Beste lezer van Hardhoofd,
Een half jaar geleden nam redacteur Elon Heymans tijdens onze maandelijkse redactievergadering het woord. Hij vond dat we iets met 4 en 5 mei moesten doen. Ik fronste; dit leek me geen onderwerp voor ons. Ik begon al met het voorbereiden van het volgende vergaderpunt, toen er een levendige discussie onder de aanwezigen ontstond. Elons stelling dat deze twee dagen voor jongere generaties aan betekenis verliest, prikkelde de redactie. Gaat het nu over de Tweede Wereldoorlog, of over oorlog in het algemeen? Wordt de zwaarte van het verleden niet teveel aan ons opgedrongen? Wat betekent herdenken? Wat is het verschil tussen een persoonlijke en een gezamenlijke ervaring? Wie heeft Inglorious Basterds al gezien? Mag ik de DVD van je lenen? Breng je hem op tijd terug?
Zoals wel vaker liet ik me graag overtuigen door het massale enthousiasme. We zouden een themaweek op de site organiseren, waarin onze vragen zouden terugkeren.
De komende vijf dagen ziet u het resultaat hier terug, onder een heuse thema-banner van Joost de Haas. Schrijfster Maartje Wortel stuurt ons een dagelijkse bijdrage vanaf haar onderduikadres, we stelden een herdenkingsplaylist samen, kunstenaar Michiel Brouwer vertelt over de rassenbiologie in Zweden, redacteuren halen hun meest dierbare oorlogspoëzie aan en in hard//talk wordt heftig gediscussieerd. We hopen dat u op Facebook wilt helpen om een aantal van onze vragen te beantwoorden.
Het feit dat Elons vraag zoveel losmaakte, zegt veel over hoe moeilijk het is om met deze twee dagen om te gaan, maar tevens dat de hieraan verbonden thema's ons nooit koud zullen laten. Het zal interessant zijn om te zien hoe Nederland en de rest van de wereld zich de komende tien tot twintig jaar, wanneer de laatste ooggetuigen zullen sterven, met de lessen van het verleden om zullen gaan. Hopelijk dragen wij op bescheiden wijze iets bij aan het begin van die discussie.
Lang leve de koningin,
Rutger Lemm
Hard//hoofdredactie
