Asset 14

Us

Filmtrialoog: Us 1

Onze redacteuren gingen met knikkende knieën naar de nieuwe horrorfilm van Oscarwinnaar Jordan Peele (Get Out). Maar écht eng werd het toen ze hun eigen angsten begonnen te bevragen. Wie waren nu eigenlijk de ‘goeien’ en wie de ‘slechten’, vragen hoofdredacteur Sarah van Binsbergen, adjunct Marte Hoogenboom en redacteur Else Boer zich af.

Sarah: Wát een film. Ik ben zo benieuwd wat jullie vonden. Ik ging er bijna van nagelbijten en dat heb ik nog nooit gedaan.

Else: Nou, ik ben blij dat ik er met jullie over kan praten!

Marte: Hadden jullie Get Out gezien? Ik niet, maar ben door Us overgehaald om dat alsnog te doen.

Else: Ik ook niet, maar ik weet zeker dat ik dat nu moet doen.

Sarah: Ja ik wel! Twee keer zelfs. Dus de verwachtingen lagen hoog. En hoewel ze zeggen dat de tweede alleen maar tegen kan vallen, was dit een zeer geslaagde opvolger.

Else: Het was écht horror, met veel schrikmomenten (Get Out was dat volgens mij minder?).

Marte: Ik vond het horrorgehalte wel meevallen, had verwacht dat ik uit mijn stoel zou bibberen. Vooral de eerste helft was van de horror.

Sarah: Inderdaad, en nadat de suspense eenmaal was ingelost werd het pas echt interessant, en vooral genieten van hoe goed de film in elkaar zat, cinematografisch.

Else: Ik zag online dat veel mensen al vermoedden dat er iets mis was. Zoals met het knippen van de vinger op het ritme, in de auto. Ik had dat niet door.

Sarah: Nee ik ook niet.

Marte: Oh ja, zeker! Dit is daarom echt een film om terug te kijken. Er zat zoveel in. Dat plakplaatje op de achterruit van de auto, van die familie die hand in hand staat.

Sarah: En al die verwijzingen naar dubbelingen. Zoals 11:11 op dat bordje en de wekker. Een verwijzing naar de bijbel trouwens, 11:11: Jeremiah. Waar God zegt dat hij rampspoed over de wereld zal brengen als mensen de band met hem breken.

Zoals Get Out over racisme ging, gaat deze film over klasse, privilege en de blindheid daarvan.

Marte: Precies! En (spoilerwaarschuwing!) even over de twist: die moest bij mij echt even landen.

Sarah: De twist helemaal op het einde? Die vond ik eigenlijk jammer, zo'n horror-trucje, en in die zin voorspelbaar. Het verhaal had het niet nodig.

Marte: Ik dacht eerst dat-ie de hele film onderuit haalde. Maar hij verklaart juist veel.

Else: Ik vond ‘m juist heel goed! Want er zijn dus geen slechteriken, en de dubbelgangers zijn niet evil. Ze hebben een goed motief.

Marte: Precies! Want wie waren nou de slechteriken? Het ging over wat we voor lief nemen. Dat we een naar verleden kunnen vergeten als het heden beter is. En niet omkijken naar wie we 'achterlaten'.

Else: Ja precies. Daarom was die zin heel mooi: ‘You could have taken me with you’.

Sarah: Daardoor is het ook een klassiek verhaal over privilege. Zoals die tweeling, van wie een rijk opgroeit en de ander niet. Dat legt bloot waar de film denk ik over gaat: dat privilege bestaat bij de gratie van een onderklasse die dat privilege niet heeft. Us: U.S.

Marte: Oooooooh!! Haha wauw die valt nu pas.

Sarah: Zoals Get Out over racisme ging, gaat deze film over klasse, privilege en de blindheid daarvan.

Else: De film (en de twist) laat heel duidelijk zien dat je kansen bepalen hoe goed je het doet in de wereld. Niet wie je bent, maar waar je geboren bent. En dat de ‘onderklasse’ geen ander is, maar dat wíj dat zijn, alleen in andere omstandigheden.

Sarah: Het interessante daaraan is dat er dus ook niet echt slechteriken waren. Ik bedoel, couldn't really blame the tethered, dat ze het niet langer pikten.

Marte: Nee precies, het zijn dezelfde mensen in andere omstandigheden.

Else: Nee, heel logisch dat zij los wilden breken. En óók logisch dat de mensen zich verdedigden.

Sarah: Exact. Klassenstrijd, explained?

Else: Ja, voor een groot deel wel. Een andere theorie is dat het niet om klasse gaat, maar om ons onderbewuste. Wat vinden jullie daarvan?

Sarah: Ah. Heb ik niet eens over nagedacht. Ik ben vol op die sociale laag gaan zitten.

Else: Een Freudiaanse interpretatie. Dat spookhuis heette niet voor niets ‘Find yourself’.

Die schaar: Peele zocht iets wat op het randje tussen alledaags en doodeng zit.

Marte: Misschien wel om wat we verdringen en wegdrukken, 'ondergronds'. Wat we negeren. Of bedoel je daarmee het onderbewuste?

Else: Dat bedoel ik – repressie in die betekenis.

Marte: In een interview zei een van de acteurs wel dat het erom ging dat 'wij de monsters zijn'. Maar ik zag dat als 'de goeieriken onderdrukken eigenlijk de slechteriken'.

Else: Jordan Peele zei ook zoiets in een interview. Dat we onszelf niet aanwijzen als schuldigen in deze maatschappij, terwijl we allemaal ergens schuld aan hebben.

Sarah: Het 'id’ dat wraakt neemt?

Else: Ja, bijvoorbeeld. Daarom was het ook interessant dat de kinderen van Adelaide (hoofdpersoon, door Lupita Nyong’o, red.) half tethered zijn: zij lijken meer in contact met hun id, zoals Jason, die niet sociaal is en zich graag verstopt, en de dochter die zich afzondert.

Sarah: Vooral die twee lagen samen zijn interessant: psychologisch en sociaal. Het gaat er uiteindelijk om wat je weg moet drukken om een wereldbeeld aanvaardbaar te maken. Zowel persoonlijk als sociaal.

Else: Ja dat was zo goed aan deze film! Het kan over allebei gaan; beide interpretaties doen niets af aan elkaar.

Sarah: Wat ik me wel afvroeg: waaróm deze tethered bestaan en ondergronds leven, daar werd erg snel overheen geskimd.

Else: Dat was wel vaag, vooral omdat ze enerzijds spiegelen wat de bovenwereldse mensen doen maar zich wel los kunnen bewegen.

Marte: Ze konden zich pas los bewegen toen ze zich bewust werden van hun situatie. Daarvoor dachten ze niet na over hun acties, misschien wel net zo weinig als de bovengrondse mensen. Dit genre werkt erg goed voor de boodschap van de film. Het is horror, dus je verwacht bang te moeten zijn voor de engerds. Maar uiteindelijk ga je je eigen angst bevragen; is die wel terecht en wie zijn hier de slachtoffers?

Sarah: Ja! Die ontwikkeling van genrefilms vind ik sowieso tof, horror en sci-fi met een sterke politieke lading.

Else: Dat vind ik ook heel goed werken. En horror is een klassiek genre voor ‘sociale angsten’, toch?

Sarah: Ja maar het lijkt een comeback te maken, die sociale lading in genrefilms.

Marte: Daar kwam ook die schaar vandaan. Peele zei dat hij iets zocht wat op het randje tussen alledaags en doodeng zit.

Else: Ah, dat is wel gelukt! En weer het spiegelen - een schaar bestaat uit twee dezelfde kanten.

Sarah: Ja! Dat had ik pas later door eigenlijk, dat dubbele in de schaar.

Else: En ze gaan met die schaar voor de keel, de voice box. Ze nemen de stem af van de bovenklasse, of van het superego, net wat je wilt. Trouwens, vonden jullie ook dat de Michael Jacksonreferenties een goede dubbele lading hadden?

Marte: MJ is wel een symbool van je vanuit je sociale onderklasse opwerken (even los van de actuele associaties).

Else: Maar (inmiddels) ook voor een symbool met twee gezichten.

Marte: En Thriller; ondergrondse wezens die opstaan. De tethered bewogen ook een beetje zoals in die clip.

Sarah: Wat ik sowieso sterk vond, die lichamelijkheid van de film, het choreografische. Er was heel veel aandacht voor muziek, timing, de manier waarop iedereen beweegt. Het gebruik van muziek was ook fantastisch, heel effectief.

Else: Ik snap het - Lupita Nyong’o herken je bijna niet in haar verschillende manieren van bewegen. HOE is zij zo goed trouwens? Ze leek echt twee verschillende mensen.

Sarah: Ongelooflijk. Twee rollen en allebei adembenemend.

Marte: Ja absoluut. En dans had ook een centrale functie natuurlijk: door die dans communiceerden de bovenwereld en de onderwereld met elkaar.

Sarah: Er bestaat trouwens ook een documentaire over mensen die echt in die ondergrondse gangen wonen, in New York. Interessant om hierna te kijken?

 

Us is nu te zien met:

Mail

Redactie

Pirmin Rengers is illustrator en docent. Hij woont in Assen, werkt overal en houdt van hobby's.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
Lees meer
het laatste
Komiek schreeuwt tegen wolk

Komiek schreeuwt tegen wolk

Of je vertelt de waarheid, bent grappig en wordt vervolgens gecanceld, óf je bent ‘politiek correct’ en daarmee helemaal niet meer grappig. Daar wil Jihane Chaara het even over hebben. Lees meer

illustratie van een meisje in een tent waarin ze leest en veel spullen om zich heen heeft staan, in contrast met de paarse lucht buiten

De magen zagen bleek in dit licht

'Ik heb een onstilbare behoefte mensen van hier te ontmoeten / op zoek naar een bewoonbare waarheid.' De gedichten van Angelika Geronymaki worden bevolkt door bietjes, bralhonden en bulderende koeien: lijfelijke poëzie die je voelt en proeft. Lees meer

Automatische concepten 55

Mijn vader en ik, mijlenver uiteen

Hoe blijf je strijdvaardig als misstanden generatie na generatie niet worden opgelost? Marthe van Bronkhorst reflecteert op de relatie met haar vader en hoe ze verschillend met onrecht omgaan. Lees meer

Illustratie van twee bomen. De bomen zijn wit en kaal, en je ziet hun wortels en takken voor een achtergrond van een groene en paarse gradiënt.

Van bladeren tot wortels: liefhebben zonder te verliezen

Hoeveel van jezelf lever je, dan wel niet onbewust, in om samen te kunnen zijn met een geliefde? Stefanie Gordin onderzocht wat Rainer Maria Rilke, Herman Hesse en bell hooks hebben geschreven over deze dynamiek. Ze probeert een antwoord te vinden op de vraag: Wat ging er mis in haar vorige relatie, waar ze juist zo duidelijk hadden afgesproken elkaar niet te verstikken? Lees meer

Over het lijk van Picasso

Over het lijk van Picasso

Ferenz Jacobs onderzoekt, vijftig jaar na het overlijden van Picasso, hoe groot de prijskloof tussen commerciële kunst van mannen en vrouwen nog is. Lees meer

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

Een koetjes-en-kalfjesgesprek tussen Eva en een collega in de trein wordt ongemakkelijk wanneer hij ongefundeerde aannames doet over haar privéleven. Lees meer

Illustratie van een vrouw die een deur opent en daarachter een wereld van verschillende kleuren ziet

Rust Roest

Met dit verhaal waarin surrealisme en de werkelijkheid op een poëtische manier in elkaar overlopen, won Chris Kok de Debutantenschrijfwedstrijd van Editio. Lees meer

een persoon die naar hun eigen vervormde gezicht staart in de weerspiegeling van een telefoon

AI-angst

Wanneer Aisha in het bibliotheekcafé ineens met een human robot hybrid wordt geconfronteerd die rechtstreeks uit the Uncanny Valley schijnt te komen, lijkt het toppunt van haar industrialisatieverwarring bereikt. Lees meer

Kamer aan zee

Kamer aan zee

Twee mensen ontmoeten elkaar: de een werkt in een hotel en de ander wordt niet vaak tegengesproken. Wat volgt zijn een strandopgang, cocktails en een gedeelde sigaret. Lees meer

Baas in eigen brein

Baas in eigen brein

Marthe van Bronkhorst loopt in haar werk als psycholoog tegen een dilemma aan - is medicatie wel echt altijd de oplossing voor psychische problemen? Lees meer

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Vivian Mac Gillavry schreef een reeks korte verhalen over de vragen waarmee we achterblijven vlak na de dood van een dierbare, van 'Wanneer besloot hij dat hij gecremeerd wilde worden?' tot 'Welke schoenen zijn gepast voor de uitvaart?'. Lees meer

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Eva slaapt de laatste tijd slecht. De nachtelijke hersenspinsels die ze compulsief noteert 'rieken een beetje naar waanzin'. Lees meer

De tastbare droom van Escher

De tastbare droom van Escher

Ferenz Jacobs schreef over Espai XC, het Escher-achtige huis van kunstenaar Xavier Corberó: fotogeniek, maar ook verwarrend. Lees meer

Verliefde klimaatvluchtelingen

Verliefde klimaatvluchtelingen

Het is midden november en 17 graden. Twee geliefden kuieren het strand af en aanschouwen de vreemde schoonheid van het industriële landschap. Waar zullen ze gaan wonen als het water komt? Lees meer

Mijn buurjongen 1

Mijn buurjongen

"In hun vriendschap waren ze onaantastbaar, als een groep soldaten voor een veldslag." Een kwetsbaar kort verhaal van Lars Meijer waarin tractors worden opgegeten, kleedkamers vol stoom hangen en geheimen worden ontdekt. Lees meer

Welkom in het circus van de dood

Het circus met één wild dier

Marthe van Bronkhorst verbaast zich tijdens een circusact die verkeerd afloopt over hoe laconiek het publiek reageert: "We hadden met zijn allen bij de galg kunnen staan, een standrechtelijke executie, een heksenverbranding – de popcorn was rondgegaan." Lees meer

Een ongelukje in Niemandsland 3

Een ongelukje in Niemandsland

Hoe weet je of dat wat je kiest het juiste is? Een kort verhaal van Stefanie Gordin over liefde, zwangerschap en autonomie. Lees meer

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

Er is jarenlang gestreden, maar onlangs werd bruinkooldorp Lützerath hardhandig door de Duitse politie ontruimd. Een gesprek over representatie, politiegeweld en de kernboodschap van ‘Lützi Lebt'. Lees meer

Onthouden dat ik het even moet vergeten 1

Onthouden dat ik het even moet vergeten

Heeft iedereen zo'n fabelachtig goed geheugen voor schijnbaar onbenullige details, of ligt het aan Eva? Lees meer

Stuur je pitch in voor Hard//hoofd Magazine #3! 2

Stuur je pitch in voor Hard//hoofd Magazine #3!

Stuur uiterlijk 28 februari je pitch in voor de derde editie van Hard//hoofd Magazine, met als thema: ‘Aaah!’. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel