Asset 14

hands over face hands together

hands over face hands together

1. (hands over face)

keith zei: it’s a fast world
je kunt het van de muren pulken

de klokken tikken in het metrostelsel
iedereen houdt zijn adem in, luistert
de roltrappen stoppen even met kraken
de muzikant houdt de gitaarsnaren tussen twee vingers stil

alleen nog een krijtje op papier
en het tikken van de klokken

dat ze dan nét niet gelijklopen en het geluid
daardoor de hele ruimte vult
niet meer op te delen valt

volgens jou bestaan klanken alleen in beweging
elk woord maakt plaats voor het volgende

it’s a fast world
je moet erin meebewegen

als ik je tegenkom op straat zal ik een silhouet van je maken
je handen zacht op je gezicht leggen
zodat je niemand meer hoeft aan te kijken

je randen laten los met de dagen
maar daar zijn we nog niet

it’s a fast world
het kan ook aan je voorbijgaan

2. (buzzword buzzcut buzzkill)

ik probeer je terug te vinden op tv, maar alles aan je zoemt, zoals koelkasten zachtjes grommen, dreigend en kalm, altijd ergens op de achtergrond. je zei: er zijn twee soorten mensen. mensen die iets van je willen en mensen die zichzelf voorhouden dat ze niets van je willen. ik versta het niet goed. het klinkt als gezoem.

ik droom dat er een gat in je torso zit waar hondjes doorheen springen. in het midden van het gat klinkt het als een bijennest. de hondjes willen nooit een tweede keer door het gat springen, dus er moeten steeds nieuwe hondjes komen. busladingen. iedereen met een camera wil er een reportage over maken, maar het geluid verdwijnt steeds van de opnames.

ik blijf zappen. op het moment dat ik je hoofd zie schiet het beeld uit. de afstandsbediening ligt losjes in mijn hand.

in mijn droom raken de hondjes gefrustreerd. ze beginnen zich vreemd te gedragen en weigeren te eten. pas als je uit beeld bent, mag ik er een aaien. honden willen niks van je, denk ik. er klinkt een zacht gezoem op de achtergrond, genoeg om me wakker te maken.

als ik naar de tv loop, is het scherm een zwart vel papier. ik teken de hondjes erop. het komt niet in ze op om naar me te grommen. het mag wel.

hands over face hands together 1

3. (radiancy)

keith haring heeft een naam zonder overbodige letters
hij neemt precies de plek in die hij nodig heeft

je vraagt me wanneer iets af is en ik zwijg

je zegt dat baby’s dat woord alleen gebruiken
als hun benen de grond niet raken en iemand ze moet verplaatsen

misschien is dan iets af: als het op te tillen valt

in het museum staat er een muur met een lichtknopje dat nergens meer naar leidt
maar het gewend is om aangeraakt te worden

ik beeld me de vingertoppen in
achteloos, doelgericht

4. (i would fly if i had wings and somewhere to fly to)

je zet je handen in het gras, het is niet erg
dat je iets plet met elke beweging die je maakt

ik vraag je de fles voor me open te maken
want ik weet dat ik daarmee iets afsta
iets uit handen geef

als we weggaan is er maar één afdruk in het gras
de jouwe

jij bent iemand die bewaard zal blijven

het is warm in het metrostelsel, alles verdampt
maar als ik goed naar je voetstappen kijk, zie ik wat ze achterlaten
de deuren omsluiten je vanzelf, houden je amper nog vast
ik vraag me af of ik dit nog onbeduidend kan noemen, dit weggaan

of al dit verliezen wel samen kan gaan met heel blijven
of ik wel degene ben die je kan bewaren

hands over face hands together 2

5. (blanked out buzzing)

ik vertel je over de hondjes in mijn droom, ’s avonds, in het gras. ik trek sprieten uit de grond en je vindt dat niks voor mij, maar ik heb uitroeptekens nodig.

ik laat jouw rol in de hondjesdroom weg. in plaats daarvan voeg ik een buschauffeur toe, een hele vrolijke, en alle hondjes mogen om de beurt bij hem op schoot.

als de zon ondergaat, zet je de fles nog één keer aan je lippen. je zegt dat ergens naar verlangen beter is dan krijgen wat je wilt. je vraagt me of ik al klaar ben met mijn zinnen nadruk geven. ik zeg nee. ik zeg uitroepteken. ik zeg nee.

