Twee films over het verkopen van een vrouwenlichaam" /> Twee films over het verkopen van een vrouwenlichaam" />
Asset 14

Sleeping Beauty / Girl Model

Deze week twee voor de prijs van een: een gesprek over zowel speelfilm 'Sleeping Beauty' als documentaire 'Girl Model'. De eerste over de oogstrelende, maar getroubleerde studente Lucy die ondanks meerdere baantjes geld tekort blijft komen. Het spelen van schone slaapster biedt uitkomst. Gedrogeerd, voor rijke oude mannen die met haar kunnen doen wat ze willen, zo lang er maar geen penetratie aan te pas komt. Het lijkt wachten tot Lucy's leven definitief ontspoort. Ook 'Girl Model' schetst geen vrolijk wereldbeeld. De documentaire werpt een confronterende blik achter de schermen van de modellenindustrie. Centraal staat Nadya, een 14-jarig meisje uit een straatarm gezin in Siberië. Samen met een aantal anderen wordt ze gescout en een gouden toekomst als model in Japan beloofd. Daar komt niets van terecht. Uitbuiting en een totaal gebrek aan begeleiding is wat op ze wacht.

Boy: Zo, dat was wel een marathon ongemakkelijk voelen...

Noor: Vooral in Sleeping Beauty, toen die vrouwen in omgekeerde foeutushouding met hun kontgat omhoog lagen. Ik was de hele tijd bang dat die man achter mij zich aan het aftrekken was.

Boy: Wel prettig dat ze zo keurig waren hun kontgat met hun hand te bedekken.

Kelli: Huh, zijn jullie wel naar dezelfde film geweest als ik?

Noor: Het was die scène nadat de dames met zwarte sm-sliertenpakjes het diner hadden opgediend voor die oude knarren. Ze lagen bij de openhaard.

Kelli: Ohw, ik heb daar een beetje langs gekeken.

Boy: Dat zal bij deze film en documentaire wel vaker voorkomen.

Kelli: Kontgaten?

Boy: Hahaha, nee, wegkijkend publiek.

Kelli: Nou, niet iedereen gelukkig. Het schijnt dat tienermodel Nadya naar aanleiding van haar rol in Girl Model veel post heeft gekregen – zeker gezien het Siberische gat waar ze vandaan komt.

Noor: Ik mag hopen dat die documentaire wat reuring veroorzaakt. Het was totaal onverantwoord hoe de daarin geportretteerde volwassenen omgaan met minderjarige, onschuldige meisjes.

Boy: Eigenlijk laten beide films in de kern hetzelfde zien. Macht corrumpeert en mensen zijn tot verschrikkelijke dingen in staat. Die geile oude mannen in Sleeping Beauty hebben geld genoeg en hoeven voor hun status niet te vrezen, omdat alles achter gesloten deuren gebeurt. Voor degenen die de touwtjes in handen hebben binnen modellenindustrie geldt hetzelfde, omdat iedereen om hen heen volgens dezelfde principes denkt – verkoopt dit lichaam, dit gezicht, of niet. Bovendien zijn de piepjonge en straatarme modellen machteloos, zeker in een vreemd land waar ze de taal niet spreken.

Kelli: Toch is er een duidelijk verschil: in Sleeping Beauty had hoofdpersoon Lucy het zelf in de hand, het was haar keuze, ze had ook tig andere baantjes om haar huur mee te betalen. Die vrijheid kennen meisjes zoals in Girl Model niet. Voor hen is modellenwerk een van de weinige mogelijkheden om hun arme bestaan te ontvluchten. Dat maakt de rol van die scout, Ashley, ook zo scheef. Ze belooft de uitverkoren meisjes gouden bergen in Japan, maar die komen bijna allemaal van een koude kermis thuis. Een droom armer en een paar duizend dollar schuld rijker.

Noor: Die Ashley was sowieso gestoord, met haar akelig steriele aquariumhuis, twee naakte poppen op de bank en al die verknipte foto’s. En dat was dan de enige ‘sterke’ vrouw die iets te zeggen had. Zo komt het natuurlijk nooit goed met die vrouwelijke rolmodellen.

Boy: Bizar feit: Ashley nam het initiatief voor deze documentaire. Dat deden de makers uit de doeken na de première op IDFA. Met een vage pitch over verbanden tussen modellenwerk, pedofilie en prostitutie heeft ze hen benaderd.

Noor: Wow, dat geeft het verhaal wel een extra dimensie.

Boy: Eigenlijk zijn zowel Ashley als hoofdpersoon Lucy uit Sleeping Beauty ondoorgrondelijk. Je snapt hun motieven niet, kunt geen vat krijgen op hun psychologie. In de documentaire werkt dat voor mijn gevoel goed, terwijl de film er de plank juist door misslaat.

Kelli: Mee eens. Voor mij was Sleeping Beauty het bewijs dat een goed idee, een paar opvallende scènes en een fijne cinematografie nog geen goede film maken.

Noor: Ja, er wordt zo weinig uitgelegd, als kijker moet je alles zelf invullen. Daardoor wordt het niet alleen een onwaarschijnlijk vage film, maar had ik ook geen greintje gevoel bij de karakters.

Boy: Toch wil ik ‘m niet zo eenvoudig afserveren. Ja, het was geen steengoede film. Maar er sprak wel durf uit, en een stijlvaste hand van een regisseur die weet wat ze wil. Dat vind ik erg knap voor een debuut. Zowel de film als de documentaire gaan ook niet alleen over de psychologie van de karakters. Onze beweegredenen worden net zo goed in vraag gesteld. Waarom laten wij onszelf kleding aanprijzen door vrouwenlichamen waarop het woord ‘ronding’ niet van toepassing is? Waarom moet ik opgewonden worden als ik naar reclame voor een bakje smeerkaas kijk? En we kunnen wel doen alsof die geile grijzaards uit Sleeping Beauty ontzettend ver van ons afstaan, maar hoe dapper zijn we in de confrontatie met onze eigen extreemste fantasieën?

Noor: Is die fantasie dan dat we het liefst ranzige seks hebben met totaal gewillige meisjes die eigenlijk nog geen vrouw zijn? Zonder penetratie natuurlijk, want dat was taboe.

Boy: “Your vagina is a temple”, mooie uitspraak van die chique hoerenmadam.

Noor: Ik vond dat juist hypocriet. En Lucy ook, toen was ze ook eventjes heel scherp en realistisch: “My vagina is not a temple at all.”

Boy: Hypocriet of niet, ik vond het een interessante grens. Het legt de nadruk op de oppervlakte, net zoals uiterlijke schoonheid dat doet. Wie je bent, dat maakt niet uit, als je maar mooi kunt wezen.

Noor: Dat maakte die cyste in de buik van Ashley ook zo krankzinnig.

Boy: Mooi van buiten, verrot van binnen.

Kelli: Zullen we het daar alsjeblieft niet meer over hebben? Ik heb nog steeds nachtmerries van de gele haren op dat gore ding. Hierbij beëindig ik dit gesprek.

Mail

Redactie

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Eenzaamheid trekt me niet, maar ik heb er behoefte aan

Eenzaamheid trekt me niet, maar ik heb er behoefte aan

Eva van den Boogaard schreef een brief aan Roland Barthes, die in zijn dagboeken over eenzaamheid en vrijheid schreef wat zij zelf niet kon verwoorden. “Je hebt me lang gerustgesteld, maar waar ik de herkenning eerst geruststellend vond, vind ik haar de laatste tijd steeds verontrustender.” Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer