Olga ergert zich aan de term 'OK-vrouw' en aan Halina Reijn als twijfelachtig boegbeeld daarvan.
Ik kon het vermoeden niet onderdrukken dat Halina Reijn zich afgelopen week had laten inspireren door Bregje Hofstede. Hoe precies?
Hofstede schreef op De Correspondent dat zij sinds ze gestopt is met de pil opeens kan genieten van seks. Hofstede werd geprezen en verguisd om deze openhartigheid. Waarom was ze er zo openhartig over? Omdat ze het onderwerp te belangrijk vond om niet aan te snijden. Ze werd uitgenodigd door RTL Late Night, en daar herhaalde ze wat ze geschreven had: er moet meer worden gesproken over deze tamelijk onbekende, maar ingrijpende mogelijke bijwerking van de pil. Vragen van Humberto Tan over haar seksleven beantwoordde ze serieus. Iedereen aan tafel werd er lacherig van, behalve zij.
Ik vond het dapper van Hofstede, en knap dat ze er zo oprecht over vertelde dat ik me geen moment stoorde aan haar ontboezemingen.
Halina Reijn schreef in De Morgen dat zij verdrietig is omdat zij ongewild kinder- en partnerloos is. Ook een openhartige ontboezeming. De aanleiding hierover te schrijven was de thema-editie van De Morgen, over de ‘OK-vrouw’. Dat is een nieuwe term, ik weet niet door wie bedacht – ik zou diegene graag spreken en vragen of het nog terug te draaien is. Maar dat is een ander persoonlijk verhaal. Terug naar dat van Halina Reijn. Reijn heeft geen partner en geen kind. Ze schrijft daarover: ‘Het feit dat ik het heel graag wil, maar dat het niet lukt, en dat ik daar waanzinnig verdrietig om ben, is blijkbaar niet geloofwaardig, of te pijnlijk voor mij en mijn omgeving om onder ogen te zien.’
En: ‘Ongewild word ik in de twijfelachtige positie gedrukt van iconisch boegbeeld van de succesvolle half man, half vrouw die lekker onafhankelijk, bewust ongehuwd en kinderloos keihard werkend en feestend door het leven rent.’
Om die ‘twijfelachtige positie van boegbeeld’ uiteindelijk te promoten: ‘De optie om je leven te geven aan je talent, of aan anderen dan je eigen baby's, is prachtig, waardig en romantisch.’
Halina Reijn is natuurlijk actrice, en geen schrijfster, dus misschien moet ik haar deze vreemde draai niet al te kwalijk nemen, maar wat bedoelt ze nu? Is die twijfelachtige positie van boegbeeld nou wel of niet slecht? Wil ze nou wel of geen baby?
Gelukkig nodigde DWDD haar uit, en mocht ze het nog een keer vertellen. Voor de gelegenheid had ze een babyroze jurk aangetrokken en haar kwetsbare gezicht opgezet. Ze wil wel een baby, zei ze, alhoewel niet ‘honderd miljoen procent’ zeker, maar niet zonder partner. Ik keek naar het item en ik ergerde me. Ik vroeg me af waarom Halina Reijn over dit onderwerp het twijfelachtige boegbeeld moest zijn. Ik begrijp dat het haar bevrijd heeft door erover te schrijven, en dat de reacties op twitter naar aanleiding van haar column hartverwarmend geweest zullen zijn. En het verhaal dat zij schetst, van een eind dertiger, single en zonder kinderen is voor mij een schrikbeeld als ik over mijn eigen toekomst nadenk. Het gesprek over ongewilde kinderloosheid gaat me in principe aan het hart. Maar dit was een ander gesprek. Dit ging over Halina Reijn zelf (Matthijs: ‘Ben je dan op jacht?’ Halina: ‘Nee! Misschien moet ik op jacht!’) en daar bleef het bij. Ik kreeg niet het gevoel dat Halina Reijn deze ontboezemingen deed om taboes te doorbreken, zoals Bregje Hofstede. Ik kan alleen maar denken dat ze zo openhartig was om de reden die ze zelf noemde: omdat haar kinder- en partnerloosheid te pijnlijk is om onder ogen te zien, voor haarzelf en haar omgeving.
En daar heb ik niet zo heel veel mee te maken.
Foto Halina Reijn via Wikiportret