6. (hands together)

soms denk ik dat het gevaarlijk is
mezelf in iedereen terug willen zien

keith had een vastberadenheid die me bijna jaloers maakt en ik zie dat ook in jou
in de manier waarop je van me wegloopt

ik hoop dat iemand vertraging omroept
je de tijd neemt om even te twijfelen

je doet niet langer je best mijn blik te ontwijken
de zon schijnt fel in je gezicht ik vraag me af hoeveel licht ervoor nodig is
om je helemaal weg te vagen

ik voel mezelf alleen maar krimpen tot iets waar je aan voorbij zou lopen
ik heb daar vrede mee je hoeft niets van me te maken me niet eens te onthouden

je hoeft alleen maar te weten hoe hard je op een krijtje moet drukken
om de vergankelijkheid uit de vorm te halen

ik verplaats me in de lijnen
en hoop dat er een zachte, klamme metrobries langs het papier gaat
die alle dagen aan elkaar rijgt

dat niemand je inlijst maar gewoon laat vervliegen
zoals paardenbloemen vervliegen
misschien kan ik je dan een laatste keer inademen

hands over face hands together 3

Van 9 maart t/m 25 september 2022 presenteerde SCHUNCK in Heerlen de tentoonstelling Keith Haring: Grace House Mural. Puck Füsers werd gevraagd zich te laten inspireren door de tentoonstelling en schreef een poëtische reflectie. De foto's in dit artikel zijn van SCHUNCK.

Mail

Puck Füsers schrijft poëzie, al zoekt ze graag de grenzen op van wat dat betekent. In haar werk probeert ze te ontdekken wat in woorden vast te leggen is, maar gaat ook op zoek naar wat juist niet verteld wordt. Vaak spelen de grote dingen zich onopvallend af: in subtiele blikken, in de witruimte tussen regels of in bovendrijvende herinneringen. In haar teksten gaat ze regelmatig op zoek naar de werking van systemen, maar altijd vanuit een persoonlijke invalshoek.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Auto Draft 6

ode aan de lepismA saccharinA

Lieke van den Belt neemt je mee in de wereld van de zilvervis. Met lichte en vervreemdende beelden schetst ze in twee gedichten een dialoog tussen deze beestjes en hun slachtoffers. Lees meer

Enterprise, Alabama

Enterprise, Alabama

Charlotte Duistermaat neemt je mee in de enigszins absurde culturele en historische impact van een snuitkeverplaag op een Amerikaans dorpje en de vergelijkbare migratiestromen van mens en dier. Lees meer

Auto Draft 5

Verpopping

Wanneer een rups zich in de sombere wintermaanden in haar keukenraam nestelt, koestert de hoofdpersoon in dit verhaal van Esther De Soomer voor het eerst weer gevoelens van liefde en tederheid. Lees meer

Huizen, omhulsels 1

richtingen, ruimtes, rijping

Anne Ballon schreef drie gedichten over een innerlijk dialoog. Met zachte, precieze en lichamelijke beelden neemt Anne ons mee in een conflict tussen een ‘jij’ die naar geborgenheid in seksuele ervaringen zoekt en een ‘ik’ die aan dit zoeken probeert te ontsnappen. Lees meer

Stilte

Stilte

Haren wassen bij de kapper, of een ochtendkoffie in een treincoupé. Angelika Geronymaki neemt je in dit gedicht mee langs vormen van stilte. Lees meer

Schieten op de maan

Schieten op de maan

'I shot the moon, and I’ll do it again if I have to.' Julien Staartjes vindt het moeilijk te bevatten hoe de wereld letterlijk in brand staat, maar er toch vooral ogen zijn gericht op wie de grootste raket kan bouwen. Daar kan geen fictie tegenop, maar je moet het toch proberen. Lees meer

Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer