoede voor mensen die veelvuldig gebruik maken van emoticons, omdat ze snel afbreuk doen aan de potentiële romantiek van het geschreven woord. Zeg nou zelf: “Schatje, ik wil je vanavond zien!” kan leuk zijn. Maar niet als het wordt gevolgd door dit:

Door Ava Mees List

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

:De aankondiging: De kunst van vertrekken (deel 1)

De kunst van vertrekken: de aankondiging

Voor kunstenaars is het essentieel om zichtbaar te zijn voor publiek. Maar wat gebeurt er als een kunstenaar zich terugtrekt of zelfs helemaal stopt met het maken van kunst? In deel 1 van de serie ‘De kunst van het vertrekken’ kijkt Lara den Hartog Jager naar de kunst waarmee sommige kunstenaars afscheid nemen uit de kunstwereld. Lees meer

Een gestolde eeuwigheid

Futiliteit op een gestolde eeuwigheid

De bergen laten Nick Sens al even niet meer met rust. Waar komt de drang vandaan ze, ondanks de mogelijke gevaren, te willen beklimmen? Lees meer

:Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag 1

Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag

24 juni was het Veteranendag, acht jaar geleden was het de oud-militairen voor het eerst verboden tijdens het veteranendefilé te lopen met de Morgenster, de vlag van de Papoea’s. Waarom gebeurde dat? Lees meer

 1

Alleen het gehele verhaal kan voor heling zorgen

Bijna 80 jaar na dato erkent de Nederlandse staat 17 augustus 1945 pas als officiële Indonesische onafhankelijkheidsdatum. Benjamin Caton vraagt zich af waarom sommige partijen deze ontwikkelingen tegenwerken en waar hun denkfouten zitten. 'Het is niet nodig is om de ene pijn te ontkennen om erkenning te krijgen voor de andere.' Lees meer

:De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt 1

De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt

Wat willen we vertellen, wat hebben we te vertellen en hoe willen we dat vertellen? Amber Netten, Marleen Doré en Zuma Knegjes vinden houvast in collectiviteit. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Factdroppen

Factdroppen

Is het herhalen van feiten een manier om grip te krijgen op een wereld die steeds onzekerder is? Max Beijneveld gaat op zoek naar een alternatief voor ongebreideld factdroppen. Lees meer

Een <em>mountain home</em> in een wereld waar de tijd verdwijnt

Een mountain home in een wereld waar de tijd verdwijnt

Na het luisteren van de podcast Dolly Parton’s America besluit Anna van der Kruis haar eigen fascinatie voor Dolly Parton te onderzoeken. Waarom slikt ze alles wat Dolly haar verkoopt? Hoe kan het dat Dolly zoveel verschillende mensen samenbrengt? Tijdens de zoektocht komt ze erachter dat haar verhouding tot Dolly Parton persoonlijker is dan ze... Lees meer

Porseleinen beeldje van Vrouwe Justitia: vrouw met een roze gedrapeerde jurk en een witte blinddoek rond haar ogen

Academische vrijheid m’n reet

Promovenda Harriët Bergman voelt niet de vrijheid om zich écht kritisch uit te laten over machthebbers. De oorverdovende stilte op rechts na het ontslag van universitair hoofddocent Susanne Täuber bewijst voor haar eens te meer: veel hoeders van het vrije woord geven alleen om de status quo. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer