Illustratie: Gemma Pauwels

Over het Stedelijk Museum, emoticons en geruzie tussen lelijke mannen." />

Illustratie: Gemma Pauwels

Over het Stedelijk Museum, emoticons en geruzie tussen lelijke mannen." />
Asset 14

Niet weer een museum

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Hard//talk is de seismograaf die de trillingen van de tand des tijds registreert. Wat heeft ons afgelopen week bezig gehouden? Wat bespraken we bij de koffieautomaat en waar lagen we wakker van? Deze week vier commentaren van onze redacteuren, in woord en beeld.

Commentaar

Niet weer een museum

Het museum gaat weer open, schreeuwt het me van alle kanten toe. Kranten en tijdschriften staan vol met terugblikken, vooruitblikken en specials over het Nieuwe Stedelijk. Vooral de rubriek “welk kunstwerk heb je het meest gemist”, waarin bekende Nederlanders een vergeten kunstwerk uit de collectie kiezen, is razend populair. 
Van de zestien bekende mensen die in De Volkskrant werden gevraagd naar hun meest gemiste kunstwerk was er slechts 1 onder de 35 jaar. Logisch, want een flinke generatie mogelijke kunstliefhebbers weet überhaupt niet wat er te missen viel. Voor hen is de aanstaande opening geen gelukkige hereniging met een verloren zoon, maar een eerste kennismaking met het Stedelijk Museum. De laatste keer dat ik in het Stedelijk Museum was kan ik me niet meer herinneren. De laatste keer dat ik er technisch gezien had kunnen zijn was ik dertien.
Natuurlijk is het zonde dat zo’n grote groep jonge mensen nooit het Stedelijk heeft gekend. Of dat er geen rekening mee was gehouden dat de verbouwing iets langer zou gaan duren en er na het Post CS gebouw geen vervangende expositieruimte was. 
Maar ondertussen heb ik de afgelopen 8 jaar dat het gebouw gesloten was, een interessant museum leren kennen. Af en toe dook er ergens in de stad iets op zoals een lezing of een kunstwerk. Want terwijl het gebouw gesloten was, zwierf ergens nog steeds een Stedelijk. Hij woonde even antikraak in een oud postgebouw, had al zijn spullen in een opslag, kreeg een Facebookpagina en veel nieuwe vrienden. Nu heeft hij een nieuw huis om al zijn spullen te laten zien.  
Het museum gaat niet 'weer open'. Daarvoor is het te lang dicht geweest. De wereld wachtte niet, dus heeft het andere vormen moeten zoeken om te blijven bestaan. Er gaat wel een nieuw museum open. Het heet het Stedelijk Museum, en schijnt een heel goede en grote collectie moderne en hedendaagse kunst te hebben. 

Door Roos Euwe

Nieuws in Beeld

"Veerkracht"

Illustratie: Gemma Pauwels

Commentaar

Amateurtoneelstuk

Entertainmentnieuws domineert de kranten en nieuwsblogs al langere tijd, en Prinsjesdag bevestigt dit nog maar eens. Wat vooral beklijft is dat Diederik in slaap sukkelde (maar Markje hier wel begrip voor had), dat Marianne een legerjurk droeg met daaroverheen een mitrailleurband gevuld met worteltjes, dat de koningin een variant van een verentooi op haar hoofd had en Maxima, natuurlijk, de winnares was onder de hoedendraagsters: ze weet altijd precies welke kleur haar goed staat. Als je het zo achter elkaar leest lijkt het eerder een uit de hand gelopen amateurtoneelstuk dan de aftrap van het politieke jaar. Wat de koningin precies zei in haar rede, daar heeft verder niemand het over. Alleen dat de toon ‘somber’ was, net als voorgaande jaren.
Bij nrc.next wordt Prinsjesdag overschaduwt door de Gordon-gate, een schriftelijke ruzie tussen columnist Marcel van Roosmalen en, jawel, Gordon: een entertainmentkwestie pur sang waarvan je je afvraagt waarom de twee kemphanen dit niet uitvechten op nu.nl/achterklap. Of eigenlijk, waarom nrc.next ze dit podium biedt. Maar ook ik weet soms niet meer waar de grens ligt tussen rotzooi en journalistiek en vermaak me ondertussen al dagen kostelijk met de scherpe en cynische grappen van Van Roosmalen versus de niet minder grappige ‘recht uit het hart’ toon van Gordon himself. Een winnaar is er niet: beide mannen beledigen de ander met te gemakkelijke en oppervlakkige clichés. Van Roosmalen: "Gordon is een man in een bontjas, die met een Hummer door het gooi rijdt", waarop Gordon begint over het junkerige uiterlijk van "grachtengordel en zichzelfbenoemde intellectueel" Van Roosmalen. Tsja. Beide waar, of onwaar, of een cliché, maar wat doet het er eigenlijk toe?
De krant (off- en online) bepaalt wat belangrijk is, wat Nieuws is en blijkbaar is een ordinaire scheldpartij tussen twee lelijke mannen belangrijk. Net als de hoedjes van de dames op Prinsjesdag. Misschien kan de koningin daar volgend jaar, op hele sombere toon, eens wat van zeggen in haar troonrede.

Door Noor Spanjer

Commentaar

Taalkundige gemakzucht

De smiley bestaat deze week dertig jaar. Niet het gele lachende psychedelische rondje, maar de zogeheten 'emoticon'. Twee jaar voor mijn geboorte en vijftien jaar voordat internet gemeengoed werd, schreef professor Scott Fahlman van een universiteit in Pittsburgh een bericht naar een online elektronisch bulletin board met daarin het eerste gebruik van interpunctie als gezichtsuitdrukking: "I propose the following character sequence for joke markers: :-) Read it sideways."
En zo ontstond er een manier om te voorkomen dat men cynische grappen verkeerd las, en om met drie leestekens ons medeleven uiten. Taalkundige gemakzucht, zo’n emoticon, voor de inspiratieloze scribent, die hiermee de mogelijkheid krijgt om simpelweg een kutopmerking op te schrijven, die door de tactische plaatsing van een dubbele punt en een haak - soort van – aan valsheid inboet. Soort van.
Wat professor Fahlman niet voorzag, was de doos van Pandora die werd opengereten met zijn uitvinding van de smiley. Dertig jaar na dato is er inmiddels een keur aan mogelijkheden, en zijn de emoticons gekleurd, geanimeerd, en geïntegreerd. Toegegeven, er is een tijd geweest waarin ook ik graag een Hyves bericht stuurde aan vriendinnen met daarin een leger aan zachtjes heen en weer wiegende, stonede rastabananen. Hi-la-risch vonden we het. Maar het duurde niet lang voordat de lol er volledig af was. Inmiddels heb ik de smiley volledig uit mijn eigen schriftuur geschrapt. Sterker nog, ik ben zeer op mijn hoede voor mensen die veelvuldig gebruik maken van emoticons, omdat ze snel afbreuk doen aan de potentiële romantiek van het geschreven woord. Zeg nou zelf: “Schatje, ik wil je vanavond zien!” kan leuk zijn. Maar niet als het wordt gevolgd door dit:

Door Ava Mees List

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie 2

Mooi vanbuiten en vanbinnen: pleidooi voor dagdagelijkse entomologie

Insecten hebben een slecht imago. We houden ze het liefst ver uit de buurt, maar dat is onterecht, vindt Jitte. Met dit artikel bewijst hij je graag van het tegendeel en vertelt hij hoe sluipwespen lieveheersbeestjes inschakelen als lijfwacht voor haar larven, over de indrukwekkende hersenen van de Darwinwesp, en hoe je een mierenkolonie opzet met één koningin. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Eiland zonder eilandjes

Eiland zonder eilandjes

Bram de Ridder is vervangend psychiater op Bonaire. Maar hoe moet hij zich als witte zorgprofessional verhouden tot de mensen van het eiland? Lees meer

Huizen, omhulsels

Huizen, omhulsels

Anne Schepers had nooit gedacht dat ze een huis kon kopen. Tijdens de verbouwing denkt ze na over huizen als politiek middel, hoe het is om als sociale klimmer ruimte in te nemen en waarom dromen over een fantasiehuis een privilege is. Lees meer

:Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent is complex in een wereld gevormd door koloniaal geweld. Yousra Benfquih vraagt zich in haar eerste brief aan Alara Adilow af hoe consent een instrument kan worden van verzet. Lees meer

Iemand die in je gelooft

Iemand die in je gelooft

Jam van der Aa ontdekte pas laat dat ze autisme heeft. Toen ze jong was herkende jeugdzorg bovendien niet de rol van autisme in de onveilige situatie bij haar thuis. Ze was gedreven en nieuwsgierig, maar lange tijd op zichzelf aangewezen. Dit essay is een pleidooi voor betere jeugdzorg en gaat over veerkracht en jezelf leren begrijpen en vertrouwen. Lees meer

Automatische concepten 87

Van mijn spreekkamer tot aan Afghanistan

In haar behandelkamer zit Jihane Chaara als forensisch psycholoog niet alleen tegenover slachtoffers, maar ook tegenover daders van dwingende controle, een vorm van huiselijk geweld. Wat is het verband tussen deze psychologische, onderdrukkende machtstructuur van een individidu als meneer X in haar spreekkamer, en het regime van de Taliban in Afghanistan? Een essay over de verbinding tussen daderschap, ontkenning, grotere structuren van vrouwenonderdrukking en verzet. Lees meer

Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer