Asset 14

Onder het mom van fictie (2)

Hard//talk: Onder het mom van fictie

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Het slot van Stefano Keizers' theatervoorstelling lokte bizarre reacties uit bij zijn publiek: hij werd tot bloedens toe gesneden, gewaterboard en betast. "Theatermagie in volle glorie", vindt Keizers. Ella Kuijpers ziet echter iets heel anders: Keizers legt sadisme bloot en daar moet iets mee gebeuren.

Achter fictie kan een theatermaker zich goed verschuilen. Hij kan daarmee over het randje gaan, maar ook kan het publiek haar rol als toeschouwer verliezen en fictie als excuus gebruiken voor excessief gedrag. Dat toonde de publieksreactie op de cabaretvoorstelling Erg Heel van Stefano Keizers.

In zijn nieuwe cabaretvoorstelling valt maker Stefano Keizers aan het eind neer op het podium, waarmee hij zijn eigen dood ensceneert. Hij blijft roerloos liggen, ook als hij applaus ontvangt. Dit doet hij bewust, om af te wachten welke reactie het oproept bij het publiek. Maar de reacties die hij ontving, had Keizers niet zien aankomen, zo laat hij weten in een interview met NRC. Dat interview was de eerste plaats waar het einde van de voorstelling in geuren en kleuren wordt beschreven. De meeste recensenten hielden daarvoor het slot van de voorstelling in hun recensies voor zich, om de verwachtingen van het publiek niet te sturen.

Wat blijkt uit het interview is het sadisme dat schuilt in de mens. Nadat Keizers neer was gevallen op het podium betekende dat voor het publiek blijkbaar een vrijbrief om met hem te doen wat het wilde. Keizers werd bijvoorbeeld met hondenvoer besmeurd, vernederend in zijn oor gefluisterd, gereanimeerd inclusief mond-op-mondbeademing, in zijn polsen gesneden met een autosleutel, betast en op een steekwagen naar een kroeg gebracht. Toen ik het interview las, was ik verbouwereerd. Ik dacht dat het een grap was.

Ook al wisten de bezoekers dat hij niet echt dood was, toch leken ze zijn dood te willen geloven om hem te mogen aandoen wat ze wilden.

Het publiek dat Keizers toetakelde leek het ook grappig te vinden. Ook al wisten de bezoekers dat hij niet echt dood was, toch leken ze zijn dood te willen geloven om hem te mogen aandoen wat ze wilden. Anders zou hij toch wel wakker worden en zeggen dat de grens was bereikt? Zolang Keizers geen krimp gaf, was dit voor het publiek een reden om door te gaan. Het was immers een theatervoorstelling. Of was deze inmiddels al afgelopen?

Of het theater was doet er echter niet toe. Al was Keizers dood of levend en ook al was het onderdeel van een show, hij blijft een mens. De mogelijkheid om iemand te mishandelen die ontstaat als niemand er tegenin gaat, grijpen veel mensen met beide handen aan. En dat is schokkend.

Keizers is trots op de scène met het steekkarretje en de mishandeling in Utrecht, ook al noemt hij het gedrag grensoverschrijdend. Ik denk dat Keizers er daarom goed aan doet om een vervolg te geven aan wat hem is overkomen. Het gedrag dat is getoond is ontoelaatbaar en een vorm van mishandeling. Dat Keizers met zijn voorstelling deze reacties opriep en het sadisme blootlegde is interessant, maar hij kan het hier niet bij laten. Hij kan zich ook niet meer verschuilen achter fictie, want dit heeft daadwerkelijk plaatsgevonden. Het is een teken van zwakte om eerst reacties op te roepen die wetteloosheid in de hand werken en hier later enkel op te reageren in een interview. Als je gruwelijk gedrag uitlokt moet je de dader er ook op wijzen. Nu lijkt zijn voorstelling helaas enkel iets dat choqueert, puur om te choqueren.

(Keizers tweede voorstelling Sorry baby is te zien t/m 25 mei)

Mail

Ella Kuijpers voelt zich Rotterdamse, windt zich op en schrijft, houdt van zingen en cultuurfinanciering.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

:De aankondiging: De kunst van vertrekken (deel 1)

De kunst van vertrekken: de aankondiging

Voor kunstenaars is het essentieel om zichtbaar te zijn voor publiek. Maar wat gebeurt er als een kunstenaar zich terugtrekt of zelfs helemaal stopt met het maken van kunst? In deel 1 van de serie ‘De kunst van het vertrekken’ kijkt Lara den Hartog Jager naar de kunst waarmee sommige kunstenaars afscheid nemen uit de kunstwereld. Lees meer

Een gestolde eeuwigheid

Futiliteit op een gestolde eeuwigheid

De bergen laten Nick Sens al even niet meer met rust. Waar komt de drang vandaan ze, ondanks de mogelijke gevaren, te willen beklimmen? Lees meer

:Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag 1

Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag

24 juni was het Veteranendag, acht jaar geleden was het de oud-militairen voor het eerst verboden tijdens het veteranendefilé te lopen met de Morgenster, de vlag van de Papoea’s. Waarom gebeurde dat? Lees meer

 1

Alleen het gehele verhaal kan voor heling zorgen

Bijna 80 jaar na dato erkent de Nederlandse staat 17 augustus 1945 pas als officiële Indonesische onafhankelijkheidsdatum. Benjamin Caton vraagt zich af waarom sommige partijen deze ontwikkelingen tegenwerken en waar hun denkfouten zitten. 'Het is niet nodig is om de ene pijn te ontkennen om erkenning te krijgen voor de andere.' Lees meer

:De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt 1

De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt

Wat willen we vertellen, wat hebben we te vertellen en hoe willen we dat vertellen? Amber Netten, Marleen Doré en Zuma Knegjes vinden houvast in collectiviteit. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Factdroppen

Factdroppen

Is het herhalen van feiten een manier om grip te krijgen op een wereld die steeds onzekerder is? Max Beijneveld gaat op zoek naar een alternatief voor ongebreideld factdroppen. Lees meer

Een <em>mountain home</em> in een wereld waar de tijd verdwijnt

Een mountain home in een wereld waar de tijd verdwijnt

Na het luisteren van de podcast Dolly Parton’s America besluit Anna van der Kruis haar eigen fascinatie voor Dolly Parton te onderzoeken. Waarom slikt ze alles wat Dolly haar verkoopt? Hoe kan het dat Dolly zoveel verschillende mensen samenbrengt? Tijdens de zoektocht komt ze erachter dat haar verhouding tot Dolly Parton persoonlijker is dan ze... Lees meer

Porseleinen beeldje van Vrouwe Justitia: vrouw met een roze gedrapeerde jurk en een witte blinddoek rond haar ogen

Academische vrijheid m’n reet

Promovenda Harriët Bergman voelt niet de vrijheid om zich écht kritisch uit te laten over machthebbers. De oorverdovende stilte op rechts na het ontslag van universitair hoofddocent Susanne Täuber bewijst voor haar eens te meer: veel hoeders van het vrije woord geven alleen om de status quo. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer