Asset 14

Star Wars: The Rise of Skywalker

Filmtrialoog: Star Wars: The Rise of Skywalker

Redacteuren Else Boer, Jihane Chaara en Kiki Bolwijn doken in het meest recente deel van de Star Wars-saga: The Rise of Skywalker. Ze zagen veel strijd tussen goed en kwaad maar weinig dappere keuzes - althans aan de kant van de makers.

Else: Zijn jullie Star Wars-fans? Ik ging hier zonder enige voorkennis in. Ik heb één Star Warsfilm gezien, Rogue One, maar die heb ik halverwege uitgezet omdat ik er niks van begreep. Dit was poging twee. Een rabbit hole waarvan ik altijd wel dacht dat ik het leuk zou vinden, maar ik werd afgeschrikt door de diehard fans en de veelheid aan films.

Kiki: Ik ben pas sinds kort Star Wars gaan kijken, en vind het heel erg leuk. Al zijn er inderdaad zo veel diehard fans dat ik het moeilijk vind me naast hen te plaatsen. Ik moet nog veel vragen stellen tussendoor.

Else: Ik heb na afloop een YouTube-filmpje gekeken waarin de volledige Star Wars-franchise werd uitgelegd. Die had ik ook wel nodig.

Jihane: Wow, Else! Het lijkt me heftig om met deze film te beginnen. En verwarrend.

Uit deze film haalde ik: the Force = telepathie en daar ga je af en toe dood van.

Else: Heb jij alles gezien?

Jihane: Zeker, ik heb sommige films ook vaker gezien in de loop der jaren. Ik ben ermee opgegroeid, als jonge tiener heb ik de eerste zes gezien. En ik heb veel gesprekken gevoerd over welke trilogie beter was. Dus ik ben wel een echte Star Wars-fan.

Kiki: Ik vond Rogue One erg goed! Maar ik denk dat ik het te overprikkelend zou hebben gevonden als ik het niet kon plaatsen bij de andere films. Er is dan zoveel wat je niet kent, van het politieke systeem tot hoe je precies the Force moet begrijpen.

Else: Uit deze film haalde ik vooral: the Force = telepathie en daar ga je dood van (?) af en toe. Maar ik begrijp inmiddels dat het iets anders zit. Jihane, wat vond je van deze film in de reeks? Past deze film goed in het Star Wars-universum?

Jihane: Hmm, hij past goed in deze laatste trilogie, vind ik.

Else: En is de laatste trilogie een goede trilogie? Of is het meer Disney fanfiction?

Jihane: Ik vond #1 van deze trilogie (The Force Awakens) heel, heel goed, en #2 heel, heel slecht. En dit was dan weer een manier om alles bij elkaar te rapen en goed te maken. Maar ik vind het niet echt een sterke trilogie.

Else: Dat dit een soort afronding was van eerdere films, dat had ik sterk door. Ik zou het niet aanraden om deze op zichzelf te kijken. Sowieso vind ik dat vaak irritant aan trilogieën, vrijwel de enige die dat niet doet is Batman van Christopher Nolan.

Jihane: Daar ben ik het honderd procent mee eens. Dit is echt een afronding van een trilogie. Sterker nog, als je deze film op zichzelf kijkt, vraag ik me af of het überhaupt te volgen is.

Kiki: Ik zag veel trucjes aankomen in deze film, als een legpuzzel waar je het volledige plaatje al kan inbeelden maar nog een paar stappen moet voltooien om het echt af te ronden. Wéér een battle die ze bijna verliezen, de wereld die op het nippertje niet vergaat, veel net geïntroduceerde karakters die in de strijd verloren gaan. Ik voelde bij het 'bijna verliezen' al: ah ja, nu gaan we even veel voelen en dan is het daarna nog mooier als het toch goed komt.

Jihane: Dat is zeker zo, die formule hoort heel erg bij Star Wars. Het is ook altijd hetzelfde: ‘We moeten het universum redden, de kans dat dat lukt is héél klein en het gaat héél moeilijk worden, maar het lukt áltijd’. Maar ik kan dat waarderen, zoals ik het bij romcoms ook waardeer dat het altijd goedkomt.

Else: Ik had moeite om de geschiedenis over Reys afkomst te volgen. Dat was blijkbaar erg belangrijk voor het verhaal, maar ik vond dat ook irritant, want het was een gigantische onthulling waar ik niet zo veel mee kon. Ja, haar grootvader was slecht, nou én? Zij is toch cool? Maar dat is dus nogal een ding binnen Star Wars. Wat ik mooi vond, en een heel interessant gegeven: Rey en Kylo Ren struggelen allebei met zowel het goede als het slechte in zichzelf.

Jihane: Als je de struggle tussen goed en kwaad boeiend vindt, dan zul je de rest van de Star Wars-films leuk vinden! Alle trilogieën gaan daarover. En wie de grootvader van Rey bleek, dat was wel een big deal hoor! Omdat het in het Star Wars-universum zo belangrijk is hoe je the Force binnenin jezelf stuurt.

Else: Hoewel deze film geen goed instapmodel is, ben ik wél geïntrigeerd geraakt. Wat ik ook megatof vond: die golven bij die ruïnes! Dat vond ik eigenlijk het engste. Heel goed gedaan.

Kiki: Ja! hoe opeens de natuur zo onheilspellend gevaarlijk kan zijn. Wat ik zelf een van de mooiste dingen vond: hoe de Death Star ergens lag te roesten, en je zo de ruïnes van de vorige oorlog zag in het dagelijks leven, zowel op sociaal niveau (de stormtroopers die waren gevlucht) als op fysiek niveau.

Ik hou van Chewie, maar ik had toch gehoopt dat hij dood was.

Else: Maar wat ik niet begreep: als the Force gaat over balans, waarom wachtte Kylo Ren dan dit lot?

Jihane: Tja. Kylo Ren... Ik weet het niet. In die andere twee films heeft hij zich zwaar misdragen. Ik vond het dan ook stom dat hij in de laatste tien minuten van deze film een snelle redemption arc kreeg, dat hij ineens Geliefd en Goed was, en dat Rey met hem tongde irriteerde me nogal. Ik kon meekomen in het idee dat ze twee verschillende kanten van dezelfde medaille zijn, en dat er een soort kosmische band bestaat tussen hen. Maar ik had het mooier gevonden als ze Spirituele Ruimte Tweelingen waren geweest, in plaats van star-crossed lovers. Dat was een beetje onnodig.

Kiki: Ik was ook niet dol op het star-crossed lovers-idee, omdat ik het niet nodig vind dat vrouw A en man B, die allebei machtig zijn en een hoofdrol hebben, per se ook geliefden moeten zijn.

Else: En hun romance is natuurlijk gedoemd om te mislukken.

Jihane: Ik dacht dat hij ervan uitging dat hij het niet zou overleven, en dat hij zijn levensenergie aan haar schonk, om haar wakker te maken.

Else: Sowieso vond ik dat er nogal wispelturig werd doodgegaan. Chewbacca werd zogenaamd opgeblazen en toch niet, en Finn had nergens een centje pijn. Terwijl er genoeg mensen zomaar werden afgeknald.

Jihane: Ja, Chewie! Ik hou van Chewie, maar ik had toch gehoopt dat hij dood was - vooral omdat Han Solo, zijn beste vriend, ook al dood is. Ik vind het hartverscheurend dat de een zonder de ander verder moet. En het was ook een dappere keuze geweest van de makers als ze het zo hadden gelaten.

Kiki: Ja! Ik maakte wel een Chewbacca-cry in de zaal toen hij buiten beeld leek te overlijden. Wat ik boeiend vind aan dit soort films is dat de hoofdrolspelers de strijd allemaal lijken te overleven, terwijl zij toch aan de frontlinie staan.

Else: Wat dat betreft waren er weinig dappere keuzes.

Jihane: Ze hebben erg hun best gedaan om de fans een goed einde te geven.

Else: Ik snap dat het een soort sprookje is, maar daar hadden de schrijvers inderdaad scherper kunnen zijn. Niet dat iedereen van mij dood moet, maar dit voelde een beetje vies. Alsof je ergens intrapt.

Jihane: Maar daarmee neem je ook iets weg van een film, denk ik.

Waarom zou Rey per se aan een man gekoppeld moeten worden? Haar eigen pad is zo interessant en haar karakter zo diep.

Kiki: Nog iets: Wat vonden jullie ervan dat Finn nog een belangrijke boodschap aan Rey wilde verkondigen? Wat zou dit zijn geweest, en waarom kwam niemand hierop terug?!

Else: Ik denk dat hij haar wilde vertellen dat hij van haar hield? Maar dat dat voorbij was toen hij die andere ex-stormtrooper ontmoette?

Kiki: Ik zat daarbij echt te tandenknarsen. Ik hoopte dat hij wilde zeggen: jij bent mijn nieuwe familie. Omdat het zo over familiebanden ging. Maar toen kwam hij er niet meer op terug!

Else: Bizar inderdaad. We zullen dit nooit weten.

Jihane: Het gekke is dat ze er één keer tijdens de film op terug kwamen, maar hij het toen niet wilde zeggen, en dat we het nu niet weten. Ik dacht eerst ook dat hij wilde zeggen dat hij van haar hield, maar ik las over een theorie dat hij haar misschien wilde vertellen dat hij zelf ook gevoelig was voor the Force.

Else: Waarom zou dat het laatste zijn wat je vertelt?

Kiki: Ik denk niet dat dat het was... Dan zou hij wel iets mysterieuzer kijken. En dubbelzinnig praten en naar de manen kijken.

Else: Is dit een subtiele hint naar film nummer vier? Misschien bedacht de regisseur zich halverwege de film over de romantische lijn? Was het eerst Finn en werd het toen Kylo, want #chemistry?

Kiki: Ik zou het veel interessanter vinden als er helemaal geen romantische relatie aan Rey werd verbonden.

Else: Ik ook. Als de Jezus van deze trilogie heeft ze dat ook niet nodig.

Jihane: Rey had geen romantiek nodig, laat het meisje gewoon met rust, ze heeft al genoeg aan haar hoofd.

Kiki: Inderdaad: waarom zou Rey per se aan een man gekoppeld moeten worden, of überhaupt romantisch verbonden? Haar eigen pad is zo interessant en haar karakter zo diep, waarom moet er een geliefde bij?

Else: Zodat ze een kind kan baren voor een vervolg?

Kiki: Een nieuwe trilogie over Rey's Jedi babies!

Else: En dat het dan de vraag wordt wie hun vader is, zoals gebruikelijk.

Kiki: Star Wars: Who's ur Daddy.

Else: Keeping up with the Skywalkers.

Jihane: The Skywalkers take Miami. Ook op een reality-manier gefilmd.

Kiki: Laten we een brief schrijven aan Disney met dit idee.

Jihane: Nog één ding: wat vonden jullie ervan dat Rey ‘Skywalker’ aanneemt als achternaam?

Kiki: Hmm, wel mooi. Dat richt de aandacht op het idee dat je zelf je familie zou kunnen kiezen, en ook dat je niet per se aan hen verbonden moet zijn via je bloedlijn om hen als familie te zien.

Jihane: Ik vond het ook mooi, zeker omdat je de Force-geesten van Luke en Leia verderop zag zwaaien. En zij hebben haar gevormd, haar laten zien wat ze kan.

Kiki: Het Skywalkergedeelte is nu over, toch? Of niet, als Rey ook een Skywalker is...

Jihane: Het Skywalkergedeelte is nooit over, vrees ik.

Else: Nee, de saga gaat door. Het is duidelijk: ik heb nog heel wat te kijken! Toch blij dat ik dit konijnengat ben ingedoken.

Jihane: Nu wachten op de Skywalkers reality-show!

Kiki: Ik wacht alvast op Skywalkers take Miami.

Star Wars: The Rise of Skywalker is nu te zien met:

Mail

Redactie

XF&M zijn een illustratie duo uit Groningen. Vanuit hun studio/huis werken zij samen aan hun illustraties, laag voor laag, met pen en papier, wat potlood, verf, krijt, inkt, stiften…en misschien nog wat spuitbus…

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Eenzaamheid trekt me niet, maar ik heb er behoefte aan

Eenzaamheid trekt me niet, maar ik heb er behoefte aan

Eva van den Boogaard schreef een brief aan Roland Barthes, die in zijn dagboeken over eenzaamheid en vrijheid schreef wat zij zelf niet kon verwoorden. “Je hebt me lang gerustgesteld, maar waar ik de herkenning eerst geruststellend vond, vind ik haar de laatste tijd steeds verontrustender.” Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

:De aankondiging: De kunst van vertrekken (deel 1)

De kunst van vertrekken: de aankondiging

Voor kunstenaars is het essentieel om zichtbaar te zijn voor publiek. Maar wat gebeurt er als een kunstenaar zich terugtrekt of zelfs helemaal stopt met het maken van kunst? In deel 1 van de serie ‘De kunst van het vertrekken’ kijkt Lara den Hartog Jager naar de kunst waarmee sommige kunstenaars afscheid nemen uit de kunstwereld. Lees meer

Een gestolde eeuwigheid

Futiliteit op een gestolde eeuwigheid

De bergen laten Nick Sens al even niet meer met rust. Waar komt de drang vandaan ze, ondanks de mogelijke gevaren, te willen beklimmen? Lees meer

:Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag 1

Koloniale pijn: Papoeavlag niet gewenst tijdens defilé Veteranendag

24 juni was het Veteranendag, acht jaar geleden was het de oud-militairen voor het eerst verboden tijdens het veteranendefilé te lopen met de Morgenster, de vlag van de Papoea’s. Waarom gebeurde dat? Lees meer

 1

Alleen het gehele verhaal kan voor heling zorgen

Bijna 80 jaar na dato erkent de Nederlandse staat 17 augustus 1945 pas als officiële Indonesische onafhankelijkheidsdatum. Benjamin Caton vraagt zich af waarom sommige partijen deze ontwikkelingen tegenwerken en waar hun denkfouten zitten. 'Het is niet nodig is om de ene pijn te ontkennen om erkenning te krijgen voor de andere.' Lees meer

:De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt 1

De roman als tapijt van verweven geschiedenissen: hoe een collectieve schrijversblik houvast biedt

Wat willen we vertellen, wat hebben we te vertellen en hoe willen we dat vertellen? Amber Netten, Marleen Doré en Zuma Knegjes vinden houvast in collectiviteit. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Factdroppen

Factdroppen

Is het herhalen van feiten een manier om grip te krijgen op een wereld die steeds onzekerder is? Max Beijneveld gaat op zoek naar een alternatief voor ongebreideld factdroppen. Lees meer

Een <em>mountain home</em> in een wereld waar de tijd verdwijnt

Een mountain home in een wereld waar de tijd verdwijnt

Na het luisteren van de podcast Dolly Parton’s America besluit Anna van der Kruis haar eigen fascinatie voor Dolly Parton te onderzoeken. Waarom slikt ze alles wat Dolly haar verkoopt? Hoe kan het dat Dolly zoveel verschillende mensen samenbrengt? Tijdens de zoektocht komt ze erachter dat haar verhouding tot Dolly Parton persoonlijker is dan ze... Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer