Een sociaal-realistische klucht. Van tevoren wel even een glaasje whisky naar binnen gooien." /> Een sociaal-realistische klucht. Van tevoren wel even een glaasje whisky naar binnen gooien." />
Asset 14

The Angel's Share

Robbie (Paul Brannigan) is rapalje, een schoffie, uitschot met een lange staat van dienst. De jonge Schot wordt na zijn zoveelste delict echter gespaard door de rechter. Het excuus: moeilijke jeugd en kind op komst. Zijn hoogzwangere vriendin Leonie (Siobhan Reilly) waarschuwt hem dat hij zal moeten veranderen, wil hij zijn kind zien opgroeien. Dat advies wordt opgevolgd, zij het met horten en stoten. Zie daar, een langspeelfilm. Robbie herpakt zichzelf pas echt wanneer hij, dankzij zijn goedwillende reclasseringsambtenaar (goede rol van John Henshaw), in aanraking komt met de wondere wereld van whisky. Robbies goede neus en smaak bieden hem een uitweg, whisky wordt zijn passie, en laat bovendien net "de beste whisky ooit" zijn ontdekt. Daar wordt je toch warm van.

Hiske: Ik kom net terug van 2001: A Space Odyssey, dus het zou kunnen dat ik straks dingen door elkaar ga halen. “Filmisch meesterwerk. Die monoliet, die doodse stilte van het heelal, alleen af en toe doorbroken door het knorrende Schots van de Britse onderklasse. Mooie beelden van die grote fles Irn Bru op de maan ook.”

Philip: Indrukwekkend vond ik die scene waarin HAL... ah, die jongen samen met zijn familie Robbie confronteert met het leed dat hij hen heeft aangedaan toen 'ie die jongen verrot schopte. Mooie scène. Hoogtepunt van de film. De rest ben ik alweer kwijt.

Julia: Ja, de tranen waren mooi, vond ik, maar toch was ik niet helemaal overtuigd van zijn berouw. Eigenlijk vond ik de hele film niet bepaald meeslepend. Maar het kan er ook aan liggen dat ik de hele avond geen druppel gedronken had. Dat is wel nodig bij deze film. Mag whisky zijn, hoeft niet. Om in de juiste stemming te komen.

Hiske: Ik kreeg whisky voor aanvang van de film! Dat was echt een prima start. Gratis drank en dan een flink potje sociaal-realisme. Topcombo.

Julia: Dat is geweldig, precies wat deze film nodig heeft. Hadden jullie op het eind ook niet zoiets van: “Wacht maar af wijffie, op een dag timmert 'ie jou ook in elkaar?”

Hiske: Juist helemaal niet! Ik vond het juist volkomen ongeloofwaardig dat hij überhaupt in staat is geweest om iemand in elkaar te timmeren. Met met zijn grappige oren en slechte huid, dun haar, vieze kraagje, littekens en doorlopende wenkbrauwen. Ik vind het altijd mooi als films mensen lekker lelijk laten zijn, op een of andere manier vond ik het superontroerend dat dat vriendinnetje gaatjes in haar oren heeft met niks er in. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat het een heel deprimerende film zou zijn, ik heb een keer een film van Ken Loach gezien die echt zo ontzettend bleak was. Er worden in zijn films altijd honden doodgeschopt, vrouwen misbruikt, mensen uit hun huis geschopt en dat alles onder het kakelend gelach van de Kapitalisten, of de Tories, of de Amerikanen, of de Upper Class. Dat komt bij die rooie sociaal geëngageerde engelsen altijd een beetje op hetzelfde neer, trouwens.

Julia: Deprimerend was het niet, nee, maar ook niet rauw. Ik vond dat figuur dat tegen standbeelden aanpiste evenwel erg leuk. En dat was natuurlijk vooral omdat hij rood haar had. En had ik al gezegd dat die trainingsjackies echt geweldig zijn? Waarom heb ik geen verkering met een trainingsjack?

Hiske: Zo’n mooie, dommige getroubleerde jongen met blauwe ogen. Of met een blauw oog. Misschien moet je naar Doncaster…

Philip: Dùn Èideann!

Hiske: … of Glasgow verhuizen. En, je haar strijken zoals die engelse meisjes allemaal doen. En bijna geen kleren aantrekken. Wat ik wel een beetje irritant vond: je zag gelijk dat dit niet zomaar recidivisten waren. Nee nee! Deze mensen hebben bagage! Dat uitleggerige, dat Robbie een slechte jeugd heeft gehad, dat had van mij niet echt gehoeven. Het had voor mij ook niet hoeven vervallen in zo’n compleet onwaarschijnlijk avontuur. Waarom moet er gelijk zo’n schelmenstreek à la Lock Stock and Two Smoking Barrels aan worden vastgeniet, waarbij dan ook nog “de beste whisky ooit” in het spel is? Want hij wilde toch juist een rustig leven? En dan ook nog allemaal in een kilt.

Julia: De kilts waren een plus.

Hiske: Ik vond het gimmicky.

Julia: Ik had liever gehad dat ze gewoon echt slecht waren. Of echt dom. Want die domme was uiteindelijk ook niet echt dom, hij keek gewoon anders tegen dingen aan. Ze hadden het stelen van die whisky behoorlijk snel uitgedacht, en die hele onderneming verliep wel heel erg soepel.

Philip: Ah ja, rare wending. Ongeloofwaardig vooral. Wat Hiske al zegt. De eerste helft is redelijk realistisch, daarna wordt het ineens een klucht. Met als toppunt die extreem clichématige Amerikaan. Fantastisch! Wie kan je beter voor anderhalf miljoen pond duperen dan een domme, decadente en vooral exorbitant rijke redneck. Met z’n petje. Had ik daar bijna medelijden.

Hiske: Wat ik wel mooi vond aan die roof, en aan het hele idee van The Angel’s Share:
het idee van onopgemerkte diefstal, in de marge. Dat al die miljoenen dingetjes, en euro’s en dollars, en liters sterke drank die mensen ongezien wegjatten, en niemand die het merkt. Dat vind ik op een of andere manier ontroerend en iets zeggen over het fijne klungelige van mensen.

Julia: Ik dacht dat de angel’s share slaat op dat deel van de alcohol dat door het hout van het vat verdampt?

Hiske: Dat betekent het ook. Dat deel hebben zo zogenaamd gestolen, daarom noemt Robbie die fles die hij aan zijn reclasseringssensei schonk ook de angel’s share. Die man deed trouwens wel erg aan Emile Roemer denken.

Julia: Dat was romantisch. Vooral omdat Robbie bij Harry de eerste keer whisky drinkt en het bocht vindt. Zou Roemer een Glennfeddich kunnen waarderen?.

Philip: Bij deze film zeker. Een dubbele.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Wanneer steek je nou eindelijk je middelvinger op?

Wanneer steek je nou eindelijk je middelvinger op?

Waarom wil je nog altijd niet-homo en meer genderbevestigned zijn? In deze brief bespreekt Jochum de waanvrijheid rondom homoseksualiteit. Lees meer

We zijn tenminste allemaal nog mensen

We zijn tenminste allemaal nog mensen

Een zaterdag begin november, op perron 5 van Utrecht Centraal. Het is rond vijven en het perron ziet zwart van de mensen die net als ik naar Amsterdam willen. Ik zet me schrap voor het moment dat de trein arriveert en ik me tussen de lange stroom mensen naar binnen moet zien te wurmen. Als... Lees meer

Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst! 

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Wij zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Sluit je ook aan bij Hard//hoofd en zorg dat wij talent een podium kunnen blijven bieden. Als je je vóór 31 december aanmeldt als kunstverzamelaar, ontvang je in januari al je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar